ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 267

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ ในขณะที่มู่ซินเย่ว์ได้ยินว่าซือถูชิงซานสวมใส่ชุดราตรีที่มู่ซย่าน่าจะได้ใส่แต่แรก ก็เกิดความเคียดแค้นจนฟันสั่นระริก

“ไม่ต้องรอให้หมดหนทางหรอก” น้ำเสียงของมู่ซินเย่ว์เปี่ยมไปด้วยความหนาวเหน็บสั่นสะท้าน ขบฟันกรามพร้อมกับเอ่ยขึ้น “ฉันรอไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการหานักฆ่ามาฆ่ามู่ซย่าประเดี๋ยวนี้!”

เจี่ยงฟู่หมิงอึ้งไป ถึงแม้เขาจะเคยทำเรื่องต่ำช้าแทนมู่ซินเย่ว์มานักต่อนัก ทว่าเรื่องจ้างวานมาฆ่าคนแบบนี้ยังไม่เคยทำมาก่อน

มู่ซินเย่ว์เห็นว่าเจี่ยงฟู่หมิงไม่พูดไม่จา จึงเผยสีหน้าน่าสงสารออกมาพร้อมถามขึ้น “เป็นไรไป? คุณไม่ยินยอมเหรอ? คุณไม่รักฉันแล้วเหรอ? คุณเคยพูดนี่ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามจะยอมช่วยฉันเสมอ”

เจี่ยงฟู่หมิงพูดคำว่า “ผมรักคุณ” ไม่ออกจริงๆกับใบหน้าแก่หงำเหงือกของมู่ซินเย่ว์

ทว่าความรักนานนับหลายปียังหลงเหลืออยู่ เขาหายใจเข้าโดยลึก เอ่ยขึ้น “ได้”

มู่ซินเย่ว์กลับมายิ้มได้อีกครั้ง แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ สภาพในตอนนี้ของเธอพอยิ้มปุ๊บก็ปรากฏตีนกาหลายเส้นขึ้นบนหางตา แลดูน่าเกลียดเป็นอย่างยิ่ง

เจี่ยงฟู่หมิงเห็นมู่ซินเย่ว์สภาพเช่นนี้ ก็เกิดความสับสนขึ้นในจิตใจ

ทว่าความรักที่ยาวนานมาหลายปีคงไม่สูญสิ้นไปอย่างง่ายดายเพียงเพราะเรื่องแค่นี้ หลังจากที่เจี่ยงฟู่หมิงทำใจยอมรับ เขาก็พูดขึ้นอย่างเจ็บปวด “ช่วงเวลานี้ คุณลำบากแล้วนะ ผมเอายาที่คุณต้องการมาให้ อีกไม่นานคุณก็จะออกไปได้แล้ว”

เขาพูดๆอยู่ ก็ได้หยิบถุงยาจีนจากในกระเป๋าที่ตุ๋นไว้เสร็จเรียบร้อยแล้วออกมา ยื่นให้มู่ซินเย่ว์พร้อมทั้งพูดว่า “นี่เป็นยาที่คุณต้องการ แต่ไม่ใช่ว่ายานี้กินครั้งเดียวแล้วจะเห็นผลเลยนะ ต้องต้มมาดื่มติดต่อกันในทุกๆวัน ถึงจะเห็นผลตามที่คุณต้องการ คุณอยู่ที่นี่สภาพไม่เอื้ออำนวยเท่าไหร่ ต้มยาไม่ได้ เดี๋ยวผมจะส่งยาที่ต้มเสร็จมาให้คุณทุกวัน”

มู่ซินเย่ว์ดวงตาลุกวาว รีบร้อนรับยาจีนที่ปิดไว้อย่างมิดชิดมา จากนั้นอ้าปากถุงเงยหน้าดื่มจนหมดในคำเดียว

รสชาติของยาขมมาก แต่มู่ซินเย่ว์ดื่มตาไม่กระพริบเลย

เธอต้องการไปจากวัด จะต้องไปจากที่อันน่าสะพรึงกลัวแห่งนี้เร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี!

ไม่ต้องพูดถึงยาจีนเลย ต่อให้เป็นขี้หมา ขอเพียงแค่ไปจากที่นี่ได้ เธอจะกินมันอย่างไม่ลังเลใจแม่แต่นิดเดียว!

หลังจากที่ดื่มเสร็จ ก็ได้ถามขึ้นอย่างด่วนจี๋ “นานเท่าไหร่ถึงจะเห็นผล?”

เจี่ยงฟู่หมิงตอบว่า “ถ้าดื่มทุกวัน ไม่เกินหนึ่งอาทิตย์ก็เริ่มเห็นผลแล้ว”

“ได้ ฉันจะรออาทิตย์หนึ่ง”

อีกหนึ่งอาทิตย์ เธอก็จะออกไปได้แล้ว!

ในช่วงจังหวะนี้ ในที่สุดมู่ซินเย่ว์ก็รู้สึกว่าชีวิตของตนเกิดแสงสว่างขึ้นปลายอุโมงค์

เจี่ยงฟู่หมิงเห็นสีหน้าของมู่ซินเย่ว์ จึงอดพูดไม่ได้ “ที่จริงไม่ต้องแบบนี้ก็ได้ คุณหนีไปกับผม จะไปสนซือถูไห่ ซือถูกรุ๊ปทำไม พวกเราไปเที่ยวรอบโลกด้วยกัน……!”

“ไม่ได้!” มู่ซินเย่ว์พูดอย่างไร้เยื่อใย “มาถึงขนาดนี้แล้ว จะฮุบบริษัทซือถูกรุ๊ปได้อยู่แล้วด้วย พวกเราวางแผนกันมานานหลายปี จะมายอมแพ้ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้ได้ยังไง? อีกอย่าง ฉันยังมีซานซานอยู่ทั้งคน ถ้าฉันไป แล้วซานซานล่ะ?”

หลังจากเป็นแม่คน ต่อให้เป็นผู้หญิงที่ดุร้ายเพียงใด ความเป็นแม่ก็คงมีติดตัวไปตลอด

ถึงแม้ซือถูชิงซานจะมีท่าทีโหดร้ายกับเธอเพียงใด เธอก็ยังคงเป็นลูกสาวสุดที่รักของมู่ซินเย่ว์อยู่ดี เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ

เจี่ยงฟู่หมิงรู้ว่าตนกล่อมเธอไม่ได้ เลยทอดถอนใจอย่างจนปัญญา “เอาเถอะ ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะช่วยคุณเสมอ ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ผมจะส่งยามาให้คุณเวลานี้ทุกๆวัน……”

เจี่ยงฟู่หมิงเพิ่งจะพูดจบ ก็มีเสียงตะโกนเรียกจากซือถูหย่าดังขึ้นไม่ไกลจากนี้ “มู่ซินเย่ว์! มู่ซินเย่ว์!”

เมื่อมู่ซินเย่ว์ได้ยินเสียงของถูซือหย่าหนังตาก็กระตุกขึ้น รู้สึกคล้ายจะเป็นลม

ไม่รู้หลายวันมานี้เธอพบเจออะไรมาบ้าง!

ซือถูหย่าเป็นปีศาจร้ายโดยแท้จริง!