นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 20

สรุปบท ตอนที่ 20 ขอบคุณนะ ซูฉิง: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น

ตอน ตอนที่ 20 ขอบคุณนะ ซูฉิง จาก นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 20 ขอบคุณนะ ซูฉิง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายInternet นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ที่เขียนโดย ชิงเซียวเทียน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ซูฉิงโค้งคำนับและพูดว่า "ขอโทษนะคะ ฉันขอออกไปข้างนอกสักครู่นะคะ"

"เธอจะไปไหน?" ฮ่อหยุนเฉิงถามพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "เดี๋ยวก็จะทานอาหารกันแล้วนะ"

ซูฉิงมีเรื่องสำคัญอะไรที่ต้องทำอย่างนั้นหรือ ทำไมถึงต้องไปตอนนี้?

"ฉันมีเรื่องด่วน" ซูฉิงลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปที่ประตู

เธอโทรหาหมอที่โรงพยาบาลสัตว์เลี้ยงและถามว่า "หมอจาง สวัสดีคะ ฉันชื่อซูฉิง ลูกหมาที่ฉันส่งไปครั้งล่าสุดเป็นอย่างไรบ้างคะ?"

เสียงของหมอจางดังมาจากปลายสาย "ตอนนี้มันหายดีแล้ว"

ซูฉิงพยักหน้า "งั้นฉันจะไปรับมันเดี๋ยวนี้ค่ะ"

ในภาพเมื่อสักครู่นี้ ซูฉิงเห็นว่าสุนัขที่คุณปู่ฮ่อถืออยู่นั้นคล้ายกับสุนัขจรจัดที่เธอเคยช่วยชีวิตไว้ก่อนหน้านี้มาก กุญแจสำคัญคือปลอกคอที่คอของมันซึ่งเหมือนกันทุกประการ

ดังนั้น ซูฉิงจึงจะแน่ใจว่าสุนัขจรจัดที่เธอเคยช่วยเหลือมาก่อนคือสุนัขที่คุณปู่ฮ่อทำหาย

เมื่อได้ยินฮ่อหยุนเฉิงกล่าวว่าคุณปู่ฮ่อมีความผูกพันกับสุนัขตัวนี้มาก เธอจึงตัดสินใจไปรับสุนัขตัวนั้นกลับมาและมอบให้คุณปู่ฮ่อทันที

เมื่อเห็นซูฉิงจากไปอย่างกะทันหัน แม่ฮ่อก็ไม่พอใจอย่างมาก "ซูฉิงกำลังทำบ้านอะไรกัน? ไม่มีมารยาทเอาซะเลย"

สวีหว่านเอ๋อร์เห็นด้วย "นั่นสิคะ หรือต้องให้ทุกคนรอเธอกลับมาก่อนถึงจะทานข้าวได้?"

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองไปที่คุณปู่ฮ่อ และกล่าวด้วยน้ำเสียงชัดเจนมาก "บริษัทกำลังมีเรื่องด่วน ซูฉิงไปจัดการกับมันสักครู่ครับ"

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นซูฉิงถึงได้รีบออกไปอย่างนั้น แต่โดยไม่รู้ตัวฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ต้องการให้คนอื่นนินทาเธอได้ โดยเฉพาะแม่ของเขา

"มีเรื่องด่วนอะไรกัน สำคัญกว่าคุณปู่อย่างนั้นเหรอ?" แม่ฮ่อขึ้นเสียงเล็กน้อย "พวกบ้านนอก ก็คือ พวกบ้านนอก หยาบคาย ไม่มีมารยาท หว่านเอ๋อร์ผู้รอบรู้ดีย่อมดีกว่า และเหมาะสมกว่าเป้นไหนๆ"

เมื่อเห็นแม่ฮ่อชมเชยเธอ สวีหว่านเอ๋อร์ก็ดูภูมิใจและแสร้งทำเป็นเขิลอาย "คุณป้า คุณพูดเกินไปแล้วค่ะ"

ใบหน้าของคุณปู่ฮ่อดูมืดมนลง "ฉิงฉิงได้รับข่าวจากทางบริษัทแล้วเธอก็รีบออกไปแบบนี้ มีความรับผิดชอบมาก ดีมาก"

ผู้เฒ่าฮ่อเปิดปากของเขา และแม่ฮ่อก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกต่อไป แต่ความเกลียดชังของสวีหว่านเอ๋อร์ในใจเธอยิ่งมีมากขึ้นไปอีก

สวีหว่านเอ๋อร์กัดริมฝีปากของเธออย่างลับๆ ในใจเต็มไปด้วยความหึงหวงและไม่พอใจ

เหตุใดคุณปู่ฮ่อจึงให้ความสำคัญกับซูฉิงซึ่งเป็นแค่คนบ้านนอก?

ในแง่ของภูมิหลัง ในแง่ของรูปลักษณ์ มีอะไรที่เธอสู้ไม่ได้กับซูฉิงอย่างนั้นหรือ?

ทำไมเธอถึงไม่อยู่ในสายตาของคุณปู่ฮ่อ!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้สวีหว่านเอ๋อร์ก็ปกปิดความรู้สึกของเธอและแสร้งทำเป็นกังวล "แต่ซูฉิงควรบอกนะคะว่าเธอจะกลับมาเมื่อใด มิฉะนั้นเราทุกคนก็ต้องรอเธออยู่แค่คนเดียว โดยเฉพาะคุณปู่ที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง คงจะหิวมากแล้ว"

"พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ ไม่ต้องรอเธอหรอก" ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ริมฝีปากบางๆของเขาแสดงความไม่แยแสเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เห็นจุดประสงค์ที่แม่ฮ่อพาสวีหว่านเอ๋อร์มาที่นี่ในวันนี้

แม้ว่าเขากับซูฉิงจะเป็นแค่คู่หมั่นตามสัญญา แต่เขาก็ไม่รู้ว่าทำไม ลึกๆ แล้วเขาถึงไม่อยากให้ใครใส่ร้ายซูฉิง

"เหล่าหลี่ ตั้งโต๊ะเถอะ" คุณปู่ฮ่อกล่าว

"ครับ" ลุงหลี่กล่าวด้วยความเคารพ และสั่งให้คนครัวนำอาหารมา

"คุณปู่ฮ่อ คุณกินน่องไก่เพื่อเติมพลังให้ร่างกายหน่อยนะคะ"สวีหว่านเอ๋อร์เอาใจปู่ฮ่ออย่างขยันขันแข็ง...

ผู้เฒ่าฮ่อตอบอืมเบา ๆ แต่ไม่ได้กินขาไก่ที่สวีหว่านเอ๋อร์ตักให้แต่อย่างใด

สวีหว่านเอ๋อร์รู้สึกอึดอัด และหันไปมองฮ่อหยุนเฉิง

วันนี้ ฮ่อหยุนเฉิงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว เนคไทลายสก๊อตสีน้ำเงินของเขาหลวมเล็กน้อย และแขนเสื้อของเขาถูกม้วนขึ้น เมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ที่พิถีพิถันของเขาก่อนหน้านี้ เขาดูสบายๆ กว่าทุกครั้งมาก

มือใหญ่เรียวกำลังจับกุ้งแกะเปลือกอยู่ในขณะนี้

"แกกลับมาแล้วก็ดี" คุณปู่ฮ่อลูบหัวโตลี่ด้วยท่าทางที่มีน้ำตาคลอ

โตลี่ที่หายไปนานมาก ในที่สุดก็กลับบ้านแล้ว!

"ซูฉิง เธอไปเจอโตลี่ที่ไหนงั้นเหรอ?" ดวงตาที่ดูสงสัยของฮ่อหยุนเฉิงจ้องไปที่ซูฉิง

ที่แท้ ที่เธอรีบออกไป ก็เพราะไปหาโตลี่เองงั้นเหรอ

แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ซูฉิงเห็นรูปถ่ายของโตลี่ เธอหามันเจอเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?

มีคำถามมากมายในใจของเขา

ในตอนนี้ซูฉิงวิ่งไปกลับไปจนหมดแรงและหายใจไม่ออก

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งแล้วยกริมฝีปากขึ้น "นายจำวันที่ฉันมาสายเมื่อสองสามวันก่อนและเกือบโดนเซี่ยซิงซิงไล่ออกได้ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า

ครั้งนั้น ซูฉิงขอลาและบอกว่ามีบางอย่างต้องจัดการ ต่อมาเซี่ยซิงซิงก็ไปที่ห้องของประธานและยืนยันว่าจะต้องไล่ซูฉิงออกให้ได้ ต่อมาก็เป็นเขาที่ออกหน้าสั่งให้เซี่ยซิงซิงขอโทษซูฉิง

"เช้าวันนั้น รถของไป๋เซียวเซียวเกือบชนโตลี่ และฉันก็เสียเวลาเอาโตลี่ไปส่งไปที่โรงพยาบาลสัตว์" ซูฉิงอธิบาย

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง

เพียงแค่ว่าวันนั้นซูฉิงไม่รู้ว่าโตลี่คือสนัขที่หายไปจากคุณปู่ฮ่อ

ดังนั้นเธอจึงเลื่อนงานของเธอออกไปเพื่อช่วยลูกสุนัขจรจัด และถูกคนอื่นเข้าใจผิดถึงกับทำให้วุ่นวาย

ความเมตตาเช่นนี้ มีค่ามากจริงๆ

ฮ่อหยุนฉิงมองไปที่ซูฉิงด้วยดวงตาที่ลึกซึ้งและกล่าวอย่างจริงใจว่า " ขอบคุณนะ ซูฉิง"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น