นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 181

เฉินจุนเหยียนขับรถไปส่งซูฉิงถึงเฉิงตงฮวาหยวน

ซูฉิงเหนื่อยมาก เธอเอนตัวพิงเบาะนั่งตลอดทาง หลับตาและพักสมอง ไม่ทันไรเธอก็ค่อยๆ ผล็อยหลับไป

หลังจากจอดรถแล้ว เฉินจุนเหยียนก็หันมองซูฉิงที่กำลังหลับอยู่อย่างเงียบๆ

แสงสลัวพาดลงบนใบหน้าของซูฉิงจนผิวเธอดูสวยเป็นพิเศษ ขนตางอนยาวของเธอก็ส่องเป็นเงาบนแก้มของเธอ

แม้ว่าจะเหนื่อยหรือล้าแค่ไหนแต่ก็ยังสวยอยู่อย่างนั้นและยังเกี่ยวใจเขาไปได้

มองซูฉิงอยู่สักพัก หัวใจของเฉินจุนเหยียนก็เต้นเร็วขึ้นก่อนจะเอนตัวเข้าหาใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น...

เมื่อริมฝีปากของเขากำลังจะแตะแก้มของซูฉิง ทันใดนั้นซูฉิงก็ตื่นขึ้นทันที

สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือใบหน้าหล่อเหลาของเฉินจุนเหยียนเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ...

"เฉินจุนเหยียน นายจะทำอะไร?" ซูฉิงตกใจ ขมวดคิ้ว ก่อนจะถอยหลัง

เฉินจุนเหยียนที่ได้สติก็รีบกลับไปนั่งตัวตรง ก่อนจะกระแอมไปอย่างทำตัวไม่ถูกและพูดว่า "ซูฉิง ถึงแล้วล่ะ"

ซูฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างและพยักหน้าเบาๆ "อืม ขอบคุณที่มาส่ง"

เมื่อเปิดประตูลงจากรถ ขณะกำลังจะเดินไปทางบ้าน ก็ได้ยินเสียงทุ้มของเฉินจุนเหยียนดังมาจากด้านหลัง "ซูฉิง..."

ซูฉิงชะงักฝีเท้าก่อนจะหันไปถาม "มีอะไรหรือเปล่า?"

เฉินจุนเหยียนก้าวไปด้านหน้าซูฉิงก่อนจะพยักหน้า มองเธอจากมุมสูงด้วยแววตาลึกซึ้ง "ซูฉิง ให้โอกาสมาเป็นแฟนฉันได้ไหม?"

แฟน???

เมื่อเผชิญหน้ากับคำสารภาพรักของเฉินจุนเหยียนอีกครั้ง ซูฉิงก็รู้สึกประหลาดใจ

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้บอกเขาชัดเจนไปแล้วเหรอ?

เธอคิดว่าเฉินจุนเหยียนได้ปล่อยวางความรู้สึกที่มีต่อเธอแล้วเสียอีก

แต่ว่า...

เห็นได้ชัดว่าเฉินจุนเหยียนไม่มีทีท่าจะเป็นแบบนั้น

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูฉิงก็พูดอย่างระมัดระวัง "เฉินจุนเหยียน ก่อนหน้านี้ไม่ได้บอกไปแล้วเหรอ? ถ้าฉันเจอรักแท้ นายจะอวยพรฉัน ระหว่างเรานั้นเป็นเพื่อนกัน"

"ใช่ ก่อนหน้านี้ฉันพูดอย่างนั้นก็จริง แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่สมควรได้รับมัน เธออยู่กับเขาจนโดนทำร้ายมาแบบนี้ เขาทำให้เธอมีความสุขไม่ได้เลย"

เฉินจุนเหยียรู้สึกกระวนกระวายทันที เข้าก้าวไปข้างหน้าและวางมือทั้งสองข้างบนไหล่ของซูฉิง

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความดื้อรั้น "ซูฉิง ให้โอกาสฉันได้ดูแลและปกป้องเธอที ฉันจะทำให้ดีกว่าฮ่อหยุนเฉิงพันเท่า เธอเชื่อฉันได้!"

"เฉินจุนเหยียน อย่าทำอย่างนี้" ซูฉิงขมวดคิ้วและพูดอย่างใจเย็น

"ซูฉิง ก่อนหน้านี้เธอบอกว่าเธอเจอรักแท้แล้ว ฉันก็คิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะรักเธอและให้ความสุขกับเธอได้ แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย" เฉินจุนเหยียนพูดอย่างไม่ลดละ "เห็นได้ชัดว่าคนที่เขารักจริงๆ คือถังถัง และเหตุผลที่เขาตกลงจะหมั้นกับเธอก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาคิดว่าถังถังไม่อยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เขาได้เจอถังถังแล้ว และเราก็เห็นได้ชัดว่าเขาปฏิบัติตัวกับถังถังยังไง ซูฉิง เธอหยุดหลอกตัวเองได้แล้ว ฮ่อหยุนเฉิงไม่คู่ควรกับเธอด้วยซ้ำ"

หลังจากได้ยินที่เฉินจุนเหยียนพูดออกมา ใบหน้าของซูฉิงก็นิ่งขรึมขึ้น

เมื่อเห็นสีหน้าอีกคนเปลี่ยนไป หัวใจของเฉินจุนเหยียนก็เจ็บแปลบ "ฉันรู้ วันนี้ฉันไม่ควรพูดแบบนี้ แต่..."

"ถ้ารู้ว่าไม่ควรพูดก็อย่าพูดเลย ฉันเหนื่อยมาก" ซูฉิงเงยหน้าขึ้นสบสายตาของเฉินจุนเหยียนและพูดอย่างเย็นชา "นายน่าจะรู้นะว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้"

"เป็นเพราะเธอยังรักฮ่อหยุนเฉิงอยู่ใช่ไหม?" ดวงตาของเฉินจุนเหยียนหรี่ลงเล็กน้อย

ซูฉิงส่ายหัว "ไม่เกี่ยวกับเขา"

หลังจากพูดจบ ซูฉิงก็เพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่เกิดจากตัวเองของเฉินจุนเหยียน ก่อนจะหันหลังเดินไปด้านหน้า

หลังจากขึ้นลิฟต์มาถึงประตูบ้าน เธอก็หยิบกุญแจออกจากกระเป๋าก่อนจะเปิดประตู

เธอดันประตูเข้าไป และกำลังจะปิดประตู ทันใดนั้นก็มีเงาสูงตรงบันไดที่มืดสลัว