นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 230

ฮ่อหยุนเฉิงกดแป้นพิมพ์ด้วยมือทั้งสองข้าง เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองที่ซูฉิงและยิ้มที่มุมปาก "เธอป้อนฉันนะ"

ซูฉิงพูดไม่พูดอะไรแล้ววางกาแฟไว้ข้างหน้าเขา "จะดื่มไม่ดื่ม"

ฮ่อหยุนเฉิงลุกขึ้นยืนและจับมือซูฉิงเอาไว้"เธอโกรธ?"

ซูฉิงกลอกตาให้ฮ่อหยุนเฉิง

"คืนนี้ไปทานอาหารเย็นด้วยกันนะ" ฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงต่ำข้างๆ หูของซูฉิง "ฉันจะลงมือทำอาหารเอง เธอรอชิมฝีมือฝีมือของฉันได้เลย"

ซูฉิงส่ายหัว "นายลือมไปแล้วเหรอ ว่าคืนนี้ฉันได้นัดกับเฉินจุนเหยียนเอาไว้แล้ว?"

ใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงทำหน้าเซ็งทันทีเมื่อเขาได้ยินดังนั้น

ซูฉิงเธอยังกล้าออกเดตกับเฉินจุนเหยียนงั้นเหรอ?!

"ไม่ให้ไป!" ฮ่อหยุนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

ซูฉิงถอนหายใจและสบสายตาอันเย็นเฉียบของเขา "แล้วถ้าฉันเลือกจะไปล่ะ"

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงโน้มเข้ามาจูบเธอ...

เมื่อเห็นซูฉิงยืนกรานที่จะขัดใจ โดยไม่สนใจปฏิกิริยาที่ไม่พอใจของเขาแล้วยังยืนยันที่จะไปพบกับเฉินจุนเหยียน ฮ่อหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจ

เป็นไปได้ไหมว่าในใจของซูฉิง เฉินจุนเหยียนคนนี้มีความสำคัญมากจริงๆ?

เธอพูดอย่างชัดเจนว่าเธอไม่สนใจเฉินจุนเหยียน แล้วทำไมต่อหน้าต่อตาเขา เธอถึงต้องไปเดตกับเฉินจุนเหยียน?

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เรื่องธุรกิจ ก็ไม่ได้!

ไฟอิจฉาริษยาในหัวใจของเขากำลังลุกไหม้ และฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลงและจูบริมฝีปากที่อ่อนโยนของหญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าเขาโดยไม่ลังเล

อีกครั้งที่เขาได้ลิ้มรสริมฝีปากสีแดงที่น่าดึงดูดใจของซูฉิง ที่หวานราวกับดอกซากุระ การหายใจของฮ่อหยุนเฉิงถี่ขึ้น และการเคลื่อนไหวในมือของเขาไม่สามารถหยุดได้เลย

กลิ่นหอมจาง ๆที่คุ้นเคยบนร่างกายของซูฉิง ยิ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น

เหมือนกับในความทรงจำทุกอย่าง

ในภวังค์ฮ่อหยุนเฉิง ย้อนกลับไปเมื่อแปดปีที่แล้วเมื่อเขาและถังถังถูกขังอยู่ในห้องที่มืดมิด

ไม่ไกลนักคือหมาป่าดุร้ายตัวใหญ่

ในตอนนั้นเขากลัวหมา

ร่างเล็กและกล้าหาญของถังถังได้กอดเขาไว้โดยไม่ลังเล

เด็กสาวเอื้อมมือออกไปกอดเขาแน่น ด้วยเสียงที่ใสและไพเราะราวกับกระดิ่งสีเงิน เธอพูดอย่างหนักแน่นข้างหูของเขาว่า "พี่เฉิง อย่ากลัวเลย ฉันจะปกป้องพี่เอง!"

เธอกอดเขา เขาก็หอมกลิ่นจางๆ บนร่างกายของเธอ มันหวาน หวานมาก ซึ่งทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ความรู้สึกนั้น เหมือนกับอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าซูฉิงเป็นผู้หญิงที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นเมื่อแปดปีก่อนและทำให้เขาลืมไม่ลง?

การหายใจของฮ่อหยุนเฉิงเริ่มสับสนเล็กน้อยเมื่อดูดริมฝีปากของเธอ ในดวงตาสีดำคู่นั้น แสดงให้เห็นว่าประกายไฟที่แผดเผาในตาของเขากำลังปั่นป่วน

จูบอย่างกะทันหันนี้ทำให้ซูฉิงสับสนเล็กน้อย

ผู้ชายคนนี้เอะอะก็จูบเธอ?!

แย่แล้วสิ！

ซูฉิงอยากจะยื่นมือออกไปหยุดเขา แต่มือของเธอถูกเขามัดไว้แน่น ทำให้เธอไม่สามารถใช้กำลังใดๆ ได้เลย

ความรู้สึกแบบนี้...อธิบายไม่ถูก

อุณหภูมิในห้องผู้บริหาร เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ อีกครั้ง...

เมื่อทั้งสองกำลังจุมพิตกันอย่างเข้าด้ายเข้าเข็ม จู่ๆ เสียงก็ดังขึ้นทำลายบรรยากาศในขณะนั้น

"ซูฉิง ทำอะไรน่ะ!"

สวีหว่านเอ๋อร์ได้รบเร้าให้สวีมู่หยาง ให้เขาพาเธอมาที่ฮ่อกรุ๊ป เพื่อหารือเกี่ยวกับโครงการความร่วมมือ

ทันทีที่เธอมาถึงฮ่อกรุ๊ป สวีหว่านเอ๋อร์ก็ตรงไปที่ห้องทำงานผู้บริหาร

แต่คาดไม่ถึงว่าสิ่งที่ภาพที่จะได้เห็นคือฉากของฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิงที่จูบกันอย่างดูดดื่ม

เธอก้าวไปข้างหน้าด้วยความหึงหวงและมองซูฉิงอย่างดุเดือด

ฮ่อหยุนเฉิงปล่อยซูฉิงและค่อยๆ จัดเสื้อที่ยุ่งเหยิงของเขาให้ตรง เขามองสวีหว่านเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้าง "ทำไมคุณถึงมาที่นี่?"

สวีหว่านเอ๋อร์ดันซูฉิงออก ทิ้งความหึงหวงของเธอและแสดงรอยยิ้มให้ฮ่อหยุนเฉิงที่เธอคิดว่ามีเสน่ห์ "หยุนเฉิง ฉันมากับพี่ชายของฉันเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างฉินกรุ๊ปและฮ่อกรุ๊ปกับคุณ "

ฮ่อหยุนเฉิงพูดเบา ๆ "แล้วพี่ชายของคุณล่ะ?"

"อ่อ เขาไปจอดรถน่ะ อีกเดี๋ยวก็ถึง" สวีหว่านเอ๋อร์มองฮ่อหยุนเฉิงด้วยความหลงใหลเล็กน้อย