นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 325

"คุณปู่ ผมอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่อีกสักหน่อยดีกว่า "ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงนิ่ง

นักตั้งแต่คุณปู่ป่วย เขาก็รู้สึกเสียใจมาตลอด ที่ก่อนหน้านี้เขาทำงานไม่ได้สนใจคุณปู่เท่าไหร่

ตอนนี้ โชคดีที่คุณปู่ไม่เป็นไร ต่อไปเขาจะต้องหาเวลามาอยู่กับคุณปู่

พอเห็นหลายชายดูเป็นห่วงเขา คุณปู่ฮ่อก็ดีใจ จับมือฮ่อหยุนเฉิงแน่น แล้วยิ้มตาหยี"ได้ ได้ "

บ้านตระกูลฮ่อ

"คุณป้าคะ คุณป้าดูนี่สิ พี่เฉิงเหมือนจะทะเลาะกับยัยซูฉิงแล้ว "ฮ่อเฉียนหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนเปิดดูข่าวที่คุณปู่ฮ่อออกจากโรงพยาบาล ซูฉิงกับถังรั่วอิงทะเลาะกัน สุดท้ายก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงไล่

"จริงหรอ"แม่ฮ่องุนงง "หยุนเฉิงไม่ใช่ชอบยัยจิ้งจอกนั่นหรอ ทำไมถึงทะเลาะกันละ"

"จริงค่ะ!"ฮ่อเฉียนยื่นโทรศัพท์ให้แม่ฮ่อดู "คุณป้าคะ คุณป้าดูสิ วันนี้คุณปู่ออกจากโรงพยาบาล พี่เฉิงก็ไล่ซูฉิงไปแล้ว"

แม่ฮ่อก็ดูที่หน้าจอโทรศัพท์

และก็เห็นรูป และก็เห็นซูฉิงถูกบอดี้การ์ดไล่ไป

"ที่แท้ก็เพราะถังรั่วอิง "แม่ฮ่อหรี่ตามอง

เธอไม่ชอบซูฉิงและก็ไม่ชอบถังรั่วอิงเช่นเดียวกัน

ลูกสะใภ้ที่อยู่ในใจของแม่ฮ่อก็ยังเป็นสวีหว่านเอ๋อร์ที่เป็นคุณหนู มีการศึกษา ทั้งมีชาติตระกูล

"คุณป้าคะ ในเมื่อพี่เฉิงกับซูฉิงทะเลาะกันแล้ว งั้นเขาจะปล่อยพวกเราออกไปมั้ยคะ"พอนึกถึงฮ่อหยุนเฉิง ฮ่อเฉียนก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา

เพราะเธอนั้นรักเขา แต่เขานั้นไม่เหลียวแลเธอแม้แต่น้อย

แต่ไหนแต่ไรมา ฮ่อหยุนเฉิงนั้นมีท่าทีเย็นชาต่อเธอตลอด

ถ้าหากไม่ใช่เพราะอย่างนี้ เธอจะใจคออำมหิตวางยาคุณปู่ฮ่อแล้วโยนความผิดให้กับซูฉิงได้ยังไง

แต่น่าเสียดายสุดท้ายเธอก็ล้มเหลว

ถูกยัยแพศยาซูฉิงวางแผนย้อนกลับมาแว้งกัดเธอ และยิ่งทำให้ฮ่อหยุนเฉิงกักบริเวณเธอไว้!

แม่ฮ่อก็ส่ายหน้าอย่างเหลือทน "พี่เฉิงของเธอกักบริเวณพวกเราไว้เพราะคุณปู่ของเขา"

"งั้นพวกเราตอนนี้จะทำยังไง พวกเราไปขอร้องคุณปู่ดีมั้ย ถึงยังไงตอนนี้คุณปู่ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว ไม่แน่อาจจะใจอ่อนแล้วให้พี่เฉิงปล่อยพวกเราออกไปนะคะ "ฮ่อเฉียนเม้มปากพูดเสนอความคิดเห็น

หลายวันมานี้ เธอถูกกักบริเวณอยู่แต่ในบ้าน ห้ามออกไปข้างนอก ฮ่อเฉียนรู้สึกเบื่อจะตายแล้ว

