นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 132

เพราะว่าทhองทะเลmujกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์

ซูฉิงไม่รู้ว่าสร้อยที่คุณปู่ให้เธอมา จะช่วยส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเธอไปถึงคุณปู่ได้มั้ย

"จะต้องได้แน่ "ฮ่อหยุนเฉิงจ้องตาเธอแล้วยักตคิ้ว

เครื่องส่งสัญญาณอย่างนี้ฮ่อหยุนเฉิงไม่เคยเห็นมาก่อน

คุณปู่ของซูฉิงไม่ใช่ตาเฒ่าบ้านนอกหรอกหรอ ทำไมถึงได้มีของเทคโนโลยีขั้นสูงอย่างนี้ได้

แววตานิ่งของฮ่อหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะมองอย่างค้นหา

คู่หมั้นของเขาคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

แค่ซูฉิงไม่เอ่ยปาก เขาก็จะไม่ถาม

เขาชอบเธอที่เธอเป็นเธอ ไม่เกี่ยวกับฐานะหรือครอบครัวของเธอ

ยิ่งใกล้พื้นทะเล ซูฉิงก็มองไปรอบๆ แล้วเหมือนว่าจะมองเห็นเกาะอยู่ไม่กี่เกาะ

ซูฉิงก็รู้สึกดีใจขึ้นมา อยากจะบอกฮ่อหยุนเฉิง แต่ก็ได้ยินน้ำเสียงน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิงดังขึ้นมาก่อน"ซูฉิง ดูนั่นสินี่นั่นมีเกาะด้วยเห็นมั้ย"

"ใช่"ซูฉิงพยักหน้า "ฉันกำลังจะบอกนายเลยว่าทางโน้นมีเกาะ"

ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ  แล้วก็กระซิบข้างหูเธอ"พวกเราถือว่าใจตรงกันมั้ย"

พอพูดจบฮ่อหยุนเฉิงก็จูบเข้าที่ข้างหูของซูฉิง

ทันใดนั้นซูฉิงก็รู้สึกชาๆ จั๊กจี้จากหูลามไปทั่วทั้งตัว

หน้าของซูฉิงเห่อแดงระเรื่อ ผู้ชายคนนี้พูดจีบคนเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่

"เลิกพูดได้แล้ว "เธอที่เบี่ยงหน้าหลบ แล้วหันไปมองทางหมู่เกาะ

ถ้าหากบนเกาะมีน้ำจืดละก็ พวกเขาก็มีความหวังแล้ว

แต่ก็ไม่รู้ว่า จากตรงนี้ว่ายไปจนถึงเกาะจะใช้เวลานานแค่ไหน

อาหารที่ฮ่อหยุนเฉิงพกติดตัวมาด้วย สามารถประทังชีวิตพวกเขาสองคนจนถึงที่นั่นมั้ย

คุณปู่จะได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากเธอแล้วจะมาช่วยเธอมั้ยนะ

ซูฉิงที่กำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงของฮ่อหยุนเฉิงดังอยู่ข้างหู "ว่ายน้ำเป็นมั้ย"

"เป็น"ซูฉิงหยักหน้า

ฮ่อหยุนเฉิงหยิบเอาเสื้อชูชีพออกมาจากกระเป๋า แล้วค่อยสวมให้ซูฉิงอย่างระมัดระวัง "อีกประเดี๋ยวเราจะว่ายน้ำไปทางเกาะกัน"

"อืม "ซูฉิงตอบตกลงเบาๆ หวังว่าพวกเราจะโชคดีนะ บังเอิญเจอเรือที่ผ่านมา เราก็จะได้รับการช่วยเหลือแล้ว

ทั้งสองค่อยๆ ร่วงลงมา ร่วงลงมา ใกล้ถึงพื้นทะเล

ท้องทะเลที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ลมทะเลพัดน้ำทะเลจนทำให้เกิดเป็นลูกคลื่น ซัดไปมา

ซูฉิงก็กังวลขึ้นมาอีกครั้ง

แม้เธอจะว่ายน้ำเป็น เทคนิคว่ายน้ำก็ไม่เลว แต่ว่าอยู่ท่ามกลางท้องทะเลอย่างนี้ อาจจะพบกับอันตรายต่างๆ นานาได้

"ใกล้จะร่วงถึงน้ำแล้ว สูดลมหายใจเข้าลึกๆ "หลังจากคำนวณเวลาแล้วฮ่อหยุนเฉิงก็แกะเชือกที่มัดพวกเขาออกแล้วก็มัดเสื้อชูชีพของตนกับซูฉิงเข้าไว้ด้วยกัน

ทั้งสองจับมือกันแน่น แล้วก็ร่วงลงไปในน้ำทะเล

ซูฉิงกลืนน้ำทะเลไปหลายอึก ความเค็มของน้ำทะเลเข้าไปในปากเธอ รู้สึกแย่รับไม่ได้มาก

"ซูฉิงเป็นอะไรมั้ย "ฮ่อหยุนเฉิงหันไปมองซูฉิงที่ลอยอยู่เข้างๆ แล้วถามอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร นายละ"คลื่นทะเลที่ซัดถาโถมใส่ตัวของซูฉิง อย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ เธอจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงแน่น

ฮ่อหยุนเฉิงก็กอดซูฉิงแน่น แล้วก็จูบเข้าที่หน้าผากของเธอ"ไม่เป็นไร เธอฟังฉันนะ พวกเราจะร่วมแรงกันว่ายไปที่เกาะนั่นกัน"

พอพูดจบฮ่อหยุนเฉิงก็ปล่อยซูฉิง รูปร่างเพรียวสวยก็ใช้ท่ากบว่างไปทางเกาะ

แผลที่มือเริ่มรู้สึกปวดแล้ว

หลายวันก่อนเพื่อที่จะปกป้องซูฉิง แผลที่ถูกแอนนี่แทง เดิมทีเริ่มแผลสมานไม่เป็นอะไรแล้ว

แต่ตอนนี่พอมาแช่ในน้ำทะเล แผลก็เริ่มปริออกมาแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวด กัดฟันทนความเจ็บปวดเอาไว้