นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 145

เป็นฉันพับเอง ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วมองท่าทางประหลาดใจของผู้หญิงตรงหน้า "นกกระเรียนทุกตัวเป็นฉันพับเอง ชอบมั้ย?"

ชอบมันก็ชอบอยู่หรอก แต่ว่า...

ซูฉิงขมวดคิ้ว มองฮ่อหยุนเฉิงอย่างหมดคำพูด "ฮ่อหยุนเฉิง นายว่างขนาดนี้เลยเหรอ?"

ฮ่อหยุนเฉิงเอื้อมมือไปคลายคิ้วของเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาแสร้งทำเป็นไม่พอใจเล็กน้อย "เธอไม่ได้พูดว่าอยากได้ความโรแมนติกหรือไง?"

โรแมติก...โอเค เธอก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง หมอนี่คิดเป็นจริงไปแล้วหรือไง?

แววตาของซูฉิงมีความได้ใจ "เชยมาก"

"เชยเหรอ?" ดวงตาที่ลึกล้ำของฮ่อหยุนเฉิงปรากฏรอยยิ้ม "เธอไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ยังมีอย่างอื่นอีก"

"อย่างอื่น?" ซูฉิงชะงัก หมอนี่จะทำอะไรอีก

ฮ่อหยุนฉฺงลุกขึ้น ก้าวไปด้านหน้าซูฉง ดึงมือของเธอ "มากับฉัน"

เขาพาซูฉิงปาข้างหน้าต่าง ชี้ไปข้างนอก "เธอมองตรงนั้น"

"หืม?" ซูฉิงมองไปทางที่ฮ่อหยุนเฉิงชี้ไป ก็เห็นเพียงแค่ความมืดทั้งหมด

"นี่มีอะไรน่าดูกัน..."

ก่อนที่คำพูดของซูฉิงจะจบลง ทันใดนั้นบนชายหาดก็มีเทียนหลายร้อยเล่มสว่างขึ้น เป็นรูปของดาวสองดวงที่เชื่อมต่อเข้าด้วยกันและถูกยิงด้วยลูกศรของคิวปิด

แสงเทียนพลิ้วไหวตามสายลม เปลี่ยนเป็นสีต่างๆ สวยงามมาก

ทันใดนั้น เทียนก็ดับลงและสว่างขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งนี้เป็นตัวหนังสือห้าตัว "ซูฉิง แต่งงานกับฉันเถอะ!"

เมื่อเห็นซูฉิงมองไปที่ชายหาดด้านนอกในท่าทางตกตะลึง ฮ่อหยุนเฉิงก็กอดเอวคอดของเธอ ขยับริมฝีปากบาง "แบบนี้โรแมนติกมั้ย?"

ซูฉิงได้สติ กุมหน้าผากพูดว่า "นี่ยิ่งเชยเข้าไปอีก..."

"อ่อ อย่ารีบ ยังมี..." ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือชี้ไปที่ท้องฟ้าอีก

ซูฉิงรีบร้อนกดมือเขาไว้ "พอแล้ว นายอย่ามาลูกไม้เยอะนะ"

ทันทีที่พูดจบ ดอกไม้ไฟที่งดงามนับไม่ถ้วนก็ผลิบานบนท้องฟ้ายามราตรี ราวส่องแสงสว่างให้กับทะเล

ในเวลาเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงก็หยิบกล่องแหวนกำมะหยี่รูปหัวใจสีแดงออกมาจากกระเป๋าของเขาราวกับมีเวทมนตร์ คุกเข่าลงข้างหนึ่ง เงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างเสน่หา "ซูฉิง ให้เธอ"

นัยน์ตาลุ่มลึกราวมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงสามารถทำให้ผู้คนจมน้ำตายได้

"พอแล้ว นายลุกขึ้นมาก่อนค่อยพูด" ซูฉิงมุมปากกระตุก ยื่นมือออกไปดึงฮ่อหยุนเฉิงขึ้น

สำหรับผู้ชายที่หยิ่งทะนงอย่างฮ่อหยุนเฉิง สามารถใช้สมองทำอะไรโรแมนติกได้มากมายขนาดนี้ บางทีเขาอาจจะมีใจจริงๆ

โดนเขาทุ่มเทให้ขนาดนี้ พูดว่าไม่ซึ้งและดีใจสักนิดก็ไม่ได้แล้ว

ใจของซูฉิง มีความหอมหวานแผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย

แต่ว่า แต่งงานไม่ได้ เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะแต่งงานเร็วขนาดนี้

เธอครุ่นคิด พูดอบ่างจริงจังว่า "ฮ่อหยุนเฉิง การขอแต่งงานของนายครั้งนี้ ถือว่านายมีคุณสมบัติเพียงพอ แต่ว่าฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะแต่งงานเร็วขนาดนี้"

"ทำไมกัน?" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วน้อยๆ "นี่ไม่โรแมนติกพอหรือไง?"

ชูฉิงเม้มปาก "ไม่เกี่ยวอะไรกับความรักหรอก เราเพิ่งรู้จักกันมาเดือนกว่าเอง ยังไม่รู้จักกันมากพอ ยิ่งกว่านั้น มีใครบ้างที่ไม่ทันได้คบหาก็แต่งงานกัน?"

ความคิดของซูฉิง ในเมื่อคนสองคนรักกันและตกลงคบหาดูใจกันแล้ว พวกเขาจึงควรรักษาความสัมพันธ์ที่ดี และการแต่งงานก็จะมีขึ้นมาเองโดยปริยาย

ตอนนี้ เธอเพิ่งตกลงที่จะคบหากับเขา แต่ไม่ต้องการที่ตกลงไปถึงขั้นแต่งงานโดยไม่ทันได้ไตร่ตรอง