เธอไม่อยากถูกกักบริเวณอย่างนี้ตลอดชีวิต

"ขอร้องเขางั้นหรอ "แม่ฮ่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "แม้พวกเราจะต้องไปคุกเข่าขอร้องต่อหน้าเขา เขาก็ไม่ปล่อยพวกเราออกไปหรอก"

"งั้นพวกเราจะทำยังไงกันดีคะ"ฮ่อเฉียนถามอย่างสิ้นหวัง

เดิมทีเธอคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงก็แค่ยังโกรธอยู่ เลยกักบริเวณหลายไม่กี่วัน ยังไงเขาก็น่าจะเห็นแก่ความเป็นครอบครัวเดียวกัน รอให้เขาหายโกรธก็คงปล่อยพวกเธอออกไป

เพราะแม่ฮ่อก็ถือว่าเป็นแม่แท้ๆ ของเขา

แต่ตอนนี้วันแล้ววันเล่า ฮ่อหยุนเฉิงก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยพวกเธอออกไปเลย

ฮ่อเฉียนมองไม่เห็นหนทางเลย

"ป้ามีวิธี "แม่ฮ่อหน้านิ่งลงไป

"คุณป้า มีวิธีอะไรหรอคะ"ฮ่อเฉียนตาวาวขึ้นมา

แม่ฮ่อตบไหล่เธอเบาๆ "เธอให้ป้าคิดก่อน"

"คุณป้าคะ คุณป้ารีบให้พี่เฉิงปล่อยพวกเราออกไปเถอะค่ะ "ฮ่อเฉียนที่ตอนนี้ทนรอไม่ไหวแล้ว "ถ้าหากยังเป็นอย่างนี้ต่อไป หรูจะต้องบ้าตายแน่ๆ"

"ฮ่อเฉียน เธอวางใจเถอะ พวกเราใกล้จะได้ออกไปแล้ว"แววตาแม่ฮ่อเผยแววเด็ดขาดออกมา

ฮ่อหยุนเฉิงที่กินข้าวเป็นเพื่อนคุณปู่เสร็จแล้ว ก็ลุกขึ้น"คุณปู่ครับ ผมยังมีเรื่องต้องจัดการที่บริษัท ผมขอตัวก่อนนะครับ"

"อืม "คุณปู่ฮ่อตอบรับคำ แล้วก็เดินออกไปหน้าประตู

มองรถของฮ่อหยุนเฉิงที่ไกลออกไป คุณปู่ฮ่อก็กัดริมฝีปาก

หลายชายที่บ้างานของเขา ตอนนี้มักหาเวลามาอยู่กับเขา ประธานฮ่อก็รู้สึกเอ็นดู

"คุณท่าน รีบพักผ่อนเถอะครับ"พ่อบ้านหลี่เข้ามาพยุงคุณปู่ฮ่อกลับห้อง

คุณปู่ฮ่อเข้ามาในห้องโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เขาก้มมองดูก็เห็นเป็นแม่ฮ่อโทรมา

คุณปู่ฮ่อก็เลิกคิ้วขึ้นเป็นปม

ลูกสะใภ้ของเขาคนนี้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง กล้าวางแผนกับฮ่อเฉียนวางยาเขา ทำให้เขารู้ผิดหวังมาก

คุณปู่ฮ่อกดตัดสายไปเลย แล้ววินาทีต่อมาเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก

คิดอยู่สักพัก คุณปู่ฮ่อก็กดรับสาย

"คุณพ่อคะ หนูเองค่ะ" แม่ฮ่อที่อยู่ปลายสายเอ่ยขึ้น "ได้ข่าวว่าคุณพ่อออกจากโรงพยาบาลแล้ว หนูเลยโทรมาถามข่าวคุณพ่อ"

"เธอไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก "คุณปู่ฮ่อพูดอย่างไม่สบอารมณ์

"คุณพ่อคะ คุณพ่อพูดอะไร หนูก็เป็นห่วงคุณพ่อตลอด "แม่ฮ่อพูดเสริมอีก"เดิมทีหนูกับฮ่อเฉียนจะไปรับคุณพ่อที่โรงพยาบาล แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่ให้พวกเราไป"

"งั้นเธอก็น่าจะรู้แล้วว่า ทำไมหยุนเฉิงถึงได้กักบริเวณพวกเธอไม่ให้ออกมา "คุณปู่ฮ่อพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พวกเธอทำเรื่องอย่างนี้ออกมาได้ ทำให้ฉันผิดหวังมากจริงๆ!"

