ในห้องเรียน เมื่อมู่ซย่าถูกเพื่อนๆ ของเธอจี้ถามคำตอบของตัวเอง แต่จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือเยี่ยซือเจวี๋ย
เธอรีบลุกขึ้นขอโทษเพื่อนๆ ทันที “ขอโทษทีนะ ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ส่วนคำตอบข้ออื่นๆ เราค่อยมาตรวจกันวันหลัง ทุกคนเตรียมตัวสำหรับการสอบภาษาอังกฤษในพรุ่งนี้ตอนบ่ายเถอะ คณิตศาสตร์ระดับสูงสอบไปแล้ว อย่ามัวแต่กังวลวิชานี้อยู่เลย”
เพื่อนนักเรียนทั้งหลายต่างพยักหน้า และไม่ได้รบกวนมู่ซย่าอีก ก่อนจะค่อยๆ ทยอยเดินขากไปจากโต๊ะของเธอ
มู่ซย่ากล่าวทักทายเหอเถียน เมื่อครู่เหอเถียนไม่ได้เข้าร่วมวงกับเพื่อนๆ ด้วย ในตอนนี้เธอจึงมีโอกาสได้คุยกับมู่ซย่า เธอพูดอย่าเสียดาย “ทำยังไงดี? เหมือนฉันจะทำถูกแค่หกข้อเอง”
“ไม่เป็นไร” มู่ซย่าบีบแก้มนุ่มๆ ของเหอเถียน “ข้อสอบครั้งนี้ยากมากจริงๆ ดูสิ ขนาดฉันยังไม่ได้ส่งก่อนเวลาเลย ฉันเพิ่งจะทำข้อใหญ่ข้อสุดท้ายเสร็จก็ตอนที่เหลือสองนาทีสุดท้าย”
เหอเถียน “...”
คนที่ทำข้อใหญ่ได้แค่สามข้อแบบเธอเหมือนกับไม่ได้กำลังถูกปลอบใจอยู่
“ไปกัน” มู่ซย่าบีบแก้มเหอเถียนอีกครั้ง “โชคดีที่เธอเตือนฉันเรื่องสอบวันนี้ ฉันจะเลี้ยงข้าวมื้อดึกเธอเอง แล้วก็ถือโอกาสนี้ช่วยเธอออกแนวข้อสอบภาษาอังกฤษของวันพรุ่งนี้ไปด้วยเลย”
แววตาของเหอเถียนเป็นประกาย
“แนวข้อสอบ?”
“ชู่~” มู่ซย่าทำท่าทางบอกให้อีกฝ่ายเงียบ “พวกเราออกไปก่อนแล้วค่อยคุย”
เหอเถียนพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมู่ซย่าออกไปที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย
เมื่อทั้งสองเดินมาถึงก็พบว่ามีกลุ่มคนมายืนมุงกันเต็มหน้ามหาวิทยาลัยไปหมด
เหอเถียนถามอย่างแปลกใจ “มีดารามาเหรอ?”
มู่ซย่าส่ายหน้า “ไม่น่าใช่ดารา”
“งั้นคือ?”
“น่าจะเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่งน่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....