นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 316

พยาบาลและแพทย์ที่เห็นต่างก็พากันหวาดผวา และเกลี้ยกล่อมฮ่อหยุนเฉิงอย่างสั่นเทา "คุณฮ่อ คุณพูดอะไรสักอย่างที่ทำให้คุณถังอยากรอดเถอะครับ ส่วนที่เหลือรอเธอลงมาค่อยว่ากันเถอะครับ!"

"ฮ่อหยุนเฉิง ถ้านายพูด เราจบกัน!" ซูฉิงพูดอย่างเฉยเมยด้วยน้ำเสียงโหด

นางพยาบาลที่อยู่ด้านข้างทำสีหน้าไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซูคะ นี่ชีวิตคนทั้งคนนะคะ คุณตัดใจฆ่าเธอได้แบบนี้เลยเหรอคะ?"

"แล้วจะปล่อยให้หล่อนใช้วิธีนี้แย่งคู่หมั้นฉันไปงั้นเหรอคะ?" ซูฉิงตอบกลับอย่างหยาบคาย

พยาบาลอึ้งและพูดไม่ออก

ถังรั่วอิงยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความสิ้นหวัง และไม่นึกว่าซูฉิงจะโหดแบบนี้

เธอแอบกำหมัด นังซูฉิงบ้านี่ ยุเธอชัดๆ!

เหอะ เธอต้องชนะ!

ถังรั่วอิงกัดฟันและกำลังจะไปที่ขอบเพื่อให้ฮ่อหยุนเฉิงได้รับการกระตุ้นมากที่สุด

เธอไม่เชื่อว่าฮ่อหยุนเฉิงจะทนมองเธอตกตึกได้!

เพราะถึงยังไงเธอก็คือถังถัง!

เด็กผู้หญิงที่ช่วยเขาไว้เมื่อแปดปีที่แล้ว!

แม้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะไม่รักเธอ แต่ก็ต้องรู้จักบุญคุณสิ!

เมื่อนึกได้อย่างนั้น ถังรั่วอิงก็สูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินไปที่ขอบดาดฟ้าอีกครั้งด้วยตาแดงก่ำที่คลอน้ำตา "พี่เฉิง ฉันขอโทษ ฉันไม่ดึงพี่เข้ามาเกี่ยวเลย หวังว่าชาติหน้าพี่จะรักฉันอย่างจริงใจ และรักฉันคนเดียว"

เมื่อเห็นว่าถังรั่วอิงกำลังจะโดด ฮ่อหยุนเฉิงก็ก้าวขายาวและพูดว่า "ถังถัง ลงมาเร็วเข้า"

"ไม่ ไม่ได้ ฉันไม่อยากให่พี่ต้องลำบากใจ ฉันไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของพี่กับคุณซูมามีปัญหาเพราะฉัน" ถังรั่วอิงกัดริมฝีปากซีดและร้องไห้อย่างหนักจนคนมองต่างอดใจไม่ได้

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้ว ดวงตาลึกของเขามองไปที่ซูฉิง ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย "ซูฉิง เธอยกโทษให้ถังถังทีเถอะนะ เธอเหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือนเอง เราจะเลื่อนการหมั้นออกไปก่อน ให้ฉันได้อยู่เป็นเพื่อนเขาสักพักนะ"

"อยู่เป็นเพื่อน?" ซูฉิงยกริมฝีปากแค่นยิ้ม "ฮ่อหยุนเฉิง นายน่าสนใจดีนี่ แค่ถังรั่วอิงร้องไห้สร้างปัญหา นายก็ตัวสั่นแล้ว?

หรือว่านายไม่ลืมเธอเลย?

ใช่สินะ เธอคือถังถังนี่นา ถังถังที่นายเอาแต่คิดถึงมาตลอด แท้จริงแล้วใจนายก็ยังชอบเธออยู่ตลอด

ในเมื่อเป็นแบบนั้นนายจะมาหมั้นกับฉันทำไมล่ะ? นายไม่สมควรได้รับ!"

"ซูฉิง เธอช่วยหยุดสร้างปัญหาทีไหม?" ใบหน้าที่หล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงตึงเครียดและมีแววตาเย็นชา

"ฉันสร้างปัญหาสินะ? ฮ่อหยุนเฉิง นายนี่มันสุดยอดจริงๆ!" ซูฉิงมองอย่างดุร้าย "ในเมื่อใจนายมีแต่ถังถัง เราก็จบกันเถอะ!"

เมื่อเห็นซูฉิงับฮ่อหยุนเฉิงกำลังทะเลาะกัน ดวงตาของถังรั่วอิงก็เปล่งประกายถึงความสำเร็จโดยไม่มีใครเห็น

ดูเหมือนว่าอุบายของเธอจะยังคงมีประสิทธิภาพมาก

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ใช่ว่าไม่มีความรู้สึกอะไรต่อเธอ

ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มานั่งทะเลาะกับซูฉิงเพราะเธอได้หรอก

อีกทั้งตอนนี้ก็มีคนมองอยู่ตั้งมากมาย ทุกคนต่างเห็นว่าซูฉิงโหดร้ายแค่ไหน ถึงตอนนั้นความเห็นของสาธารณชนก็จะบดขยี้นังหน้าไม่อายนี่จนจมดิน!

เมื่อคิดอย่างนั้น ถังรั่วอิงก็ซ่อนความเย่อหยิ่งและพูดอย่างน่าสมเพชว่า "พี่เฉิง ฉันขอโทษ พวกคุณอย่าทะเลาะกันเพราะฉันเลย..."

ถังรั่วอิงยังไม่ทันพูดจบ ริมฝีปากของซูฉิงก็กระตุกและพูดเยาะเย้ย "ถังรั่วอิง ไม่ใช่ว่าจะกระโดดตึกเหรอ? รีบโดดลงไปสิ!"

สีหน้าของถังรั่วอิงเปลี่ยนไป

นังซูฉิงไร้ยางอายนี่ หรือเธอคิดจะบีบบังคับให้กระโดดจริง?

"ทำไม ไม่กล้าหรือไง? หรือว่าเธอแค่แสดงละครตั้งแต่แรกล่ะ?" ซูฉิงชี้ไปที่ถังรั่วอิงและพูดอย่างเย็นชา

"ไม่ ไม่ใช่นะ...คุณซู ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน คุณเกลียดฉัน ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะรีบไปตายเดี๋ยวนี้ ถึงตอนนั้นพี่เฉิงจะได้มีคุณคนเดียว..." ถังรั่วอิงเช็ดน้ำตาก่อนสายตาจะหันไปมองฮ่อหยุนเฉิงด้วย

เธอพนันว่าฮ่อหยุนเฉิงไม่มีทางมองเธอโดดตึกได้ และต้องมาช่วยเธออย่างแน่นอน