นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 369

บ้านของยวี๋น่าตอนนี้เป็นฉากที่เต็มไปด้วยความสุข แต่บนอินเทอร์เน็ตได้ระเบิดไปแล้ว

ขณะที่ยวี๋น่ากำลังรอเครื่องบินที่สนามบิน หลินหนานได้ขอเธอแต่งงาน นักข่าวบันเทิงคนหนึ่งได้อยู่ที่นั่น เดิมทีเขาพุ่งเป้าไปที่ศิลปินคนอื่น เขาไม่คาดคิดว่าขณะที่กำลังพักผ่อนได้เห็นฉากใหญ่ร้อนแรงขนาดนี้

ดาราดัง "หลินหนาน" ขอสาวปริศนาแต่งงานที่ "สนามบิน" นี่เป็นข่าวใหญ่มากเลยนะ!

ในไม่ช้า ข่าวดังกล่าวก็ถูกรวบรวมและลงไปยังแพลตฟอร์มโซเชียล และก็ประสบความสำเร็จในการติดอันดับสามอันดับแรกของรายการค้นหายอดนิยมภายในสองชั่วโมง และตามด้วยอิโมจิ"ระเบิดบูม" สีแดงเข้ม

#หลินหนาน

สาวปริศนา#ระเบิดบูม

#สนามบินเมืองA#

#หลินหนาน

ขอแต่งงาน#

……

นอกจากนี้ยังมีข้อความที่คล้ายกันอีกสามหรือสี่รายการเกี่ยวกับการขอแต่งงานของหลินหนาน และทั้งหมดอยู่ในสิบอันดับแรกในรายการการฮอตเสิร์ช แม้แต่รูปถ่ายหลินหนานขอยวี๋น่าแต่งงานที่สนามบินก็เผยแพร่ไปทั่ว และการค้นหาก็ยังคงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

ในช่องแสดงความคิดเห็น แฟนคลับของหลินหนานต่างพากันคร่ำครวญ แต่แฟน ๆ ส่วนใหญ่ยังคงแสดงทัศนคติในแง่ที่ดี ยังไงซะหลินหนานก็ไม่ใช่ศิลปินที่แค่อาศัยหน้าตาทำมาหากิน

โทรศัพท์มือถือของหลินหนานมีสายเข้าห้าหกครั้งจากผู้จัดการ แต่ตอนนี้เขากำลังกินข้าวอยู่ที่บ้านของยวี๋น่า ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจสิ่งอื่น

โรงพยาบาล

อู๋เทียนเหอที่กำลังนอนอยู่ในวอร์ด เขารู้สึกเบื่อจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเนื้อหาในฮอตเสิร์ช เมื่อเขาเห็นชื่อของหลินหนาน เขาก็รู้สึกเป็นลางไม่ดีในใจ

เมื่อเขากดเข้าไปดูสิ่งที่เขาเห็นคือรูปถ่ายของหลินหนานกำลังขอผู้หญิงแต่งงานที่สนามบินในเมือง A ส่วนเป้าหมายของเขา...

ยวี๋น่า

แม้ว่ามุมของภาพถ่ายจะดูยากแต่ก็ชัดเจนเพียงพอ หลังจากที่อู๋เทียนเหอขยายภาพ สิ่งที่เขาเห็นคือใบหน้าของยวี๋น่า

ดวงตาของเขาเบิกกว้างขึ้นทันใด แต่หัวใจของเขาจมดิ่งสู่ก้นบึ้ง

แท้จริงแล้ว...ยวี๋น่ารักคนอื่น ดังนั้นนี่คือเหตุผลว่าทำไมจู่ๆ เธอก็ตกลงที่จะเลิกกับเขา

อู๋เทียนเหอมองดูรูปถ่ายบนโทรศัพท์มือถือของเขาอย่างตั้งใจ ท่าทางของหลินหนานในการถือช่อดอกไม้ทำให้เขารู้สึกเป็นประกาย และรู้สึกประชดเล็กน้อยในใจ

ตาของเขาลดลงมองบนขาขวาที่มีผ้าพันแผลของเขา อู๋เทียนเหอรู้สึกเพียงว่าหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความยุ่งเหยิงและรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง แต่ในที่สุดเขาก็ทำได้เพียงกลืนทุกอย่างที่เขาต้องการจะพูดกลับเข้าไปในท้องของเขาอย่างเงียบ ๆ แล้วถอนหายใจ

ชั่งเถอะ ตอนนี้ตัวเองเป็นแบบนี้ คงจะทำให้เขาเดือดร้อนไม่ได้

"โทรหาหลินหนานต่อไป และแจ้งฝ่ายประชาสัมพันธ์ให้ระงับเรื่องนี้ก่อน ก่อนรอท่าทีของหลินหนาน สิ่งสำคัญที่สุดคือปล่อยให้ข่าวนี้เงียบลง!"

ชูฉิงจ้องไปที่คอมพิวเตอร์ด้วยใบหน้าจริงจังและพูดกับผู้ที่รับสาย

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าหลินหนานชอบยวี๋น่ามาเป็นเวลานาน แต่อยู่ๆก็เกิดเรื่องแบบนี้ ถ้ายวี๋น่าเห็นเรื่องส่วนตัวของเธอในหน้าข่าวบันเทิง เธอจะรู้สึกไม่สบายใจอย่างแน่นอน

……

หกหรือเจ็ดวันแล้วหลี่เฉิงหยางโทรมาและบอกถังรั่วอิงเกี่ยวกับอ่าวเป๋ยไห่ ถังรั่วอิงยังคงกังวลมาก

แต่ในช่วงเวลานี้ ทุกครั้งที่ฮ่อหยุนเฉิงกลับมา เขาจะขังตัวเองอยู่ในห้องหนังสือ และไม่เคยพูดถึงเรื่องงานเลย แม้ว่าถังรั่วอิงจะพูดถึงเรื่องนี้ ผู้ชายคนนั้นก็จะเปลี่ยนเรื่อง

วันนี้ ถังรั่วอิงพ่ายแพ้ รับสายอีกครั้งจากหลี่เฉิงหยาง

"เป็นอย่างไรบ้าง" เสียงของหลี่เฉิงหยางฟังดูไม่แยแส อีกทั้งยิ่งใช้น้ำเสียงที่ออกคำสั่งมากขึ้น "เจ็ดวันแล้ว เมื่อไหร่ที่เธอจะให้หนังสือแผนกับฉันได้สักที?"

ถังรั่วอิงขมวดคิ้ว เป็นเวลาหลายปีที่เธอกลัวเสียงของหลี่เฉิงหยางและเธอจะรู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูกเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"ไม่...พี่ ขอเวลาฉันอีกหน่อย ฉันเคยคุยเรื่องนี้กับฮ่อหยุนเฉิงแล้ว แต่เขาเปลี่ยนเรื่องคุยทุกครั้ง และฉันไม่สามารถเข้าห้องหนังสือ... พี่รออีกหน่อยนะ รออีกหน่อย "

"ฉันจะพูดซ้ำอีกครั้งนะ นั่นคือเรื่องของเธอ"

เสียงของหลี่เฉิงหยางฟังดูรุนแรงขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับความกดดันที่ไม่อาจขัดขืนได้

"ถังรั่วอิง เธอมีความอดทนที่จะให้กับฮ่อหยุนเฉิง แต่ฉันไม่มี ฉันจะให้เวลาเธออีกสามวัน ถ้าเธอยังไม่ได้แผนมา เธอคงจะรู้ผลที่จะตามมา"

ชายคนนั้นวางสายโทรศัพท์ และเสียงวางดังมาจากอีกฝั่ง

ถังรั่วอิงวางโทรศัพท์ด้วยความตื่นตระหนกและขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงคำพูดของหลี่เฉิงหยาง สองสามวันนี้หลี่เฉิงหยางมันจะโทรหาเธอ บางครั้งพวกเขาก็โทรมาตอนที่ฮ่อหยุนเฉิงยังอยู่ที่บ้าน ถ้าเธอไม่รีบร้อน ก็คงมีคนสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

ไม่ เธอต้องแต่งงานกับฮ่อหยุนเฉิงโดยเร็วที่สุด ไม่ว่าเธอจะใช้วิธีใดก็ตาม!

