ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 877

หลังจากที่เยี่ยซือเจวี๋ยถูกมู่ซย่าถลึงตาใส่ เขาก็ไม่กล้าพูดเรื่องแนะนำแฟนหนุ่มให้เหอเถียนอีกเลย

อาหารมื้อนี้ผ่านไปด้วยความเงียบ

เหอเถียนก้มหน้าก้มตาทานอาหารจนเสร็จ เธอไม่ได้ละเมียดละไมดื่มด่ำกับรสชาติอาหารมากนัก ก่อนจะรีบลุกขึ้นและบอกลาพวกเขาทั้งสอง

ถึงแม้เธอจะเข้ากับคนไม่เก่งนัก แต่อย่างน้อยเธอก็มีสายตาเฉียบแหลมที่พอจะเดาสถานการณ์ออกบ้าง ที่เยี่ยซือเจวี๋ยพูดแบบนี้จะต้องเป็นเพราะเธอกำลังรบกวนพวกเขาอยู่แน่ๆ แต่เหอเถียนไม่ได้ติดใจอะไรเยี่ยซือเจวี๋ย เพราะถ้าแม้แต่ผู้หญิงอย่างเธอเขายังหึงหวงได้ นั่นแสดงว่าเขาต้องรักมู่ซย่าเพื่อนของเธอมากแน่ๆ

ถ้าเป็นแบบนี้เธอก็สบายใจแล้ว

หลังจากที่มู่ซย่าเดินมาส่งเหอเถียนขึ้นรถแท็กซี่ เธอก็พูดกับเยี่ยซือเจวี๋ยระหว่างที่นั่งอยู่บนรถของเขาด้วยท่าทางไม่พอใจ “ที่นายทำแบบนั้นกับเหอเถียนมันแสดงออกชัดเจนเกินไปหรือเปล่า? เธอเป็นคนขี้อาย นายทำแบบนั้นเธอก็ยิ่งตกใจน่ะสิ”

“ขอโทษ” เยี่ยซือเจวี๋ยยกมือขึ้น “ครั้งหน้าฉันจะระวังมากกว่านี้”

มู่ซย่าเบะปาก “ไม่ต้องพูดว่าครั้งหน้าหรอก ฉันดูแล้วเหอเถียนคงจะไม่กล้ามากินข้าวกับนายอีกตลอดชีวิตแล้วล่ะ”

เยี่ยซือเจวี๋ยขอโทษอีกครั้ง “ขอโทษนะ ให้ฉันขอโทษเธอครั้งหน้าดีไหม?”

มู่ซย่าไม่อยากโมโหเยี่ยซือเจวี๋ยเพราะเรื่องนี้ เธอจึงทอดถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย “ช่างเถอะ ถ้าขอโทษก็อาจจะยิ่งทำให้เธอทำตัวไม่ถูก จริงสิ เดี๋ยวเราไปโรงพยาบาลหลัวซื่อแล้วค่อยกลับบ้านกันนะ”

“อืม” เยี่ยซือเจวี๋ยสตาร์ทรถออกไปทันที แต่ตอนนี้เขากลับกำลังคิดถึงเรื่องที่คุยโทรศัพท์ตอนอยู่หน้าประตูมหาวิทยาลัยของมู่ซย่า

ผู้ที่โทรมาคือคนของทีมเท่อลี่

คนของทีมเท่อลี่บอกเขาว่าเป้าหมายได้หยุดเคลื่อนไหวแล้ว และยืนยันว่าตำแหน่งได้อยู่ที่ประเทศไทยเทอรีเวีย

มู่ซินเย่ว์ได้รับการช่วยเหลือจากคนที่ฆ่ามู่ซินเย่ว์ในตอนแรกจริงๆ แต่ตอนนี้เค้ากำลังลังเลอยู่ว่าควรจะบอกเรื่องนี้แก่มู่ซย่าดีหรือไม่ เขารู้ดีว่าถ้าบอกมู่ซย่าไป เธอจะต้องหาทางไปประเทศไทยเทอรีเวียอย่างแน่นอน เขาต้องตรวจสอบเรื่องคนที่อยู่ที่นั่นให้เร็วที่สุดว่าพวกเขามีอะไรที่แตกต่างจากเรา

เยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังคิดเรื่องนี้วนอยู่ในหัวก็ได้ขับรถมาถึงโรงพยาบาลหลัวซื่ออย่างไม่รู้ตัว

“นานขนาดนั้นเลยเหรอ...”

มู่ซย่าพยักหน้า “นี่เป็นเวลาที่เร็วที่สุดแล้วค่ะ หนูจะพยายามจัดยาให้เขาอย่างเร็วที่สุด ร่างกายของเขาถือว่าแข็งแรงมาก คาดว่าพรุ่งนี้เขาก็จะสามารถหายใจได้ด้วยตัวเองและถอดสายออกซิเจนออกได้

นายท่านจวินพยักหน้ารัวๆ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด

เมื่อมู่ซย่าหันหลังกลับไปก็พบว่าตอนนี้เยี่ยซือเจวี๋ยไม่อยู่แล้ว เธอจึงโทรศัพท์ออกไปหาชายหนุ่ม แต่เขากลับติดสายใครบางคนอยู่ตลอด

เธอรู้สึกแปลกใจมาก จู่ๆ เธอก็หันหน้าออกไปทางหน้าต่างตรงทางเดินและพบกับเยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังยืนโทรศัพท์หาใครบางคนอยู่ที่สวนดอกไม้ด้านนอก สีหน้าของเขาดูแปลกไป

หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น...?

“นี่หนู” จู่ๆ เสียงของนายท่านจวินก็ดังขึ้นมาแทรกความคิดของเธอ