นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 156

ซูฉิงดึงแขนของเธอออกมาและมองฮ่อเฉียนอย่างเย็นชา "ฮ่อเฉียน เลิกทำตัวงี่เง่าได้แล้ว! วันนี้ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทะเลาะกับเธอนะ ฉันแค่ต้องการมาพบคุณปู่ฮ่อ"

"คุณป้า คุณดูซูฉิงสิ เธอดุฉัน!" ฮ่อเฉียนดึงมือแม่ฮ่อด้วยท่าทางไม่พอใจ

แม่ฮ่อขมวดคิ้วและขึ้นเสียงเล็กน้อย "ซูฉิง ฉันจะบอกเธอนะว่าครอบครัวฮ่อของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอเลย อย่าคิดที่จะรบกวนหยุนเฉิงอีก! ที่นี่ไม่ตอนรับเธอเธอรีบออกไปซะ! "

"รบกวนคุณทั้งสองคน หลีกทางไปด้วยคะ!" ซูฉิงแค่ต้องการพบคุณปู่ฮ่อโดยเร็วที่สุด และไม่อยากคุยกับพวกเธออีก เธอผลักแม่ฮ่อออกไปและเดินตรงไปข้างหน้าทันที

เมื่อเห็นว่าซูฉิงกำลังจะเดินไปที่ประตูวอร์ด แม่ฮ่อก็รีบวิ่งเข้าไปสองสามก้าวแล้วพูดกับผู้คุ้มกันอย่างรวดเร็วว่า "พวกนายกำลังทำอะไรกันอยู่? ยังไม่รีบเอาเธอออกไปอีก? ต่อไปไม่ต้องให้เธอมาอีก!"

บอดี้การ์ดทั้งสองมองหน้ากัน ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดกับซูฉิงว่า "คุณหนูซู ได้โปรดกลับไปเถอะครับ"

ซูฉิงมองพวกเขาอย่างเย็นชา "ได้โปรดออกไปให้พ้นทาง"

"ซูฉิง เธอมันไร้ยางอาย ยังไม่รีบไสหัวไปอีก! ยังต้องการที่จะมาทำร้ายคุณปู่อีกงั้นเหรอ?!" เมื่อเห็นซูฉิงยืนนิ่ง ฮ่อเฉียนก็คำรามอย่างโกรธแค้น

เมื่อวานนี้ ซูฉิงกล่าวต่อหน้านักข่าวว่าเธอถูกรับไปเลี้ยง แต่มันก็ถูกเปิดเผยในวันนี้

ภาพลักษณ์ของหญิงสาวผู้มั่งคั่งที่ตอนที่อยู๋โรงเรียนได้รับผลกระทบอย่างมาก และหลายคนก็พูดลับๆว่าเธอเป็นลูกสาวจอมปลอม และแม้แต่คนที่เธอไล่ตามอย่างบ้าครั่งก็ยังเยือกเย็นต่อเธอ

ซูฉิงมองฮ่อเฉียนอย่างประชดประชันและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆประตูของวอร์ดก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหันและร่างที่คุ้นเคยของฮ่อหยุนเฉิงก็ปรากฏตัวต่อหน้าซูฉิง

"พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงดูดดุร้าย ฮ่อเฉียนก็บ่นก่อนชี้ไปที่ซูฉิงและพูดอย่างโกรธเคืองว่า "พี่ฮ่อ ซูฉิงเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่ทำให้ปู่ของเรามีอาการหัวใจวายเมื่อวานนี้ และ ตอนนี้เธอมาเพื่อต้องการกระตุ้นอาการของคุณปู่ เธอมันอสรพิษ!"

ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิงกวาดไปทั่วใบหน้าของซูฉิง

เขายืนอยู่หน้าเตียงในโรงพยาบาลของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ไม่ได้นอนเลยทั้งคืน

เมื่อได้ยินเสียงการโต้เถียงกันเบา ๆ ข้างนอก ฮ่อหยุนเฉิงก็เปิดประตูเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขาคือรูปร่างที่สวยงามของซูฉิง

ดวงตาที่ซับซ้อนปรากฏขึ้น และหัวใจของฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกอุดอู้เล็กน้อย

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็ค่อยๆเย็นชาลง เมื่อเขาคิดว่าปู่ของเขาต้องกลายเป็นแบบนี้เพราะซูฉิง

"เป็นเธอเองเหรอ" น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงดูเบา และเขาไม่ได้ยินสิ่งรบกวนแม้แต่น้อย

ซูฉิงพยักหน้าและมองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของฮ่อหยุนเฉิง

หลังจากไม่ได้เจอกันทั้งคืน เขาก็เหนื่อยมามากแล้ว ใบหน้าหล่อๆดูเหน็ดเหนื่อยทำให้คนเป็นทุกข์

เธอคิดว่าเธอจะเผชิญหน้ากับฮ่อหยุนเฉิงอย่างสงบ แต่ในเวลานี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรงมาก

"ฮ่อหยุนเฉิง ฉันมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ" ซูฉิงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทำให้เสียงของเธอให้ดูสงบลงที่สุด

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและกำลังจะพูด ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างของชายคนหนึ่งรีบเดินมาหาซูฉิง

และเขาก็คือเฉินจุนเหยียน

"ซูฉิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?" เฉินจุนเหยียนรอที่ประตูโรงพยาบาลเป็นเวลานาน แต่ไม่เห็นซูฉิงลงมา เขาเลยรู้สึกเป็นห่วงเธอมาก จึงตัดสินใจมาหา

ซูฉิงตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันกลับมามองเฉินจุนเหยียนและยิ้ม "ไม่เป็นไร"

"โอ้ ซูฉิง ฉันประเมินเธอต่ำไปจริงๆ" แม่ฮ่อยิ้มเยาะเย้ยที่มุมริมฝีปากของเธอ "พอถูกหยุนเฉิงทิ้งไป ก็ติดต่อกับเฉินจุนเหยียนแล้วงั้นเหรอ?"

"คุณนายฮ่อ ได้โปรดอย่าพูดเรื่องไร้สาระ!" ใบหน้าของเฉินจุนเหยียนมืดมนลง

แม่ฮ่อเย้ยหยัน "เธอปกป้องซูฉิงขนาดนี้ เธอกล้าบอกว่าพวกเธอสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ?"

ซูฉิงรู้สึกเครียด เธอแค่ต้องการมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ เพื่อดูอาการของเขา และดูว่าเธอสามารถช่วยได้ไหม แต่ทำไมมันถึงได้ยากนัก?

เธอมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้งและกล่าวว่า "ฮ่อหยุนเฉิง ให้ฉันเข้าไปหาคุณปู่ฮ่อ"