“คะ?” มู่ซย่าหันหน้ากลับก็พบว่านายท่านจวินกำลังยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เธอ
ใบหน้าของเขา ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกหมาป่าแก่กำลังจ้องมองอยู่
หรือจะคิดไปเอง?
“คุณปู่มีอะไรหรือเปล่าคะ?” มู่ซย่าทิ้งความคิดนั้นไป ก่อนจะถามขึ้น
นายท่านจวินหัวเราะเบาๆ ก่อนจะถามเธอ “หนูมีแฟนหรือยัง?”
“แฟน...” มู่ซย่ามองนายท่านจวินตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอรู้ว่าเขาเป็นโสดมานานแล้ว
เขาคงจะไม่...
“อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ!” นายท่านจวินพูดขึ้นราวกับอ่านความคิดเธอออก “ฉันหมายถึงเจ้าหมีโคอาล่าของฉันก็ยังโสดอยู่เหมือนกัน หนูช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ฉันไม่มีอะไรดีๆ จะตอบแทนหนู ถ้าอย่างนั้นฉันขอมอบเจ้าหนุ่มนี่ให้หนูไปเลยแล้วกัน!”
มู่ซย่ามีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เธอตอบกลับอย่างทำตัวไม่ถูก “คุณปู่ ขอบคุณความหวังดีของท่านนะคะ แต่หนูกับจวินเฮ่าเซวียนเราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“ตอนนี้เป็นเพื่อน วันข้างหน้าอาจจะเป็นแฟนก็ได้นี่! “ นายท่านจวินปรบมือขึ้น “งั้นเอาตามนี้เลยนะ! หนูตกลงกับฉันแล้ว! “
“หา? หนูตอบตกลงกับคุณปู่เมื่อไหร่กัน? คุณปู่ หนูมี...”
มู่ซย่ายังไม่ทันได้พูดจบ นายท่านจวินก็วิ่งหายไปเสียแล้ว
คนที่ปกติจะเดินยังต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุง แต่ตอนนี้กลับวิ่งไวเหมือนกับลม นี่เขาเจ็บขาจริงๆ หรือเปล่าเนี่ย?
มู่ซย่ากำลังจะวิ่งตามไปอธิบายให้นายท่านจวินฟัง จู่ๆ ประตูลิฟต์ก็เปิดออก
คนที่เดินออกมาคือเยี่ยซือเจวี๋ย
“ตรวจเฮ่าเซวียนแล้วเหรอ?” สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้ดูผิดปกติแต่อย่างใด
มู่ซย่าพยักหน้า ก่อนจะถามขึ้น “เมื่อกี้นายไปทำอะไรมา?”
“เข้าห้องน้ำ”
“แล้วทำอะไรอีก?”
“ไม่ได้ทำอะไรแล้ว ฉันไปสูบบุหรี่เลยไปนานหน่อย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....