"คุณพ่อคะ พวกเราก็ไม่อยากทำอย่างนี้! "แม่ฮ่อพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ และน่าสงสาร"หนูกับฮ่อเฉียนถูกบังคับ เป็นหลินเจียต้ง! เป็นเขาที่เกลียดคุณพ่อ โกรธคุณพ่อที่ไล่เขาไป แล้วคิดแก้แค้นคุณพ่อ หลินเจียต้งเขาข่มขู่หนูกับฮ่อเฉียน เขาใช้มีดขู่เรา ถ้าหากไม่ทำตามที่เขาสั่ง เขาก็จะฆ่าเรา คุณพ่อจะให้เราทำยังไงคะ"

"เฮ่อๆ "คุณปู่ฮ่อหัวเราะเยาะ สำหรับคำพูดขอบแม่ฮ่อที่พูดมานั้น เขาไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว

"หนูพูดจริงๆ นะคะ เฉียนเฉียนวางยาคุณพ่อ ก็เพราะเธอถูกหลินเจียต้งบังคับ ตอนนี้พวกเราสำนึกผิดแล้ว  คุณพ่อคะ ยังไงหนูก็ขอโทษ หนูกับเฉียนเฉียนรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว คุณพ่อช่วยคุยกับหยุนเฉิงให้ปล่อยพวกเราได้มั้ยคะ!" แม่ฮ่อที่พูดอ้อมค้อมในที่สุดก็พูดประเด็นสำคัญออกมา

คุณปู่ฮ่อพูดปฏิเสธสั้นๆออกมาอย่างเย็นชา "ฉันแก่แล้ว เรื่องของหยุนเฉิง ฉันไม่เข้าไปยุ่ง"

"หรอคะ คุณพ่อคะ คุณพ่อน่าจะรู้นะคะว่าหยุนเฉิงนั้นเป็นห่วงความเป็นของคุณพ่อนะคะ "แม่ฮ่อเผยแววตาเย็นชาออกมา "หลายปีมานี้ เขานั้นไม่เคยละทิ้งที่จะตามหาความจริงเรื่องที่พ่อของเขาที่หายไปในทะเลเลย"

"งั้นก็ดี ฉันก็อยากจะให้หยุนเฉิงสืบหาความจริงได้ จะได้ไม่ต้องให้พ่อของเขาตายอย่างไม่รู้สาเหตุ "พ่อนึกถึงลูกชายของตนที่ตายในทะเล คุณปู่ฮ่อก็พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขึ้น

"คุณพ่อคะ คุณพ่อคิดอย่างนั้นจริงหรอคะ "แม่ฮ่อที่น้ำเสียงขรึมยิ่งกว่าเดิม "ถ้าหากหยุนเฉิงรู้ว่าทำไมพ่อของเขาถึงออกทะเล ถ้าหากเขารู้ความลับนี้ คุณพ่อคิดว่า เขาจะเป็นยังไง"

คุณปู่ฮ่อได้ยินอย่างนั้นก็ใจเต้นแรง "เธอรู้อะไรมา"

"หนูรู้ทั้งหมดเลยค่ะ คืนก่อนที่เจี้ยนกั๋วจะออกทะเล หนูได้ยินคุณพ่อคุณกับเขาที่ห้องหนังสือ "แม่ฮ่อพูดด้วยน้ำเสียงได้เปรียบ "คุณพ่อคะ คุณพ่อคงจะไม่ลืมใช่มั้ยคะ"

ไม่เป็นไร ถ้าหากคุณพ่อลืม หนูจะเล่าให้ฟังอีกรอบก็ได้ คุณพ่อว่าถ้าหนูบอกกับหยุนเฉิง คุณปู่แท้ๆ ที่เขาเคารพนับถือ

เป็นคนส่งพ่อเขาไปตาย คุณพ่อคิดว่าหยุนเฉิงจะเป็นยังไง"