นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 382

"หยุนเฉิง หยุนเฉิง! นายทำอะไรน่ะ ปล่อยนะ!"

ทั้งสองดึงกันไปมา ซูฉิงก็ถูกลากออกจากห้อง และเมื่อไปถึงทางเดินเธอก็ดึงข้อมือตัวเองกลับอย่างแรง และพยายามให้ฮ่อหยุนเฉิงหยุด

ฮ่อหยุนเฉิงชะงักฝีเท้าและหันกลับมาจ้อง ซูฉิงก็ฉวยโอกาสดึงมือตัวเองกลับก่อนจะเอามืออีกข้างมาจับข้อมือตัวเองไว้

"นายอย่าหึงสิ..."

"เธอเป็นแฟนฉันนะ"

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงอารมณ์เสียมาก เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินจุนเหยียนถึงชอบเข้ามายุ่งกับซูฉิง เห็นว่าแฟนตัวจริงอย่างเขาเป็นตัวอะไรกัน?

แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้หมั้นกันแล้ว แต่ไม่ช้าก็เร็วซูฉิงก็ต้องเป็นของเขาอยู่ดี!

เขาคว้าเอวของซูฉิงและดึงอีกคนเข้าหาตัวเองอย่างแรง

เขากดจูบอันอบอุ่นลงไปอย่างท่วมท้น ซูฉิงรู้สึกตาพร่า เธอเขย่งปลายเท้าขึ้นเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะโอบรอบคออีกคน

จูบของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความปรารถนา คิดถึง และการครอบครอง

ตอนนี้ทางเดินของโรงพยาบาลมีคนเดินผ่านไม่กี่คน และบางครั้งก็มีเด็กที่มองด้วยความสงสัยก่อนจะถูกผู้ใหญ่ปิดตาเอาไว้

ฮ่อหยุนเฉิงใช้เวลานานกว่าจะค่อยๆ ผละซูฉิง และขยับฝ่ามือออกจากผานหลังของอีกคน

เขากระซิบข้างหูของซูฉิงว่า "เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะไม่หึง"

สิ่งที่เขาพูดกับซูฉิงนั้นออกมาจากใจจริง

ซูฉิงหน้าแดงไม่หาย แม้แต่หูของเธอก็แดง เมื่อได้ยินฮ่อหยุนเฉิงพูดแบบนี้เธอก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ แม้ว่าชายคนนี้จะไร้เดียงสาต่อหน้าเธอในบางครั้ง แต่ก็เป็นเพราะเขารักเธอ

"เอาล่ะ ฉันรู้แล้วว่านายกังวลเรื่องอะไร"

ซูฉิงจัดการความรู้สึกก่อนจะช่วยอีกคนจัดแจงเสื้อและอธิบายให้เขาฟังอย่างอดทน

"ช่วงนี้ฉันดูแลจุนเหยียนที่โรงพยาบาล เพียงเพราะเขาช่วยชีวิตฉัน ส่วนที่เมื่อกี้ฉันพูดไป...นายเองก็รู้ เขาเพิ่งฟื้นได้ไม่นาน อย่างน้อยก็ต้องรอเขาหายดีก่อนแล้วฉันค่อยบอกเขา อย่าหึงเลยนะ"

"แต่เขาก็รู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเราคืออะไร" ทันทีที่สิ้นเสียงซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็บอกกับเธอทันที

แม้ว่าซูฉิงจะอธิบายให้เขาฟังซ้ำๆ ว่าไม่มีทางเป็นอะไรกับเฉินจุนเหยียน และแม้ว่าเขาจะรู้ว่าซูฉิงเป็นคนแบบไหนก็ตาม

แต่หลังจากเวลาผ่านไปนาน เขาก็มีหัวใจและเจ็บเป็น

เขาไม่ชอบที่เฉินจุนเหยียนเข้าใกล้ และแสดงความรักต่อซูฉิง

เมื่อเห็นท่าทีจริงจังของอีกคน ซูฉิงก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

เอาเถอะ อย่าพูดถึงเฉินจุนเหยียนเลย

"หลังจากที่นายบอกแผนกับถังรั่วอิงแล้ว ช่วงนี้เธอมีพฤติกรรมผิดปกติอะไรไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงคิดอย่างละเอียดก่อนจะมีท่าทีจริงจังขึ้น

"ช่วงนี่เธอไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ ยังอยากเข้าห้องหนังสือเหมือนเดิม แล้วก็อยากให้ฉันอยู่กับเธอด้วย"

คำพูดของฮ่อหยุนเฉิงมีความหมายบางอย่าง และซูฉิงที่ได้ยินก็เกิดไม่สบายใจ แต่ว่าเธอรู้ว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการปล่อยให้ถังรั่วอิงโผล่หางออกมา

เธอหันหน้าไปด้านข้างและพูดกับฮ่อหยุนเฉิงอย่างจริงจัง "ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มแสดงแล้ว...แต่เกรงว่าจะต้องทำให้รุนแรงขึ้นอีกหน่อย พยายามทำที่เธอขอ ถังรั่วอิงจะจับเหยื่อเร็วขึ้นแล้วก็จะมีโอกาสโผล่หางได้มากขึ้นด้วย"

"เธอ—" ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียไม่พอใจพร้อมขมวดคิ้ว และจ้องซูฉิงอย่างไม่เข้าใจ

เขายกแขนขึ้นเล็กน้อยและงอนิ้วชี้ราวกับว่าเขากำลังจะเคาะหัวเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางมือลง พยักหน้าแล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าต้องทำยังไง แต่ว่าเธอก็ต้องรักษาระยะห่างกับเฉินจุนเหยียนด้วยนะ"