ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 876

ในห้องเรียน เมื่อมู่ซย่าถูกเพื่อนๆ ของเธอจี้ถามคำตอบของตัวเอง แต่จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือเยี่ยซือเจวี๋ย

เธอรีบลุกขึ้นขอโทษเพื่อนๆ ทันที “ขอโทษทีนะ ฉันต้องกลับบ้านแล้ว ส่วนคำตอบข้ออื่นๆ เราค่อยมาตรวจกันวันหลัง ทุกคนเตรียมตัวสำหรับการสอบภาษาอังกฤษในพรุ่งนี้ตอนบ่ายเถอะ คณิตศาสตร์ระดับสูงสอบไปแล้ว อย่ามัวแต่กังวลวิชานี้อยู่เลย”

เพื่อนนักเรียนทั้งหลายต่างพยักหน้า และไม่ได้รบกวนมู่ซย่าอีก ก่อนจะค่อยๆ ทยอยเดินขากไปจากโต๊ะของเธอ

มู่ซย่ากล่าวทักทายเหอเถียน เมื่อครู่เหอเถียนไม่ได้เข้าร่วมวงกับเพื่อนๆ ด้วย ในตอนนี้เธอจึงมีโอกาสได้คุยกับมู่ซย่า เธอพูดอย่าเสียดาย “ทำยังไงดี? เหมือนฉันจะทำถูกแค่หกข้อเอง”

“ไม่เป็นไร” มู่ซย่าบีบแก้มนุ่มๆ ของเหอเถียน “ข้อสอบครั้งนี้ยากมากจริงๆ ดูสิ ขนาดฉันยังไม่ได้ส่งก่อนเวลาเลย ฉันเพิ่งจะทำข้อใหญ่ข้อสุดท้ายเสร็จก็ตอนที่เหลือสองนาทีสุดท้าย”

เหอเถียน “...”

คนที่ทำข้อใหญ่ได้แค่สามข้อแบบเธอเหมือนกับไม่ได้กำลังถูกปลอบใจอยู่

“ไปกัน” มู่ซย่าบีบแก้มเหอเถียนอีกครั้ง “โชคดีที่เธอเตือนฉันเรื่องสอบวันนี้ ฉันจะเลี้ยงข้าวมื้อดึกเธอเอง แล้วก็ถือโอกาสนี้ช่วยเธอออกแนวข้อสอบภาษาอังกฤษของวันพรุ่งนี้ไปด้วยเลย”

แววตาของเหอเถียนเป็นประกาย

“แนวข้อสอบ?”

“ชู่~” มู่ซย่าทำท่าทางบอกให้อีกฝ่ายเงียบ “พวกเราออกไปก่อนแล้วค่อยคุย”

เหอเถียนพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมู่ซย่าออกไปที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงก็พบว่ามีกลุ่มคนมายืนมุงกันเต็มหน้ามหาวิทยาลัยไปหมด

เหอเถียนถามอย่างแปลกใจ “มีดารามาเหรอ?”

มู่ซย่าส่ายหน้า “ไม่น่าใช่ดารา”

“งั้นคือ?”

“น่าจะเป็นคนเจ้าชู้คนหนึ่งน่ะ”

ทั้งสองเริ่มพูดเรื่องข้อสอบขึ้นมาราวกับไม่มีใครอยู่รอบข้าง ทำเอาเยี่ยซือเจวี๋ยพูดแทรกอะไรไม่ทัน

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรกันต่ออีก

ในที่สุดเยี่ยซือเจวี๋ยก็มีโอกาสได้พูดสักที เขามองไปทางเหอเถียน ก่อนจะถามขึ้น “เหอเถียน เธอมีแฟนไหม?”

มือของเหอเถียนที่กำลังจับตะเกียบอยู่นั้นชะงักไปทันที แก้มของเธอค่อยๆ ขึ้นริ้วสีแดงอย่างเห็นได้ชัด

“ดูแล้วไม่น่ามี” เยี่ยซือเจวี๋ยพูดติดตลก “ฉันมีคนดีๆ แนะนำให้เอาไหม? หรือเธอชอบคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่หรือเปล่า? จวินหรงเซวียนเป็นไง?”

เหอเถียนหน้าแดงแจ๋ เธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมา จึงทำได้แค่นั่งอึ้งๆ อยู่ตรงนั้น

เมื่อมู่ซย่าเห็นดังนั้นเธอก็หันมาถลึงตาใส่เยี่ยซือเจวี๋ยอย่างโมโห “พวกเรากำลังคุยเรื่องสอบอยู่นะ นายจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม? เถียนเถียน ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก กินข้าวกันเถอะ ร้านอาหารร้านนี้ฉันเปิดเอง รสชาติอาหารถือว่าใช้ได้เลย”

เหอเถียนพยักหน้านิ่งๆ เธอไม่กล้ามองเยี่ยซือเจวี๋ย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทานข้าวต่ออย่างเงียบๆ