นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 382

"หยุนเฉิง หยุนเฉิง! นายทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ!"

ทั้งสองดึงกันไปมา ซูฉิงก็ถูกลากออกจากห้อง และเมื่อไปถึงทางเดินเธอก็ดึงข้อมือตัวเองกลับอย่างแรง และพยายามให้ฮ่อหยุนเฉิงหยุด

ฮ่อหยุนเฉิงชะงักฝีเท้าและหันกลับมาจ้อง ซูฉิงก็ฉวยโอกาสดึงมือตัวเองกลับก่อนจะเอามืออีกข้างมาจับข้อมือตัวเองไว้

"นายอย่าหึงสิ..."

"เธอเป็นแฟนฉันนะ"

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงอารมณ์เสียมาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินจุนเหยียนถึงชอบเข้ามายุ่งกับซูฉิง เห็นว่าแฟนตัวจริงอย่างเขาเป็นตัวอะไรกัน?

แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้หมั้นกันแล้ว แต่ไม่ช้าก็เร็วซูฉิงก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี!

เขาคว้าเอวของซูฉิงและดึงอีกคนเข้าหาตัวเองอย่างแรง

เขากดจูบอันอบอุ่นลงไปอย่างท่วมท้น ซูฉิงรู้สึกตาพร่า เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะโอบรอบคออีกคน

จูบของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความปรารถนา คิดถึง และการครอบครอง

ตอนนี้ทางเดินของโรงพยาบาลมีคนเดินผ่านไม่กี่คน และบางครั้งก็มีเด็กที่มองด้วยความสงสัยก่อนจะถูกผู้ใหญ่ปิดตาเอาไว้

ฮ่อหยุนเฉิงใช้เวลานานกว่าจะค่อยๆ ผละซูฉิง และขยับฝ่ามือออกจากผานหลังของอีกคน

เขากระซิบข้างหูของซูฉิงว่า "เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่หึง"

สิ่งที่เขาพูดกับซูฉิงนั้นออกมาจากใจจริง

ซูฉิงหน้าแดงไม่หาย แม้แต่หูของเธอก็แดง เมื่อได้ยินฮ่อหยุนเฉิงพูดแบบนี้เธอก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ แม้ว่าชายคนนี้จะไร้เดียงสาต่อหน้าเธอในบางครั้ง แต่ก็เป็นเพราะเขารักเธอ

"เอาล่ะ ฉันรู้แล้วว่านายกังวลเรื่องอะไร"

ซูฉิงจัดการความรู้สึกก่อนจะช่วยอีกคนจัดแจงเสื้อและอธิบายให้เขาฟังอย่างอดทน

"ช่วงนี้ฉันดูแลจุนเหยียนที่โรงพยาบาล เพียงเพราะเขาช่วยชีวิตฉัน ส่วนที่เมื่อกี้ฉันพูดไป...นายเองก็รู้ เขาเพิ่งฟื้นได้ไม่นาน อย่างน้อยก็ต้องรอเขาหายดีก่อนแล้วฉันค่อยบอกเขา อย่าหึงเลยนะ"

"แต่เขาก็รู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเราคืออะไร" ทันทีที่สิ้นเสียงซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็บอกกับเธอทันที

แม้ว่าซูฉิงจะอธิบายให้เขาฟังซ้ำๆ ว่าไม่มีทางเป็นอะไรกับเฉินจุนเหยียน และแม้ว่าเขาจะรู้ว่าซูฉิงเป็นคนแบบไหนก็ตาม

แต่หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็มีหัวใจและเจ็บเป็น

เขาไม่ชอบที่เฉินจุนเหยียนเข้าใกล้ และแสดงความรักต่อซูฉิง

เมื่อเห็นท่าทีจริงจังของอีกคน ซูฉิงก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

เอาเถอะ อย่าพูดถึงเฉินจุนเหยียนเลย

"หลังจากที่นายบอกแผนกับถังรั่วอิงแล้ว ช่วงนี้เธอมีพฤติกรรมผิดปกติอะไรไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงคิดอย่างละเอียดก่อนจะมีท่าทีจริงจังขึ้น

"ช่วงนี่เธอไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ ยังอยากเข้าห้องหนังสือเหมือนเดิม แล้วก็อยากให้ฉันอยู่กับเธอด้วย"

คำพูดของฮ่อหยุนเฉิงมีความหมายบางอย่าง และซูฉิงที่ได้ยินก็เกิดไม่สบายใจ แต่ว่าเธอรู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการปล่อยให้ถังรั่วอิงโผล่หางออกมา

เธอหันหน้าไปด้านข้างและพูดกับฮ่อหยุนเฉิงอย่างจริงจัง "ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มแสดงแล้ว...แต่เกรงว่าจะต้องทำให้รุนแรงขึ้นอีกหน่อย พยายามทำที่เธอขอ ถังรั่วอิงจะจับเหยื่อเร็วขึ้นแล้วก็จะมีโอกาสโผล่หางได้มากขึ้นด้วย"

"เธอ—" ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียไม่พอใจพร้อมขมวดคิ้ว และจ้องซูฉิงอย่างไม่เข้าใจ

เขายกแขนขึ้นเล็กน้อยและงอนิ้วชี้ราวกับว่าเขากำลังจะเคาะหัวเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางมือลง พยักหน้าแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง แต่ว่าเธอก็ต้องรักษาระยะห่างกับเฉินจุนเหยียนด้วยนะ"

"ฉันรู้แล้วน่า"

เมืองใหม่สุ่ยเยว่

หลี่เฉิงหยางโทรมาอีกครั้ง "ถังรั่วอิง นี่มีนกี่วันแล้ว? เมื่อไหร่จะได้แผนของเป่ยไห่วาน?"

