นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 32

"มีอะไร?" เซี่ยซิงซิงและไป๋เซียวเซียวหยุดลงในเวลาเดียวกัน และระงับความไม่พอใจของพวกเขาที่มีต่อซูฉิง และมองดูเธออย่างสงสัย

ซูฉิงหยิบกระดาษสีขาวที่เธอหยิบออกมาจากแฟ้มขึ้นมาแล้วสายไปมา "ตอนนี้มาคุยกันเรื่องนี้กันดีกว่า"

เมื่อเห็นกระดาษสีขาวในมือของซูฉิง ดวงตาของเซี่ยซิงซิงก็สั่นไหวโดยไม่ตั้งใจ "คุณต้องการจะพูดอะไร?"

ซูฉิงหยิบกระดาษขึ้นมาและเดินไปที่ด้านหน้าของฮ่อหยุนเฉิงแล้วยื่นให้เขา "อยู่ดีๆแปลนการออกแบบที่เสร็จเรียบร้อย ทำไมถึงกลายเป็นกระดาษสีขาวไปได้ ประธานฮ่อคุณเองก็ไม่สงสัยอะไรบ้างเลยเหรอ?"

มือที่เรียวใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงหยิบกระดาษขาวมา แล้วเอาวางบนโต๊ะในที่ประชุม นิ้วที่เรียวยาวของเขาเคาะโต๊ะโดยไม่ตั้งใจ ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างอธิบายไม่ถูก

เห็นได้ชัดว่าภาพวาดการออกแบบไม่น่าจะกลายเป็นกระดาษสีขาวเปล่าๆเองได้ ดังนั้นต้องมีคนสับเปลี่ยนเอาแปลนการออกแบบตัวจริงไป

มีไม่กี่คนที่สามารถเข้าถึงแปลนนี้ได้ และซูฉิงเองก็มักจะระมัดระวังในการทำงานมาก ถ้าคิดตามนี้แปลนการออกแบบจะไม่ถูกคนอื่นสับเปลี่ยนไปง่ายๆแน่นอน

มีความเป็นไปได้เพียงสองอย่างเท่านั้น

หนึ่งคือมีคนเอาแปลนการออกแบบออกไป และโยนความผิดให้ซูฉิง พยายามทำให้เธอขายหน้าในที่ประชุม

หากเป็นแบบนั้นจริง ฮ่อหยุนเฉิงจะไม่ทนอีกต่อไป

ความเป็นไปได้อีกประการหนึ่งคือ ซูฉิงสลับแบบแปลนนี้ด้วยตัวเอง แต่ทำไมเธอถึงทำเช่นนั้นกันล่ะ?

เรื่องนี้เริ่มน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ

ฮ่อหยุนเฉิงกล่าวช้าๆ "ฉันจะให้หลินเหยียนเฟิงสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง"

"ครับท่านประธาน" หลินเหยีนเฟิงตอบรับอย่างเคารพ

ซูฉิงพยักหน้า "ก่อนจะไปสนามบิน ฉันได้ตรวจสอบกระเป๋าเอกสารเป็นพิเศษแล้ว และแบบแปลนด้านในก็ยังอยู่ หลังจากที่ฉันกลับจากสนามบินมา ฉันก็นำกระเป๋าเอกสารไปที่ห้องประชุม และในที่ประชุม พวกเราก็เห็นว่าแปลนการออกแบบกลายเป็นเพียงแค่กระดาษเปล่าๆ ดังนั้น ต้องมีใครบางคนสับเปลี่ยนแปลนในช่วงเวลาที่ฉันไปสนามบิน"

"ซูฉิงอย่าหลอกตัวเองเลยหน่า คุณทำแปลนการออกแบบหายเองแล้วคุณยังจะสร้างเรื่องมากมายอีก!" เซี่ยซิงซิง อดไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก เมื่อฮ่อหยุนเฉิงกล่าวว่า เขาจะเข้ามาสืบในเรื่องนี้

เธอรู้วิธีการสืบของฮ่อหยุนเฉิงดี ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังละก็ ผลที่ตามมา...

เซี่ยซิงซิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นที่หลังของเธอ

"ฉันทำรูปวาดหายงั้นเหรอ?" ซูฉิงเยาะเย้ย "งั้นทำไมฉันต้องเปลี่ยนเป็นกระดาษเปล่าสองสามแผ่นด้วยล่ะ คุณคิดว่าทุกคนงี่เง่าเหมือนคุณงั้นหรือ?"

"คุณหมายความว่าอย่างไร?" เซี่ยซิงซิงจ้องไปที่ซูฉิงอย่างโกรธจัด แต่เธอแกล้งทำเป็นสงบ

เธอปลอบใจตัวเอง และบอกว่าเธอทำสิ่งนี้อย่างลับๆ ดังนั้น ซูฉิไม่น่าจะรู้อะไรเลย

ดวงตาที่เฉียบคมของซูฉิงกวาดไปที่เซี่ยซิงซิง "ไม่รู้ว่าหัวหน้าเซี่ยเคยได้ยินประโยคนี้หรือไม่ หากคุณไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ คุณต้องทำมันด้วยเอง?"

ห

เซี่ยซิงซิงใจสั่นทันที เธอแอบมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงซึ่งนั่งอยู่ในความเงียบ

เมื่อเห็นใบหน้าที่ไร้อารมณ์และดวงตาที่เฉียบคม เซี่ยซิงซิงก็รีบหลบตา

"ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร" เซี่ยซิงซิงพูดอย่างไม่อดทน "ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องไปทำ ซูฉิง การประชุมจบลงแล้ว ฉันไม่มีเวลามาเสียเวลากับคุณที่นี่แล้ว"

พูดเสร็จเซี่ยซิงซิงก็เตรียมจากไป

"หยุดเดี๋ยวนี้!" ซูฉิงขึ้นเสียงเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอเย็นชาและรุนแรงมาก "เซี่ยซิงซิง ทำไมคุณถึงรีบร้อนจะออกไปขนาดนั้น กินปูนร้อนท้องงั้นเหรอ?

"ร้อนท้องอะไร? ฉันทำอะไรผิด?" เซี่ยซิงซิงถามอย่างใจเย็นหลังจากก้าวไปได้หนึ่งก้าว

"ก็เพราะเธอคือคนที่เปลี่ยนแปลนการออกแบบเปลี่ยนไป!" ซูฉิงพูดจี้จุด

ใบหน้าของเซี่ยซิงซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย "ซูฉิง อย่ามาโยนความผิดให้คนอื่นนะ! คุณรู้หรือไม่ว่าการใส่ร้ายป้ายสีคืออะไร?"