นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 12

ทั้งสองไม่พูดอะไรกันตลอดทาง จนกลับมาถึงบ้าน คุณแม่ฮ่อก็ได้ยื่นการ์ดเชิญสีแดงให้กับฮ่อหยุนเฉิง "อาทิตย์นี้เป็นวันวันเกิดครบรอบเจ็บสิบปีของคุณสวี อย่าลืมนะ"

งานวันเกิดของคุณปู่สวีจะขึ้นที่โรงแรมโรงแรมรอยัลคอร์ทหรูหราที่สุดในเมือง A แขกที่มาร่วมงานล้วนเป็นบุคคลสำคัญมีเชื่อเสียงระดับต้นๆ ของเมือง

สำหรับงานอย่างนี้ ซูฉิงก็เบะปากอย่างไม่สนใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกแม่ฮ่อเรียกไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

แม่ฮ่อจ้องซูฉิง แล้วพูดว่า:"อย่าทำให้ตระกูลฮ่อขายหน้าล่ะ

งานเลี้ยงที่มีคนมาร่วมงานกันอย่างคึกคัก ซูฉิงกลับรู้สึกเบื่อหน่ายมาก เหลือบมองผู้ชายที่อยู่ในกลุ่มฝูงชน ซูฉิง ลุกขึ้น เตรียมที่จะไปสูดอากาศที่ริมระเบียง

และเดินไปได้ไม่กี่ก้าว กลับถูกกลุ่มคนเดินเข้ามาขวางทาง และก็เป็นสวีหว่านเอ๋อร์กับเพื่อนๆ ของหล่อน

สวีหว่านเอ๋อร์ยื่นมือออกมา มือเรียวยาวขาวก็ส่งสว่างวาววับของแหวนเพชร "เห็นรึยัง ว่านี่เป็นผลงานการออกแบบของนักออกแบบada มีไม่กี่ชิ้นในโลก ปีที่แล้วงานเป็นวันเกิดของฉัน คุณปู่ตั้งใจประมูลมาจากปารีสเพื่อมอบเป็นของขวัญ"

สวยมากเลย!"เพื่อนของสวีหว่านเอ๋อร์ไม่หยุดที่จะเข้ามาล้อมวง "มีเพียงหว่านเอ๋อร์ถึงจะเหมาะสมกับแหวนราคาแพงอย่างนี้"

น่าเบื่อจังเลย

ซูฉิงเหล่มองแหวนที่อยู่ในมือของสวีหว่านเอ๋อร์ สวยก็สวยอยู่หรอก แต่เพชรเม็ดเล็กไปนิดนึง ถ้าเทียบกับคุณปู่ที่ซื้อให้หล่อนแล้วยังต่างกันเยอะ

"ขอทางหน่อย "ซูฉิงเดินผ่านพวกหล่อนไป เพื่อเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจมองแม้แต่น้อย

และก็ได้ยินเสียงดูถูกของสวีหว่านเอ๋อร์ดังมาตามหลัง "สถุนก็คือสถุน!"

ซูฉิงที่ออกมายืนอยู่ริมระเบียงสักพัก แล้วพอตอนที่จะเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยง ก็มีพนักงานที่สวมชุดพนักงานชี้มาทางเธอ พร้อมตะโกนว่า:"เป็นเธอ! เมื่อสักครู่คนที่ดิฉันเห็นก็คือเธอ!"

ซูฉิงที่พอก้าวเข้ามา ก็รู้สึกงง คนนี้บ้ารึเปล่า อยู่ดีๆ ก็ชี้มาทางเธอทำไม

สวีหว่านเอ๋อร์ได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินเข้ามาหาซูฉิง แล้วก็เอ่ยถาม:"ซูฉิง ที่แท้ก็เป็นเธอหรอที่ขโมยแหวนเพชรของฉันไป!"

ขโมยแหวนเพชรอะไร พูดมั่วอะไร

ซูฉิงคิ้วขมวด มองสวีหว่านเอ๋อร์ "แหวนเพชรอะไร"

"ดูไม่ออกจริงๆ เลยว่าที่แท้คู่หมั้นของประธานฮั่นจะเป็นขโมย"

"คู่หมั้นอะไร แต่ว่าคนบ้านนอกก็คือคนบ้านนอก กลัวแค่ว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่เคยเห็นแหวนเพชรราคาแพงน่ะสิ ตนไม่มีปัญญาซื้อก็เลยต้องมาขโมย"

"หว่านเอ๋อร์ อย่าเกรงใจหล่อนเลย รีบแจ้งตำรวจเถอะ!"

ซูฉิงจะต้องทำให้ชัดเจนซะแล้ว ที่แท้คนพวกนี้คิดจะใส่ร้ายหล่อนว่าขโมยของ

หล่อนกวาดสายตามองมือของสวีหว่านเอ๋อร์ แหวนเพชรเมื่อกี้ไม่เห็นแล้ว

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น "ท่านสวีได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็เดินจับไม้เท้าเข้ามา

"คุณปู่คะ คุณปู่จะต้องให้ความเป็นธรรมกับหนูนะคะ "สวีหว่านเอ๋อเข้าไปจับแขนของคุณท่านสวี และก็หันไปจ้องซูฉิงเขม็งด้วยความโกรธ"ซูฉิงเธอขโมยแหวนเพชรที่คุณปู่ให้หนูค่ะ"

ท่านสวีลูบไหล่สวีหว่านเอ๋อร์เป็นการปลอบ แล้วก็หันไปหรี่ตามองซูฉิง "คุณหนูซู คุณเอาแหวนเพชรของหว่านเอ๋อร์ไปหรอ"

ซูฉิงยิ้มบาง:"ไม่ได้เอาไปค่ะ"

ท่านสวีคิ้วขมวด "เดิมทีแหวนเพชรแค่วงเดียวไม่ได้เม็ดใหญ่อะไร แต่ว่าเป็นของที่หว่านเอ๋อชอบที่สุด คุณหนูซูถ้าชอบ วันหลังผมจะส่งให้คุณก็ได้ ตอนนี้ของให้คุณเอาแหวนเพชรออกมาคืนหว่านเอ๋อร์เถอะ"

ซูฉิงหมดคำจะพูด "ฉันไม่ได้เอาไป จะเอามาคืนได้ยังไงล่ะ"

"ซูฉิง เธอยังหน้าไม่อายอีกนะ มีคนเห็นกับตาว่าเธอเป็นคนเอาไป ยังกล้าที่จะปฏิเสธอีกหรอ "เพื่อนของสวีหว่านเอ๋อร์อย่างไป๋หลานดึงพนักงานที่ชี้ตัวว่าเป็นซูฉิงเข้ามาแล้วพูดอย่างโมโห

"หรอ " ซูฉิงยกยิ้มแล้วก็ย้อนถาม ดูท่าสวีหว่านเอ๋อร์จะเป็นคนวางแผนกับดักที่จะใส่ร้ายหล่อนว่าขโมยของ