ถังรั่วอิงรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจทุกครั้งที่เธอได้สายจากหลี่เฉิงหยาง แต่เธอไม่มีอำนาจที่จะต่อต้าน

เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอทำได้เพียงตอบรับแผ่วเบา "ฉันกำลังหลอกล่อฮ่อหยุนเฉิงอยู่ พี่รอหน่อยนะ ขอเวลาฉันอีกสองวัน ฉันต้องได้—"

"สองวัน! สองวันอีกแล้ว!"

เสียงของหลี่เฉิงหยางจากปลายสายดูไม่สบอารมณ์

ชายที่นั่งบนเก้าอี้ในห้องทำงานดึงเนคไทอย่างหงุดหงิด ดวงตาเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายและเหยียดหยาม

"ฉันให้เวลาเธอมากแล้วนะ ฉันต้องได้เห็นแผนในสุดสัปดาห์นี้ ไม่อย่างนั้นเธอรอดูได้เลย!"

ตู๊ด—ตู๊ด—

เมื่อได้ยินเสียงวาง เธอก็วางโทรศัพท์อย่างขุ่นเคือง และรู้สึกประหม่ามากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้วิธีการของหลี่เฉิงหยาง

เดิมทียังอยากได้รับความไว้วางใจจากฮ่อหยุนเฉิงอีกหน่อย จากนั้นจึงแต่งงานเข้าบ้านตระกูลฮ่อได้สำเร็จ แล้วค่อยเจรจาต่อรองกับหลี่เฉิงหยาง

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านี่มันเป็นปัญหาใหญ่แล้ว

ไม่ได้ เธอรอไม่ได้แล้ว!

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงไม่อยู่บ้าน และห้องหนังสือก็ไม่ได้ล็อค ถ้าเกิดแผนงานอยู่ในห้องหนังสือ ตอนนี้ก็เป็นโอกาสที่ดีแล้ว

ถังรั่วอิงตัดสินใจเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ ที่ประตูห้องหนังสือ และหมุนลูกบิดอย่างนุ่มนวล

ไม่ได้ล็อค

เธอเดินเข้าไปในห้องหนังสือก่อนจะเห็นแฟ้มเอกสารสองสามเล่มบนชั้น 2 เธอหยิบมันลงมาและเริ่มพลิกดูอย่างรวดเร็ว แต่ไม่พบอะไรเลย

เหลือเวลาไม่มากแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงบอกว่าวันนี้จะกลับมาทานอาหารกลางวัน...

ถังรั่วอิงที่นึกขึ้นได้ก็เร่งมือเร็วขึ้น เธอขมวดคิ้วและวิ่งไปที่ลิ้นชักหลังโต๊ะ และในที่สุดก็เห็นรายการเอกสารปิดผนึกที่ด้านล่างของลิ้นชักชั้นสาม

"แบบแผนสวนสนุกเป่ยไห่วาน"

นี่ไงล่ะ!

ดวงตาถังรั่วอิงเผยถึงความดีใจ และเธอก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายภาพเอกสาร

และขณะที่เธอจะส่งให้หลี่เฉิงหยาง มือของเธอก็ลอยอยู่ในอากาศ และไม่ได้กดปุ่ม "ส่ง" อยู่เป็นเวลานาน

ตอนนี้หลี่เฉิงหยางต้องการแผนนี้มาก แม้ว่าเขาจะใจร้อนแต่คงไม่มีทางทำอะไรเธอ ถ้าเธอส่งไปจะไม่เป็นการเสียดารต่อรองดีๆ ไปหรอกเหรอ?

ถังรั่วอิงลังเล เธอเม้มปากและวางโทรศัพท์แนบอก และตัดสินใจที่จะล้มเลิกความคิดนี้

เพียงแต่ว่าหลังจากนั้นไม่นาน เสียงของกุญแจที่หมุนตรงรูกุญแจก็ดังมาจากประตู

ถังรั่วอิงตกใจและรีบใส่เอกสารกลับเข้าซองเพื่อวางตำแหน่งเดิม ขณะที่ลิ้นชักปิดลง ฮ่อหยุนเฉิงก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

ทั้งสองสบตากัน

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามว่า "ถังถัง เธอมาทำอะไรที่ห้องหนังสือน่ะ?"

"อา..." ถังรั่วอิงปรับอารมณ์ของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนจะยิ้มและซ่อนความตื่นตระหนกของเธอไว้ "วันนี้พยาบาลไม่มา ฉันอยู่บ้านเบื่อมากเลยคิดว่าจะมาทำความสะอาดห้องหน่อยน่ะ เพิ่งทำความสะอาดโต๊ะเสร็จพอดีเลย ถ้าพี่เฉิงไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ"