นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 335

สวีหว่านเอ๋อร์ก็แค่เกิดมาในชาติตระกูลที่ดี เกิดมาในตระกูลสวีที่ร่ำรวย นอกจากถูกเลี้ยงดูแบบตามใจ นิสัยเอาแต่ใจ อย่างอื่นไม่มีอะไรดีเลย!

เพื่อเชื่อมปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลสวี ไป๋หลานต้องจำทนคอยประจบสวีหว่านเอ๋อร์อย่างจนใจ คอยติดตามสวีหว่านเอ๋อร์ เรียกเมื่อไหร่ก็ต้องมา ทำตามที่สวีหว่านเอ๋อร์ต้องการ แต่สวีหว่านเอ๋อร์ไม่เคยให้ความสำคัญกับเธอเลย

ไม่เพียงต่อว่าเธอบ่อยๆ มีเรื่องอะไรก็โยนมาให้เธอหมด แม้แต่เรื่องที่ไล่ซูฉิงออกไปจากชีวิตฮ่อหยุนเฉิง จนคิดแผนการให้ซูฉิงอยู่กับเฉินจุนเหยียนอยู่ด้วยกัน

เฉินจุนเหยียนนั้นเป็นผู้ชายที่ไป๋หลานหลงรัก เธอนั้นแอบรักผู้ชายคนนี้มาตั้งนานแล้ว

เธอจะทนนิ่งดูดายเห็นเฉินจุนเหยียนถูกเอามาใช้ในแผนการของสวีหว่านเอ๋อร์ได้ยังไง

ดังนั้นไป๋หลานเลยต้องแอบทำอะไรสักอย่าง

คืนวันนั้น เรื่องที่สวีหว่านเอ๋อร์นอนกับผู้ชายคนอื่น ก็เป็นไป๋หล่านที่ส่งรูปให้กับสื่อ และแอบปลุกกระแสให้เรื่องไม่ซาลงไปง่ายๆ

เพียงแต่ว่าไป๋หลานนั้นทำอย่างระวัง เพราะเธอรู้ว่า ถ้าหากสวีหว่านเอ๋อร์รู้เรื่องเข้า งั้นเธอก็จบเห่

"ถ้าหากฉันขู่ว่าจะฆ่าตัวตายละ เธอคิดว่าจะช่วยได้มั้ย "สวีหว่านเอ๋อร์ที่ถูกอารมณ์โกรธครอบงำ และถูกคำพูดยุโยงจากไป๋หลานอีก และเธอคิดว่าก็มีเหตุผล

ไป๋หลานเม้มปาก ทำเป็นพูดอย่างเป็นกังวลว่า "น่าจะช่วยได้บ้าง แต่ว่ามันอันตรายนะ หว่านเอ๋อร์เธออย่าทำอย่างนี้เลย"

"ขอเพียงได้เขามา จะอันตรายแค่ไหนแล้วยังไง "สวีหว่านเอ๋อร์พูดออกมาด้วยแววตาดึงดันอยากจะได้ก็ต้องได้

คำพูดของไป๋หลานเรียกสติเธอ ในเมื่อถังรั่วอิงใช้วิธีน่าสงสารเรียกร้องความสนใจจากฮ่อหยุนเฉิงแล้วทำไมเธอจะทำไม่ได้ละ

ไป๋หลานที่เห็นว่าเป็นไปตามแผนก็แอบยิ้ม

จะฆ่าตัวตายงั้นหรอ

มีแต่จะทำให้ฮ่อหยุนเฉิงยิ่งเกลียดสวีหว่านเอ๋อร๋

ซูฉิงเกิดในชาติตระกูลดีแล้วไง

ก็ยังถูกเธอชักจูงไปทางไหนก็ได้มั้ย

พอกลับมาถึงวิลล่าตระกูลสวี สวีหว่านเอ๋อร์ก็กลับมาที่ห้องของตัวเองแล้วก็ขังตัวอยู่ข้างใน

จนถึงช่วงเวลาอาหารเย็น สวีหว่านเอ๋อรก็ยังไม่ลงมา

"หว่านเอ๋อร์ล่ะ "คุณท่านสวีเห็นว่าสวีหว่านเอ๋อร์ลงมาช้าก็คิ้วขมวดถามสวีมู่หยาง

สวีมู่หย่างเงยหน้าขึ้น" พอกลับมาก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง ก็ไม่รู้ว่าทำอะไรครับ"

"ไปเรียกคุณหนูมากินข้าว "คุณท่านสวีหันมองพ่อบ้านแล้วเอ่ยสั่งเสียงเรียบ

"ครับ คุณท่าน"แม่บ้านรับคำแล้วเดินขึ้นไปชั้นสอง

เขาเคาะประตูห้องสวีหว่านเอ๋อร ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ

"คุณหนูครับ ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วครับ "พ่อบ้านเคาะอยู่หลายนาที แต่สวีหว่านเอ๋อร์กลับไม่ตอบเลย

เขาเลยทำได้เพียงแค่กลับลงไปที่ห้องอาหาร เพื่อรายงานคุณท่านสวี"ห้องของคุณหนูล็อกจากข้างใน ผมเคาะอยู่นานก็ไม่มีเสียงตอบรับครับ ไม่รู้ว่านอนหลับรึเปล่า"

"เย็นขนาดนี้แล้ว น่าจะไม่น่าจะนอนนะ "สวีมู่หยางนวดหว่างคิ้ว เหมือนจะรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี

ตั้งแต่งานเลี้ยงคืนวันครบรอบห้าสิบปีบริษัทตระกูลสวีกรุ๊ปก็ดูเศร้าหงอย

และยิ่งวันนี้วิ่งแจ้นไปหาฮ่อหยุนเฉิงด้วยตัวเอง พอกลับมาก็เก็บตัวอยู่คนเดียว

ไม่บอกก็รู้ว่าจะต้องเป็นเพราะฮ่อหยุนเฉิงแน่

สวีมู่หยางใช้เท้าคิดก็ยังคิดได้เลยว่าฮ่อหยุนเฉิงจะเย็นชากับสวีหว่านเอ๋อร์ยังไง

เพียงแต่ว่านอนสาวแก้วตาดวงใจของเขาอยากจะได้ฮ่อหยุนเฉิงให้ได้

สวีมู่หย่างรู้สึกเป็นห่วง เลยลุกขึ้นแล้วเดินขึ้นไปชั้นบน

"หว่านเอ๋อร์ เธอทำอะไรอยู่ รีบเปิดประตูเร็ว "สวีมู่หยางเคาะประตูแรงๆ

แต่ว่าภายในห้องก็ยังเงียบ แต่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา

สวีมู่หยางก็รู้สึกใจคอไม่ดียิ่งกว่าเดิม แล้วก็ไปหากุญแจสำรองมาไขประตู แต่ว่าประตูล็อกจากข้างใน