นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 107

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ไว้หน้าเขาเลย และหลินเจียต้งรู้สึกโมโหมาก

ต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง เขากลับไม่สามารถแสดงสีหน้าออกมาได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงขมวดคิ้ว "หยุนเฉิง ฉันกับแม่นายต่างก็ทำเพื่อผลประโยชน์ของฮ่อกรุ๊ปนะ ฉันหวังว่านายจะไม่เสียใจภายหลัง"

ฮ่อหยุนเฉิงแค่นหัวเราะอย่างเย็นชาและไม่ได้พูดอะไรต่อ

หลังจากที่หลินเจียต้งเดินออกไป ริมฝีปากบางของฮ่อหยุนเฉิงก็เม้มเป็นเส้นแน่น และดวงตาของเขาดูซับซ้อนเล็กน้อย

เมื่อก่อนเขาให้ความเคารพมาหลินเจียต้งมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขากลับยิ่งไม่เข้าใจหลินเจียต้ง มากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อกลับมาที่ออฟฟิศ ซูฉิงก็เร่งให้ผู้รับผิดชอบการทดสอบโรงงานเครื่องประดับในสำนักงานใหญ่ของเมือง A ส่งผลการทดสอบให้เธออีกครั้ง

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงผลก็ออกมาแล้ว

ตามที่คาดไว้ การผลิตเครื่องประดับคอลเลคชั่น "น้ำแข็งและไฟ" ที่สาขาใหญ่ไม่มีปัญหา

ซูฉิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าปัญหาจะอยู่ที่ฝรั่งเศสจริงๆ

ซูฉิงเตรียมข้อมูลเสร็จอย่างรวดเร็ว และเอาไปให้ฮ่อหยุนเฉิง

เอกสารเหล่านี้มีความสำคัญมากในงานแถลงข่าวตอนบ่าย

เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องประธาน ซูฉิงก็เจอกับหลินเจียต้งอีกครั้ง

เขากำลังเดินออกมาจากห้องทำงานด้วยสีหน้าโกรธจัด เมื่อเขาเห็นซูฉิงสีหน้าของเขายิ่งบูดบึ้งเข้าไปใหญ่

"ประธานหลิน" ซูฉิงยังคงยิ้มและทักทายหลินเจียต้ง

หลินเจียต้งเหลือบมองซูฉิงนิ่งๆ และเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ซูฉิงเอื้อมมือไปเคาะประตู "ฉันเข้าไปได้ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงปล่อยริมฝีปากของเขาออก และพูดด้วยเสียงที่ชัดเจน "เข้ามาสิ"

ซูฉิงผลักประตูเข้าไป เห็นฮ่อหยุนเฉิงถือขวดยาแก้หวัดที่ซูฉิงให้เขาอยู่ในมือ จ้องไปที่ขวดยานิ่งๆ และริมฝีปากเรียวสวยของเขาก็หยักยิ้มขึ้นเล็กน้อย

ได้ยินเสียงฮ่อหยุนเฉิงวางขวดยาลง และเงยหน้าขึ้นมามองซูฉิงด้วยดวงตาที่นุ่มลึก และเปิดริมฝีปากบางของเขาขึ้น "ซูฉิง ฉันกำลังจะเรียกหาเธอพอดีเลย"

ซูฉิงส่งข้อมูลในมือของเธอให้ฮ่อหยุนเฉิง "ผลการทดสอบออกมาแล้ว การผลิตคอลเลคชั่น 'น้ำแข็งและไฟ' ที่สาขาใหญ่ไม่มีปัญหา ดูเหมือนว่าปัญหาจะมีแค่ที่ฝรั่งเศสเท่านั้น"

ฮ่อหยุนเฉิงรับเอกสารไป แต่กลับแค่เหลือบมัน และวางไว้บนโต๊ะ

ซูฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ งานแถลงข่าวกำลังจะมีขึ้นในตอนบ่ายเพื่อชี้แจงเหตุการณ์สารกัมมันตภาพรังสีที่ปนเปื้อนในคอลเลคชั่น "น้ำแข็งและไฟ" เอกสารเหล่านี้มีความสำคัญมาก แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่แม้แต่จะมองดูพวกมันเลยสักนิด

ซูฉิงขมวดคิ้วและพูดเตือน "นายไม่ดูหน่อยเหรอ? เอกสารเหล่านี้สำคัญมากสำหรับการแถลงข่าวในตอนบ่ายนะ"

"แน่นอนว่าฉันรู้" ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ "แต่ยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้นอีก"

ซูฉิงตกตะลึงและถามโดยไม่รู้ตัว "เรื่องอะไร?"

ฮ่อหยุนเฉิงชี้ไปที่ขวดยาบนโต๊ะ นัยน์ตายิ้มกรุ้มกริ่มของเขามองไปที่ใบหน้าของซูฉิง "ป้อนยาฉัน"

ซูฉิง: ? ? ?

นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ผู้ชายคนนี้ยังมัวแต่คิดเรื่องนี้อยู่!

ฮ่อหยุนเฉิงแตะริมฝีปาก และขมวดคิ้ว ดวงตาของเขายังคงเย็นชา แต่กลับมีรอยยิ้มที่คลุมเครือนั้นผุดขึ้นมา "เธอคงจะไม่ใจร้ายถึงขั้นให้ฉันไปงานแถลงข่าวทั้งที่เป็นหวัดหรอกใช่ไหม?"

ซูฉิงมองเขาด้วยความหมั่นไส้ "นายจะกัดฉันอีกไม่ได้นะ!"

หลังจากได้รับความยินยอมจากฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงจึงหยิบขวดยาขึ้นมาเปิดฝา เทยาสองเม็ดออกมา แล้วใส่เข้าไปในปากของฮ่อหยุนเฉิง

อาจเป็นเพราะยามีรสขมเล็กน้อย คิ้วของฮ่อหยุนเฉิงจึงย่นเข้าหากัน ริมฝีปากบางของเขาเบะขึ้นเล็กน้อย "ฉันอยากดื่มน้ำ"