นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 13

"นี่ก็คือแหวนเพชรของฉัน!"สวีหว่านเอ๋อร์ที่รู้สึกดีใจ และก็มองซูฉิงอย่างดูถูก "ซูฉิง เป็นเธอจริงๆ ด้วยที่ขโมย! ตอนนี้มีทั้งพยานสิ่งของ พยานบุคคลแล้ว เธอยังมีอะไรจะพูดอีกมั้ย!"

พอเห็นแหวนเพชรอยู่ในกระเป๋าของหล่อนจริง ซูฉิงก็ยังคงมีสีหน้านิ่ง ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบแต่อย่างไร

เพราะนี่คือสิ่งที่หล่อนคาดเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

ตอนที่พนักงานชี้ยืนยันหล่อน ซูฉิงก็รู้ได้เลยว่าแหวนเพชรจะต้องอยู่ในกระเป๋าหล่อนแน่

หล่อนพูดคนใส่ร้ายแล้ว

และก็เห็นได้ชัดว่าคนที่ใส่ร้ายก็คือสวีหว่านเอ๋อ

"ซูฉิง ที่จริงแล้วเธอเอาแหวนเพชรมาคืนฉันพร้อมกับขอโทษฉัน ฉันก็จะไม่ถือสาเอาความแล้ว "หางตาของหล่อนก็เหลือบมองผู้ชายในดวงใจของหล่อนพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งแตกต่างจากน้ำเสียงเย่อหยิ่งเมื่อสักครู่ที่พูดตัดสินคนอื่นไปแล้วก่อนหน้านี้มาก

"หว่านเอ๋อร์ เธอใจดีเกินไปแล้ว คนที่เป็นขโมยอย่างซูฉิง จะต้องไม่เป็นภรรยาที่ดีแน่! พวกเราไปแจ้งความเถอะ เรื่องนี้ให้ตำรวจจัดการเถอะ จะได้ยุติธรรม!"ไป๋หลานกับสวีหว่านเอ๋อร์พูดโต้ตอบกันเป็นอย่างดี

สวีหว่านเอ๋อร์พยักหน้า"งั้น ก็ไปแจ้งความเถอะ"

"ซูฉิง เธอทำเองก็รับเอง ขโมยของล้ำค่าขนาดนี้ ไม่ใช่โทษเล็กๆ รอเข้าไปนอนในคุกเถอะ!" ฮ่อเฉียนมองอย่างได้ใจ แล้วก็รีบพูดตัดขาดความสัมพันธ์กับซูฉิง

ซูฉิงยังคงมีสีหน้านิ่งราวกับเมฆลอยอยู่ เหมือนกับว่าคนที่ถูกชี้ตัวไม่ใช่หล่อน

แจ้งความหรอ เหมือนกับความคิดของหล่อนเลย

อยู่ต่อหน้าตำรวจ เพื่อที่จะดูว่าสวีหว่านเอ๋อร์ ยิ่งจะสนุก

"เรื่องอะไร"

น้ำเสียงของผู้ชายที่คุ้นเคยดังขึ้น ทำให้ฉุดความคิดของซูฉิงกลับมา

พอเงยหน้าขึ้น ผ่านม่านตาของหล่อนเป็นเงาของฮ่อหยุนเฉิง

ชุดสูทสั่งตัดที่ดูเหมาะสมทำให้เขาดูมีภูมิฐาน ใบหน้าที่ดูหล่อมาดแมนทรมานใจสาว แววตาแหลมคมทั้งสอง และบวกกับไฟของห้องงานเลี้ยงส่องลงมาที่ตัวของเขา ทำให้เขาดูดีหล่อทำให้คนอดที่จะชื่นชมไม่ได้

"คุณชายฮ่อ!"

กลุ่มคนต่างก็แหวกออกเป็นสองฝั่งและถอยหลีกทางให้เป็นทาง ฮ่อหยุนเฉิงก็ก้าวเดินมาอย่างมั่นคงเพื่อเดินเข้ามาหาซูฉิง

"หยุนเฉิง ซูฉิงขโมยแหวนเพชรของฉัน "สวีหว่านเอ๋อร์พูดฟ้องก่อน แล้วก็ทำเป็นกัดริมฝีปากพูดอย่างน่าสงสาร"เป็นของที่คุณปู่มอบเป็นของขวัญวันเกิดให้กับฉัน"

ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด แล้วก็อ้าปากขึ้นพูด"ไม่ใช่หล่อน"

หึม?

ซูฉิงตกใจ ฮ่อหยุนเฉิง.........เขามาช่วยหล่อนพูดงั้นหรอ

"พี่คะ พี่อย่าให้เธอหลอกนะ! "ฮ่อเฉียนไม่รอให้สวีหว่านเอ๋อร์พูดอีกครั้ง ก็พูดขึ้นก่อน :"มีคนเห็นกับตาว่าซูฉิงขโมยแหวนเพชรของพี่สวีไป และเมื่อกี้ยามได้เจอแหวนเพชรในกระเป๋าของซูฉิง พวกเรามีคนตั้งมากมาย แววตาตั้งหลายคู่ก็มองเห็นกับตา!"

"ใช่แล้ว ที่จริงแล้วฉันก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคุณหนูซูจะขโมยของได้ เพราะว่าเป็นคู่หมั้นของคุณ แต่ว่า...."

สวีหว่านเอ๋อร์พูดไปครึ่งหนึ่งแล้วก็หยุด แล้วก็เข้าไปใกล้กับฮ่อหยุนเฉิน แล้วก็ทำหน้าตาน่าสงสาร "ทุกคนต่างก็เห็นกันหมด พวกเราทุกคนล้วนเห็นว่าแหวนของฉันอยู่ในกระเป๋าของเธอ แหวนคงไม่มีขาวิ่งเขาไปเองหรอกใช่มั้ย หยุนเฉิง คุณคงไม่แก้ตัวให้กับซูฉิงหรอกใช่มั้ย"

และกลิ่นความแรดนี่ลอยมาแล้ว ซูฉิงยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เทคนิคการแสดงละครของสวีหว่านเอ๋อร์ ไม่ไปเล่นละครนี่น่าเสียดายมาก ไม่งั้นรางวัลออสก้าคงตกเป็นของเธอแน่

ได้ยินคำของสวีหว่านเอ๋อร์ สายตาที่อ่านไม่ออกของฮ่อหยุนเฉิงก็หันไปมองที่ตัวของซูฉิง แล้วก็ถามเสียงเรียบ"เธอได้เอาไปมั้ย"

ซูฉิงสบตาของเขา ก็ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า"ถ้าหากฉันบอกว่าไม่ นายจะเชื่อฉันมั้ย"

"ฉันเชื่อ " เหมือนกับว่าจะไม่ใช่ความคิดแบบปลอมๆ ฮ่อหยุนเฉิงพูดออกมา