เมื่อฮ่อหยุนเฉิงกลับมาในตอนกลางคืน เขาเห็นถังรั่วอิงกำลังเตรียมอาหารในห้องอาหาร สวมชุดนอนลูกไม้สีดำที่ทำด้วยผ้าที่ตัดเย็บมาอย่างดีมีส่วนโค้งที่สง่างาม

เขาขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมสามารถเห็นได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ฮ่อหยุนเฉิงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ไปที่โซฟาและเอาเสื้อคลุมบางๆ มาสวมให้ถังรั่วอิง"ทำไมคุณใส่น้อยชิ้นจัง ระวัง อย่าให้เป็นหวัดนะ"

"พี่เฉิง" เมื่อถังรั่วอิงเห็นว่าเป็นเขา เธอยิ้มอย่างมีความสุข จับมือชายคนนั้น แต่ค่อยๆ วางบนเอวของเธอ "ทำไมพี่ถึงพึ่งกลับมา… ฉันเพิ่งตื่นเพราะรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย สองสามวันนี้พี่เอาแต่อยู่ที่บริษัท ฉันคิดถึงพี่มากนะ"

ด้วยเหตุนี้ เธอจึงดับไฟ เอามือโอบเอวของชายผู้นั้นเบา ๆ แล้ววางศีรษะไว้บนบ่าของเขา

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองเล็กน้อย แต่ก็ยังก้าวถอยหลังอย่างช้าๆ โดยรักษาระยะห่างจากเธอ "ฉันเพิ่งกลับมา ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ใส่เสื้อโค้ตไว้นะ ระวังเป็นหวัด"

หลังจากพูดจบเขาก็เดินขึ้นไปชั้นบน ถังรั่วอิงมองที่หลังของเขาและไม่มั่นใจเล็กน้อย

สี่ทุ่มครึ่ง

ในที่สุดถังรั่วอิงก็หลับไป ฮ่อหยุนเฉิงเดินไปที่ห้องนั่งเล่น เขาค่อยๆเปิดประตูห้องนอนอย่างเงียบ ๆ เพื่อดูการเคลื่อนไหว เมื่อเห็นว่าถังรั่วอิงยังคงนอนอยู่ที่นั่น ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขารับมือกับเธอมาหลายวันแล้ว และเขาก็ไม่ได้พบซูฉิงเป็นเวลานาน เขาคิดถึงเธอมาก

ชูฉิงกำลังนอนหลับอยู่ ทันใดนั้นเธอก็ถูกปลุกโดยเสียงกรอบแกรบในห้องนั่งเล่น เธอขมวดคิ้วและลืมตาขึ้น ค่อนข้างตื่นตัว แต่ก็ยังไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

เช้ามืดขนาดนี้แล้ว ใครจะเข้ามาในบ้านของเธอ โจรหรือเปล่านะ?

ซูฉิงขมวดคิ้วและเปิดผ้าห่มช้าๆแล้วก้าวลงจากเตียงอย่างเบาที่สุด หลังจากที่เสียงในห้องนั่งเล่นหายไป เธอหยิบเก้าอี้ที่วางอยู่ข้างประตูขึ้น จากนั้นหมุนลูกบิดประตูแล้วเดินออกไป

หลังจากเห็นร่างในห้องนั่งเล่น เธอก็ยกเก้าอี้ขึ้นทันทีอย่างดุดัน

"กล้าเข้ามาในบ้านฉัน——"

"ฉันเอง"

อีกฝ่ายก็ส่งเสียง และจากนั้น

ไฟในห้องนั่งเล่นถูกเปิดขึ้น และคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าซูฉิง คือฮ่อหยุนเฉิงซึ่งจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้นด้วยรอยยิ้ม

ซูฉิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ วางเก้าอี้ในมือของเธอลง "หยุนเฉิง ทำไมนายถึงมาที่นี่?"