นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 232

ผู้หญิงของฉัน......

ฮ่อหยุนเฉิงกำลังพูดอะไรเนี่ย?

เธอไปเป็นผู้หญิงของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่?!

แปลกจริงๆ!

"นายคิดจะทำอะไร?"ซูฉิงสูดลมหายใจ ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงคว้าเข้าไปกอด

ซูฉิงที่พยายามขัดขืนอยู่ในอ้อมกอดของฮ่อหยุนเฉิง จนได้ยินเสียงเต้นของหัวใจของเขา

หน้าของซูฉิงก็ร้อนผ่าวขึ้นมา

เธอเลยเงยหน้าขึ้นมอง ทันใดนั้นเองแววตานิ่งขรึมสองคู่นั้นของฮ่อหยุนเฉิงก็ก้มลงมาสบตา

ภายในสายตาที่นิ่งขรึม ซูฉิงเห็นเงาของตัวเองที่ถูกเขากอดอย่างแน่น

เวลานิ่งไปชั่วขณะ ซูฉิงลืมที่จะขัดขืน ยอมให้เขากอดอยู่อย่างนั้น

วินาทีต่อมา เธอก็ตั้งสติได้ คิดจะผลักตัวฮ่อหยุนเฉิงออก แต่ก็ถูกเขากอดจนแน่นดิ้นไม่หลุดแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงกอดซูฉิงเดินขึ้นมาบนรถ

เขานั่งที่ตำแหน่งคนขับ ใบหน้านิ่งขรึมเหมือนไปกินรังแตนที่ไหนมา

เฉินจุนเหยียนได้แต่มองรถของฮ่อหยุนเฉิงที่ค่อยๆ ขับไกลออกไปเรื่อยๆ ด้วยแววตาเศร้า

ซูฉิง เธอถูกฮ่อหยุนเฉิงพาไปอย่างนี้หรอ

เขาได้แต่มองดูผู้หญิงที่เขารักถูกผู้ชายคนอื่นพาไปต่อหน้าต่อตาโดยทำอะไรไม่ได้เลย

เพราะว่าเขาดูออกว่าซูฉิงนั้นยังลืมฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้

ความรู้สึกพ่ายแพ้ ทำให้เฉินจุนเหยียนไม่เคยรู้สึกพ่ายแพ้มากขนาดนี้มาก่อนเลย

แต่ว่า เขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แน่

ขอเพียงแค่ซูฉิงยังไม่แต่งงาน เขาก็ยังมีโอกาสอยู่!

และยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ซูฉิงยังไม่ได้ตอบตกลงที่จะแต่งงานกับฮ่อหยุนเฉิง

เขามีโอกาส จะต้องมีโอกาสสิ!

เฉินจุนเหยียนพูดกับตัวเองไม่หยุด

"ฮ่อหยุนเฉิงนายจะพาฉันไปไหน "ซูฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างรถ พบว่าไม่ใช่เส้นทางที่จะไปเฉิงตงฮวาหยวน

ฮ่อหยุนเฉิงหันไปเหล่มองเธอแล้วพูดเสียงเรียบ"เมืองใหม่สุ่ยเยว่"

"นายกลับไปส่งฉันเลยนะ"ซูฉิงนวดขมับ "ฉันเหนื่อยแล้ว อยากกลับไปพักผ่อน"

ฮ่อหยุนเฉิงยกยิ้มกระหยิ่ม "ฉันได้ให้คนไปขนของของเธอมาไว้ที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่แล้ว"

"อะไรนะ " ซูฉิงหน้าเคร่ง "ทำไมนายไม่ถามความคิดเห็นของฉันก่อน แล้วยังมาขนของของฉันโดยพละการอีกงั้นหรอ"

ซูฉิง:............

ผู้ชายคนนี้ เอาแต่ใจจริงๆ

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ฮ่อหยุนเฉิงก็จอดรถ

"ถึงแล้ว ซูฉิงฉิง "เขาลงรถแล้วเดินอ้อมมาเปิดรถให้กับซูฉิง

ซูฉิงกลอกตามองบนให้กับฮ่อหยุนเฉิง

เขาขนย้ายของของเธอมาแล้ว ทำก่อนแล้วค่อยกันมาบอก เธอคิดจะกลับไปที่เฉิงตงฮวาหยวนก็ไม่ได้แล้ว

ได้กลับมาที่เมืองใหม่สุ่ยเยว่ของฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง ทั้งหมดล้วนยังคงคุ้นเคย

"ประธานฮ่อ คุณซู"แม่บ้านหวังเห็นซูฉิงก็ใบหน้ายิ้มแย้มดีใจ

ครั้งนี้ ฮ่อหยุนเฉิงได้ย้ายของคุณซูกลับมาด้วย คุณซูน่าจะไม่ไปไหนแล้ว

"แม่บ้านหวัง ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะคะ"ซูฉิงยิ้มให้พร้อมกับเอ่ยทักทาย

"ประธานฮ่อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"แม่บ้านหวังมองออกก็เอ่ยพูด

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย "อืม"

ซูฉิงหันหลังเดินกลับไปที่ห้องของเธอ

ภายในห้องถูกทำความสะอาดไม่มีแม้แต่ไรฝุ่น ทั้งหมดยังเหมือนเดิม

ซูฉิงรู้สึกชื่นชม แล้วเดินไปเปิดกระเป๋าที่ฮ่อหยุนเฉิงให้คนไปขนมาจากเฉิงตงฮวาหยวนสองใบ แล้วนำมาจัดเก็บให้เรียบร้อย