นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 207

เมื่อสบตาที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็หายใจติดขัด รู้สึกทำตัวไม่ถูก

เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว และทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็ยื่นมือออกมาโอบรอบเอวของเธอไว้ จากนั้นก็ขยับไปข้างหน้าด้วยแรงเล็กน้อย ทำให้ซูฉิงตกเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเขา

"ซูฉิง ซูฉิง..." ฮ่อหยุนเฉิง เรียกชื่อของเธอด้วยเสียงแหบแห้ง

เรือนร่างอันน่าดึงดูดของหญิงสาวตรงหน้าเขา ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้

เขาจ้องไปที่ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงราวกับกำลังมีไฟลุกโชน และจากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงจูบริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่น่าดึงดูดของซูฉิงโดยไม่ลังเล

ริมฝีปากของเธอเนียนนุ่ม และหวาน เป็นความรู้สึกคุ้นเคยและเย้ายวน ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงสติหลุดไปชั่วขณะ

เขาคิดถึงเธอ!

คิดถึงเธอแทบบ้า!

ตั้งแต่เธอย้ายออกไป เขาเอาแต่คิดถึงเธอทุกเวลา!

จูบที่รุนแรงของฮ่อหยุนเฉิงทำให้ซูฉิงตั้งตัวไม่ทัน

ซูฉิงรู้สึกเพียงว่าลมหายใจของเธอเหมือนจะถูกฮ่อหยุนเฉิงกลืนกินไป แทบจะหายใจไม่ออก

การกระทำที่ใกล้ชิดกันเช่นนี้ แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะเคยมีมาหลายครั้งแล้ว แต่ไม่เคยมีครั้งไหนเหมือนครั้งนี้เลย จึงทำให้ซูฉิงรู้สึกบ้าคลั่งและเขินอาย

หัวใจของเธอเต้นแรงเหมือนเจ้ากวางน้อย

ไม่ จะเป็นแบบนี้ไม่ได้!

ซูฉิงออกแรงผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไป ขมวดคิ้วและถาม "ฮ่อหยุนเฉิงนายกำลังทำอะไรน่ะ?"

เมื่อรู้สึกถึงการต่อต้านของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงจึงหยุดและจ้องเธอด้วยแววตาที่ลึกล้ำ

ซูฉิงเปลี่ยนเรื่อง "นายบอกว่าโครงการอ่าวเป๋ยไห่มีเรื่องด่วนไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่" ในที่สุดฮ่อหยุนเฉิงก็ถอนสายตาจากเธอ และพูดอย่างเคร่งขรึม "เธอมากับฉันสิ"

เมื่อพูดจบ ฮ่อหยุนเฉิงก็เดินไปที่ห้องหนังสือ

ซูฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเดินตามไป

ฮ่อหยุนเฉิงเปิดคอมพิวเตอร์ คลิกเข้าไปที่อีเมล และใช้นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วพูดว่า "พรุ่งนี้เวลาสิบโมงเช้าจะมีการประชุมการประมูลโครงการอ่าวเป๋ยไห่ เป็นการแนะนำขั้นตอนการประมูลอย่างละเอียด เธอไปกับฉัน"

"แค่นี้เหรอ?" ซูฉิงเหลือบมองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ แค่ไปประชุมเนี่ยนะ งานด่วนอะไรล่ะ?

ฮ่อหยุนเฉิงเม้มริมฝีปากและพูดอย่างเย็นชาว่า "การประชุมพรุ่งนี้สำคัญมาก และหลี่เฉิงหยางประธาน BPL จะเข้าร่วมด้วย"

เขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้พบกับประธาน BPL ผู้ลึกลับ และเก่งกาจ

หลี่เฉิงหยาง?

ในหัวของเธอก็ปรากฏภาพผู้ชายสวมสูทสีเทา ผิวสีขาวนวล ซูฉิงจึงหรี่ตาลงเล็กน้อย

"โอเค เข้าใจแล้ว" ซูฉิงพยักหน้า "พรุ่งนี้ฉันจะไปประชุมให้ตรงเวลา ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ"

เมื่อพูดจบซูฉิงก็หันหลังเดินไปที่ประตูห้องหนังสือ

"ซูฉิง" ฮ่อหยุนเฉิงยืนขึ้นทันที และก้าวเท้ายาวของเขาไปขวางทางซูฉิง

ซูฉิงเม้มปาก "มีอะไรอีกล่ะ?"

"ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว คืนนี้เธอนอนที่นี่แหละ" ฮ่อหยุนเฉิงมองไปที่ซูฉิงด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ

ซูฉิงส่ายหัวปฏิเสธ "ฉันกลับก่อนจะดีกว่า"

จูบเมื่อกี้ทำให้ซูฉิงกลัวนิดหน่อย

เมื่อเห็นท่าทางที่ระมัดระวังของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าของฮ่อหยุนเฉิงก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที "ไม่ต้องกังวล ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำอะไรเธออีก"

"งั้นก็... โอเค!" ซูฉิงไม่ดื้อดึงอีกต่อไป เธอรู้สึกเหนื่อยล้า และต้องการพักผ่อน

เมื่อกลับมาที่ห้องรับรองแขก เธอก็นอนลงบนเตียงขนาดใหญ่ที่คุ้นเคย ความคิดของซูฉิงก็วุ่นวายเล็กน้อย

ทุกอย่างที่นี่ยังเหมือนเดิม แต่หัวใจของเธอกลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง