นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 37

ซูฉิงก็ไม่ได้สนใจเซี่ยซิงซิงแล้ว หล่อนรีบเข้ามาดูแผลของฮ่อหยุนเฉิง "มือของนายถูกมีดบาด รีบหยุดเลือดก่อน"

ฮ่อหยุนเฉิงที่ทนความเจ็บ ชี้ไปที่รถที่อยู่ไม่ไกล "ที่ท้ายรถของฉันมีกล่องปฐมพยาบาลอยู่

"ฉันจะพยุงนายไปที่รถ " ซูฉิงมองไปที่ขาของฮ่อหยุนเฉิง ก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาในใจ

ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะช่วยชีวิตเธอ ฮ่อหยุนเฉิงคงไม่ต้องมารับบาดเจ็บอย่างนี้

ถึงแม้ว่าเธอไม่ต้องการให้เขาช่วยเหลือก็ตาม

ซูฉิงพยุงฮ่อหยุนเฉิงเข้าไปนั่งบนรถ แล้วก็ไปเอากล่องปฐมพยาบาลที่ท้ายรถ

ในกล่องพยาบาลมีอุปกรณ์ช่วยชีวิต ซูฉิงหยิบเอาแอลกอฮอล์กับสำลีออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล แล้วก็ก้มหน้าล้างแผลให้ฮ่อหยุนเฉิงอย่างตั้งใจ

มือที่เป็นแผลรับรู้ถึงความรู้สึกเย็นๆ สายตาเอาแต่จดจ้องอยู่ที่ใบหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกับว่าไม่รู้สึกเจ็บเลย

หล่อนพันแผลอย่างงชำนาญ หรือว่าหล่อนรู้เรื่องการแพทย์งั้นหรอ

ซูฉิงผู้หญิงคนนี้ มีอะไรที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงมากน้อยแค่ไหนกันนะ

ริมฝีปากนิ่มของเธอเป่าเบาๆ ที่แผล "อาจจะเจ็บบ้าง นายอดทนหน่อยนะ"

ลมที่เป่าลงที่แผลบนมือของฮ่อหยุนเฉิงเบาๆ ก็รู้สึกคันๆ ชาๆ แต่ก็สบายมาก

ฮ่อหยุนเฉิงแค่รู้สึกว่าหน้าอกที่แข็งกระด้างของตน มีปุยขนลอยอยู่รอบๆ ทำให้เกิดอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย วนเวียนอยู่ในใจของเขา

เขาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกนี้ได้ คิดจะยื่นมือออกไปจับมือของหล่อน

ซูฉิงกลับคิดว่าเขาทนเจ็บไม่ไหว รีบเอามือมาจับมือเขาไว้ "อย่าขยับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว "

สัมผัสถึงฝ่ามือที่อุ่นๆ ของเธอ แววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็ฉายความรู้สึกอบอุ่นออกมาอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน เขาพูดเสียงเรียบว่า "ขอบคุณเธอนะ ฉิงฉิง"

ฉิงฉิง

ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฮ่อหยุนเฉิงเรียกเธออย่างนี้

ก็แค่การเรียกชื่อทั่วไปเท่านั้น แต่พอพูดออกจากปากของเขา ทำไมถึงได้รู้สึกอบอุ่นจังเลยล่ะ

"ฉิงฉิง พวกเราไม่เคยเจอกันมาก่อนจริงๆ หรอ " ฮ่อหยุนเฉิงที่เข้ามาใกล้เธอนะทันหัน พร้อมกับเม้มปากถาม

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นเคยจัง ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงได้รู้สึกว่าเธอเหมือนกับผู้หญิงในความทรงจำของเขาอย่างถังถัง

พวกเขาทั้งสองคนที่อยู่ในระยะที่ใกล้กันมาก ริมฝีปากที่เซ็กซี่ของเขาแค่ก้มลงก็จูบเข้าหน้าผากของเธอแล้ว ลมหายใจอุ่นๆ พ่นออกมาปะทะกับข้างหูของหล่อน

พร้อมกับเสียงเรียก "ฉิงฉิง " เหมือนกับคู่รักที่กำลังอยู่ในช่วงห้วงแห่งรักเลย

ซูฉิงตัวแข็งทื่อ มองฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่เข้าใจ

พวกเราจะเคยเจอกันมาก่อนได้ยังไง

ซูฉิงนวดที่ขมับของตัวเอง พยายามนึกถึงความทรงจำ ในความทรงจำของเธอนั้นไม่มีคนที่ชื่อฮ่อหยุนเฉิงเลย

ครั้งแรกที่เธอเจอเขาก็เมื่อครึ่งเดือนก่อน ที่บ้านตระกูลฮ่อ

ซูฉิงแน่ใจว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาสองคนไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน เธอไม่เคยเจอฮ่อหยุนเฉิงไม่เคยเลย

คิดมาถึงตอนนี้ ซูฉิงก็หยุดคิด แล้วก็หัวเราะ"ไม่มีแน่นอน นายลืมไปแล้วหรอว่าฉันมาจากบ้านนอก พวกเราจะเคยเจอกันได้ยังไง"

"อย่างนี้นี่เอง " ฮ่อหยุนเฉิงคิดตามแล้วก็เผยแววตาสิ้นหวังออกมา

"เอาล่ะ นายหยุดคิดมากได้แล้ว เดี๋ยวฉันพันแผลให้นายไม่เสร็จนะ " ซูฉิงพูดพร้อมกับก้มหน้าลองไปพันแผลให้กับฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง

ห้านาทีต่อมา ในที่สุดก็พันแผลเสร็จแล้ว ซูฉิงก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ

แผลที่มือของฮ่อหยุนเฉิงถึงแม้ว่าเลือดจะไหลออกมาเยอะ แต่ว่าแผลไม่ลึกมาก ไปโรงพยาบาลให้หมอฆ่าเชื้อแล้วพันแผลดีๆ จากนั้นก็จ่ายยาให้ก็น่าจะไม่เป็นไรแล้ว

แต่ว่าขาของฮ่อหยุนเฉิงนี่สิยิ่งอาการสาหัส.......

ซูฉิงนำยาไปเก็บไว้ในกล่องในกล่องปฐมพยาบาลเรียบร้อยแล้ว "ฉันแค่ปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้นายเท่านั้น จะต้องไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจรักษาโดยละเอียด เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายที่โรงพยาบาล"