นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 39

อยู่ด้วยกันบ้านนายสิ!

ซูฉิงจ้องเขาเขม็ง แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในครัว

อพาร์ทเม้นของฮ่อหยุนเฉิงปกติแล้วจะมีแม่บ้านมาคอยทำความสะอาดอยู่แล้ว บางครั้งฮ่อหยุนเฉิงก็จะให้แม่บ้านทำความสะอาดทำอาหารไว้รอเขากลับมากิน ด้วยเหตุนี้แม่บ้านทำความสะอาดเสร็จแล้วมักจะเตรียมวัตถุดิบเอาไว้ในตู้เย็นพร้อมไว้อยู่แล้ว

ซูฉิงเปิดตู้เย็นออก ก็เห็นวัตถุดิบที่อยู่ภายในเยอะแยะไปหมด

ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ซูฉิงคิดจะทำบะหมี่ และก็อาหารง่ายๆ อีกสองอย่าง

หล่อนหยิบเอาวัตถุดิบออกมา แล้วเอาไปล้าง จากนั้นก็เริ่มลงมือทำอาหาร

ฮ่อหยุนเฉิงที่หลังจากกินยาเรียบร้อยแล้ว ก็มองไปทางในครัว

จากมุมที่เขายืนอยู่ สามารถมองเห็นเบื้องหลังของซูฉิง

ที่ตอนนี้หล่อนสวมเสื้อกันเปื้อน กำลังยุ่งกับการทำอาหารอยู่ในครัวอย่างขะมักเขม้น เหมือนภรรยาที่กำลังเตรียมอาหารเย็นให้กับสามี

ภาพนี้ดูคุ้นเคยมาก และรู้สึกอบอุ่น

ฮ่อหยุนเฉิงก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ อยู่ภายในใจ แล้วก็อดที่จะลุกขึ้นเดินเข้าในครัว

ทันใดนั้นคำพูดของคุณปู่ก็ลอยมาที่ข้างหูของฮ่อหยุนเฉิง "ฉิงฉิงเป็นคนดี ขอแค่นายใช้ใจเวลาที่อยู่กับเธอก็จะเห็นความดีของเธอ หยุนเฉิง นายอย่าพลาดผู้หญิงที่ดีย่างฉิงฉิงไปนะ"

บางที เขาก็ควรที่จะใช้ชีวิตดีๆ กับซูฉิง ลองเรียนรู้เธอดู

ซูฉิงที่เตรียมที่ตักอาหารออกจากหม้อทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงคุ้นหูของฮ่อหยุนเฉิงดังอยู่ด้านหลังหล่อน "ต้องการให้ฉันช่วยอะไรมั้ย"

ซูฉิงหันกลับไป ก็เห็นร่างสูงใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงพิงอยู่ขอบประตู มือล้วงถุงกางเกง ดูมาดแมนอบอุ่น ริมฝีปากเซ็กซี่อมยิ้ม แววตานิ่งขรึมมองมายังเธอ

แววตาของเขาเหมือนกับกระแสน้ำวนที่ทำให้คนหลงเข้าไปแล้วหาทางออกไม่เจอ

ซูฉิงที่ถูกฮ่อหยุนเฉิงมองจนไม่เป็นตัวของตัวเอง หลบสายตาของเขาทำเป็นหันไปมองที่ขาของเขา คิ้วขมวด "ขาของนายไม่ใช่ว่าเดินเองไม่ได้หรอ"

ฮ่อหยุนเฉิงพูดอย่างเป็นการเป็นงานว่า"ดังนั้น ต้องการให้เธอพยุงฉันไปที่ห้องอาหาร"

"ไปเองสิ ฉันยุ่งอยู่นะ" ซูฉิงไม่มีอารมณ์แล้วก็ผลักเขาไปออกจากประตูห้องครัว แล้วก็ปิดประตูเสียงดังปั้ง

ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะออกมอง ที่เห็นซูฉิงโกรธแทบจะระเบิด

"นายลองชิมดูสิ "ซูฉิงเอาชายพร้อมกับตะเกียบยื่นไปตรงหน้าของฮ่อหยุนเฉิง "ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วทำอะไรไม่ได้มาก ก็เลยทำแค่บะหมี่ กินนี้ก็แล้วกัน"

ฮ่อหยุนเฉิงก้มหน้ามองบะหมี่ที่อยู่ตรงหน้า ด้วยสายตาเซอร์ไพรส์

กลิ่นหอมฉุย ไม่เลวเลยจริงๆ

ฮ่อหยุนเฉิงมองดูผู้หญิงมองดูอย่างลุ้นๆ ก็ยกยิ้มขึ้นมา

คู่หมั้นของเขา ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้เลย

ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น อย่างเช่นพวกสวีหว่านเอ๋อร์ เซี่ยซิงซิง ต่อหน้าเขาก็ทำเป็นสงวนตัว ทำเป็นอ้อน คิดแต่จะหาเรื่องทำให้ตนเป็นจุดสนใจของเขา

แต่เขาก็ไม่สนใจ

ซูฉิงกินบะหมี่อย่างเอร็ดอร่อย แล้วก็เงยหน้าขึ้นมา

ฮ่อหยุนเฉิงมองหน้าเธอคิ้วขมวด และถ้วยบะหมี่ที่อยู่ตรงหน้าเขา ตะเกียบไม่ขยับเลย

"ทำไมนายไม่กินล่ะ " ซูฉิงถามอย่างสงสัย "หรือว่าไม่ถูกปากนายหรรอ"

ฮ่อหยุนเฉิงส่ายหน้า แล้วก็ยกมือขวาขึ้นมาแกว่งต่อหน้าซูฉิง

"นายใช้มือซ้ายได้นี่!"ซูฉิงถูกสายตาแหลมคมมองอยู่

ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเรียบ"มือข้างซ้าย? ไม่ชินไง"

"งั้นก็ไม่ต้องกินหรอ"

"ใครจะไม่กิน " ฮ่อหยุนเฉิงจับหมับเข้าที่ชามบะหมี่ที่ซูฉิงจะเอาไว้ มองตานิ่ง พูดเสียงดังว่า "เธอป้อนฉัน"

ซูฉิง:???