นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 18

ซูฉิงผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไป จากนั้นรีบหันหลังกลับและปิดประตู

เสียงประตูดังปัง ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกโกรธ

ครั้งแรกที่มีคนกล้าไล่เขาออกไป แถมยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย

เดิมทีเขาเป็นห่วงเรื่องงานของเธอ เขาขอให้เซี่ยซิงซิงมอบงานเลดี้แฟชั่นให้กับซูฉิง และต้องการให้โอกาสเธอได้ฝึกฝนมากขึ้น

เขารู้ด้วยว่าเป็นเรื่องยากสำหรับผู้ที่เข้ามาทำงานใหม่เช่นซูฉิง ที่จะแบกรับโครงการใหญ่เช่นนี้ในคราวเดียวได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะสอนเธอเป็นการส่วนตัว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ช่างเนรคุณจริงๆ

โดยธรรมชาติแล้วซูฉิงไม่รู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ ถ้าเขารู้ว่าเขามองเธอในฐานะผู้เข้ามาทำงานใหม่ เธอก็คงจะตะลึงมากแน่ๆ

หลังจากไล่ฮ่อหยุนเฉิงออกไปแล้ว ซูฉิงก็หยิบคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กออกจากกระเป๋าเดินทางและเปิดไฟล์ที่ต้องใส่รหัส

ด้านในเป็นชุดใหม่ที่เธอออกแบบ

และตัวตนอีกอย่างของซูฉิงก็คือ loe นักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก

loe คือใคร?

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว loeได้ออกแบบชุดแต่งงานของเจ้าหญิงวาย ซึ่งทำให้เธอโด่งดังไปทั่วโลกในชั่วข้ามคืน และติดอันดับแฟชั่นดีไซเนอร์ที่ดีที่สุดในโลกอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม เธอนั้นดูลึกลับ

เธอไม่เคยปรากฏตัว ไม่เคยยอมรับการสัมภาษณ์ของสื่อใดๆ และการกล่าวสุนทรพจน์ทั้งหมดก็จะถูกรับผิดชอบแทนโดย ยวี๋น่า หัวหน้าสตูดิโอของเธอ

ผู้คนรู้จักแต่ชื่อภาษาอังกฤษของเธอ loe แต่แม้กระทั้งว่าเธอจะเป็นชายหรือหญิงก็ยังไม่มีใครรู้

ถ้าคนรู้ว่า loe ที่โด่งดังและมีชื่อเสียงขนาดนี้ เป็นเด็กวันรุ่นอายุ 20 ต้นๆ ทุกคนก็คงแปลกใจมาก

ซูฉิงทุ่มเทกับงานของเธอมาก เธอแก้ไขรายละเอียดเล็กน้อย แล้วก็เสร็จเรียบร้อย!

เธอส่งภาพวาดการออกแบบให้ยวี๋น่า "เปิดตัวคอลเลคชั่นเอลซ่านี้ทันที"

ไม่นานก็ได้รับคำตอบกลับอย่างรวดเร็วจากยวี๋น่า "รับทราบ"

เมื่อเวลาผ่านไปกว่ามาถึงวันอาทิตย์

ตั้งแต่เช้าตรู่ ฮ่อหยุนเฉิงก็พาซูฉิงกลับไปที่บ้านเก่าของตระกูลฮ่อ

บ้านเก่าของตระกูลฮ่อ เป็นวิลล่า 3 ชั้น ตั้งอยู่กลางภูเขา ล้อมรอบด้วยภูเขาเขียวขจี น้ำทะเลสีคราม และสภาพแวดล้อมที่สวยงามมาก

พ่อบ้านลุงหลี่ให้การต้อนรับฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงอย่างอบอุ่น

"คุณปู่ล่ะครับ?" ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเข้าประตูไป

ลุงหลี่ยิ้ม "คุณปู่กำลังรอพวคุณอยู่ข้างในครับ นี่คือคุณหนูซูใช่ไหมครับ เห็นคุณท่านพูดถึงคุณมานานแล้ว"

ซูฉิงยิ้มและพยักหน้าอย่างสุภาพ

ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดแขนออก ยื่นให้ซูฉิงเกาะไว้

ซูฉิงกลอกตามองเขา "นายจะทำอะไร?"

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดอย่างเฉยเมย "ต่อหน้าคุณปู่ ฉันหวังว่าเธอจะทำตัวดีๆ ท่านไม่ค่อยแข็งแรง"

ซูฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ควงแขนของเขาไว้

ไม่ว่าอย่างไร เธอก็ยังหวังว่าร่างกายของคุณปู่ฮ่อจะหายดีในเร็ววันนี้

ทั้งสองเดินข้างกันและเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น

คนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นเป็นชายชราที่มีผมสีสาวและสวมแว่นตาขอบทองคู่หนึ่ง และนั่นก็คือฮ่อเจิ้นถิง คุณปู่ของฮ่อหยุนเฉิง

"คุณปู่" ฮ่อหยุนเฉิงรีบเดินเข้าไป

ซูฉิงเดินตามหลังเขาด้วยรอยยิ้มหวานๆ "คุณปู่ฮ่อ สวัสดีคะ"

ฮ่อเจิ้นถิงยืนขึ้น ดวงตาอันเป็นที่รักของเขาจับจ้องไปที่ซูฉิง "ฉิงฉิงไม่ได้เจอกันนานเลย เธอโตเป็นสาวแล้ว ดีมาก ดีมาก"

ครั้งสุดท้ายที่เขาเจอซูฉิงคือเมื่อตอน 5 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กสาวอยู่เลย

ตอนนี้ ตรงหน้าเขาเป็นสาวน้อยผอมเพรียว ดวงตาเป็นประกาย ฟันขาว ดีสวยและสง่างาม

ช่างดูเหมาะกับฮ่อหยุนเฉิงเป็นอย่างดี

"คุณปู่ฮ่อ คุณปู่สบายดีใช่ไหมคะ? คุณปู่ของฉันเอาแต่คิดถึงคุณ" ซูฉิงพูดกับฮ่อเจิ้นถิงอย่างเชื่อฟังและแอบตรวจชีพจรให้กับเขา