นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 16

เงาผู้ชายร่างสูงใหญ่ ไม่รู้ว่าเขามายืนอยู่ข้างซูฉิงต้องแต่เมื่อไหร่ เขาสวมเพียงเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวและกระดุมสองเม็ดบนหน้าอกของเขาก็เปิดออกเผยให้เห็นกล้ามท้องซิกแพ็คที่แข็งแรงของเขา

ตอนนี้เขามีอาการเจ็บจากการโดนชนที่กราม หน้าหล่อๆ ผมเปียกน้ำเป็นหยดๆ เหมือนรูปปั้นเดินได้ เซ็กซี่มาก

ซูฉิงตกตะลึงไปครู่หนึ่งและต้องยอมรับว่าชายคนนี้หล่อมากๆ

"ดูพอหรือยัง?" ฮ่อหยุนเฉิงเห็นซูฉิงจ้องมองมาที่เขาด้วยความงุนงง

"นายมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่? เดินยังไงให้ถึงได้ไม่มีเสียง" ซูฉิงได้สติ ลูบหัวแล้วมองไปทางอื่น "เร็วเข้า รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย"

นิ้วที่เรียวยาวของฮ่อหยุนเฉิงติดกระดุมอย่างสง่างาม และเขาก็เหลือบมองไปที่ซูฉิงด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม "ดูเหมือนว่าเธอชนฉันนะ"

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนเดินชนเขา ผู้หญิงคนนี้ยังกล้าบ่นเขาอีก

"ฉัน ฉันจะไปอาบน้ำ" ซูฉิงรู้สึกสับสนเล็กน้อยอย่างอธิบายไม่ถูก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอรีบคว้าเสื้อผ้าแล้วเดินไปที่ห้องน้ำทันที

ฮ่อหยุนเฉิงทำอะไรอยู่ แต่งตัวเปิดเผยขนาดนี้ จะยังไงว่าอยู่กันนสองคนหญิงชาย ไม่รู้จักเลี่ยงบ้างหรือไง

มองไปที่ด้านหลังของซูฉิงที่เกือบจะหนีแทบไม่ทัน ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงนั้นก็ดูลึกล้ำมากขึ้นเล็กน้อย เขาดูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?

"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

ซูฉิงอาบน้ำได้ครึ่งหนึ่งแล้ว ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะประตูห้องน้ำ

"ใคร?" ซูฉิงตกใจ และสะดุ้งทันที

ทำไมถึงมีคนมาเคาะประตูห้องน้ำ? และเวลานี้ฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนเดียวที่อยู่ในห้อง

เขาคิดจะทำอะไร?

แน่นอน ว่าเสียงที่ดังลอดผ่านมาจากประตูนั้นเป็นเสียงของฮ่อหยุนเฉิง "ฉันเอง"

ซูฉิงถามด้วยความระแวดระวังในใจ "นายคิดจะทำอะไร ฉันกำลังอาบน้ำอยู่นะ"

"เธอทำของหล่น" เสียงของฮ่อหยุนเฉิงต่ำและแหบแห้งมาก

"ของอะไร?" ซูฉิงปิดก๊อกน้ำแล้วห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัว

ฮ่อหยุนเฉิงต้องตั้งใจจะแกล้งเธอแน่ๆ!

เธอไม่เห็นรู้เลยว่าเธอทำของหล่น และถึงแม้จะทำหล่นจริงๆ ก็รอจนกว่าเธอจะออกจากห้องอาบน้ำแล้วค่อยบอกไม่ได้หรือไง?

เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?

ผู้ชายที่แต่งตัวดูดีคนนี้ คงไม่ใช่...พวกถ้ำมองใช่ไหม?

ซูฉิงขมวดคิ้ว เธอแอบคิดไว้ในใจว่าถ้าฮ่อหยุนเฉิงทำอะไรไม่ดีกับเธอ เธอจะไม่เกรงใจเขาอย่างแน่นอน เธอเองก็ไม่ใช่ธรรมดา!

"เธอลองดูเอาเองแล้วกันว่าเธอทำอะไรหล่อนไป" ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองสิ่งที่อยู่ในมือของเขา มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย

ซูฉิงสับสน เธอมองไปรอบ ๆ และตกใจเมื่อรู้ว่ากางเกงในตัวน้อยที่เธอเพิ่งเอาไปเปลี่ยนได้หายไป!

พระเจ้าช่วย!

มันต้องตกอยู่ข้างนอกแน่นอน

ฮ่อหยุนเฉิงเก็บมันได้?

นี่นี่นี่.......

ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย และซูฉิงก็เขย่งไปที่ประตูห้องน้ำเปิดช่องว่างเล็กๆ และเชิดหน้าขึ้น "อันนั้น ฉันเผลอทำมันตกเมื่อกี้ เอามาให้ฉันหน่อย"

แสงสีส้มกระทบใบหน้าของเธอ และผิวที่เพิ่งแช่น้ำมาก็เหมือนกับไข่ที่ถูกปอกเปลือก สีขาวและอ่อนนุ่มเหมือนบลัชออน

ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงดูลึกซึ้งและสุขุมยุพักหนึ่ง และมุมปากของเขาก็ยกขึ้น จากนั้นเขาก็ยื่นมันด้วยมือใหญ่ๆของเขา "ระวังหน่อยสิ อย่าทำตกอีกล่ะ"

"ขอบใจ!" ซูฉิงรับมันอย่างรวดเร็ว แต่บังเอิญไปโดนมือของเขาเขา

ความร้อนได้แผดเผาจากฝ่ามือมาถึงเธอ และใบหน้าของซูฉิงก็ร้อนขึ้นในทันที

เธอรีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว หัวใจของเธอเต้นแรงมาก

นี่มันนี้น่าอายมาก!

ถ้าเธอรู้ว่ามันน่าอายขนาดนี้ ทำไมเธอถึงต้องยอมรับปากคุณปู่แล้วมาที่บ้านของตระกูลฮ่อล่ะ? นี่มันก็แค่มาถามหาความลำบากชัดๆ

แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่คนที่เขากำลังมองหาอยู่

ฉากตอนอายุสิบสามปรากฏขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเขา

"พี่เฉิง มือของคุณบาดเจ็บ ฉันจะช่วยพันแผลให้นะ" เด็กสาวที่อายุน้อยกว่าเขาสองสามปี ผมหางม้าและในมือถือผ้าเช็ดหน้า พันแผลให้ฮ่อหยุนเฉิงอย่างระมัดระวังและผูกโบว์ที่สวยงามให้กับเขาด้วย

"ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?" เด็กสาวเงยหน้าขึ้น ดวงตาสวยวาววับ

ฮ่อหยุนเฉิงจับเธอไว้ในอ้อมแขน ดวงตาของเขาแน่วแน่ "ไม่เจ็บ ไม่ต้องกลัวนะถังถัง ต้องมีใครมาช่วยเราอย่างแน่นอน!"

เมื่อความคิดของเขาล่องลอยไป ฮ่อหยุนเฉิงก็เปิดลิ้นชักออก หยิบผ้าเช็ดหน้าสีซีดๆผืนหนึ่งออกมาอย่างระมัดระวัง และมองดูมันอยู่เป็นเวลานาน

ถังถังของเขา ตอนนี้จะสบายดีไหมนะ?

……

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อซูฉิงตื่นขึ้น ห้องก็ว่างเปล่า มีแต่เธออยู่เพียงลำพัง

ฮ่อหยุนเฉิงใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในห้องหนังสืองั้นเหรอ?

ซูฉิงถูขมับของเธอ ดูเหมือนเธอจะเข้าใจเขาผิดไปจริงๆ?

ก็จริง ผู้ชายอย่างเขาที่ยืนอยู่บนยอดพีระมิด มีผู้หญิงกี่คนที่เดินขึ้นไปบนเตียงของเขา และในความคิดของเขา เธอเป็นเพียงคนบ้านนอกคนหนึ่งเท่านั้น

เขาจะมีความคิดแบบนั้นกับเธอได้อย่างไร?

เป้นแบบนี้ก็ดี หลังจากครบ 3 เดือน ทั้งสองก็จะไม่เป็นหนี้กันและการสมรสก็จะยุติลงอย่างสบายใจ

นอกจากนี้ยังมีคำอธิบายให้คุณปู่อีกด้วย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูฉิงก็อารมณ์ดีและรีบไปทำงานที่บริษัท

ทันทีที่เธอมาถึงบริษัท ซูฉิงก็ถูกเซี่ยซิงซิงเรียกไป

"เรียกฉันมามีอะไรกับฉันเหรอ?" ซูฉิงมองเซี่ยซิงซิงเบา ๆ เซี่ยซิงซิงมีปัญหากับเธอครั้งแล้วครั้งเล่าซึ่งทำให้ซูฉิงรู้สึกรำคาญมาก

ไม่รู้ว่าเซี่ยซิงซิงจะทำอะไรอีกในครั้งนี้ จะมีลูกไม้อะไรอีกหรือเปล่านะ?