นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 400

แม่หลินที่อายุมากแล้ว และก็มีหลินหนานที่เป็นลูกชายเพียงคนเดียว ได้ยินอย่างนั้นก็ความดันขึ้นจนเป็นลม พ่อหลินต้องรีบเข้าพยุงเธอไว้ และก็นวดให้เธอพร้อมกับหยิบเอายาความดันที่พกมาด้วยให้กิน กว่าจะทำให้เธอฟื้นได้

"หลินหนาน ลูกชายของฉัน........"

แม่หลินที่พอฟื้นขึ้นมาก็รับไม่ได้กับความจริงอันโหดร้าย แล้วก็ซุกหน้าอกพ่อหลินแล้วเริ่มร้องไห้

ยวี๋น่ามองเห็นสองสามีภรรยาเป็นอย่างนั้นก็ยิ่งรู้สึกทุกข์ใจ ซูฉิงเม้มปากแล้วพยุงแขนของเธอมานั่งลงข้างๆ แล้วมองไปทางห้องผ่าตัดด้วยความเป็นห่วง

เพียงไม่นาน ร่างหลินหนานก็ถูกเข็นออกมาที่ห้องผู้ป่วยอาการสาหัส ด้วยใบหน้าซีดเผือด และยังมีเครื่องช่วยหายใจอยู่

ยวี๋น่าอยากจะเดินตามไป แต่ก็ถูกแม่หลินห้ามไม่ให้ไป

ตอนนี้ทั้งสองคนเจอหน้าผู้หญิงที่ทำให้ลูกชายคนเดียวของเขาต้องเกิดอุบัติเหตุ

ยวี๋หน้าตาแดง ตอนนี้เธอก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง ทิ้งหลินหนานไปก็ทำไม่ได้ และไม่รู้ว่าตัวเองควรจะทำยังไง

ซูฉิงเดินเข้ามาหา แล้วก็ตบหลังยวี๋น่าเบาๆ "เธออย่าเศร้าไปเลย......อีกสักครู่ อีกสักครู่ฉันจะไปดูที่ห้องผู้ป่วย คุณลุงคุณป้าก็คงจะยังรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น...."

ยวี๋น่าหันไปซบไหล่ของเธอด้วยความอ่อนแอ ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด "ซูฉิง ฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ.....ฉันแค่รับไม่ได้ที่เด็กคนนี้จะลืมตาดูโลก ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะทำยังไง ถ้าหาก ถ้าหากว่าหลินหนานเขาไม่ฟื้นขึ้นมา แล้วฉัน ฉัน......"

"ไม่หรอกๆ เธอต้องเชื่อว่าเขาจะไม่เป็นอะไร ....."ซูฉิงลูบหลังยวี๋น่าเบาๆ พร้อมกับพูดปลอบ

เกือบหนึ่งชั่วโมง ซูฉิงกับยวี๋น่าถึงได้มาที่ห้องพักของหลินหนาน ซูฉิงต้องพูดให้พ่อแม่ของหลินหนานออกไปก่อน ถึงได้เรียกให้พยาบาลไปที่แผนกแพทย์แผนจีนนำเข็มเงินที่ใช้ฝังเข็มให้คนไข้มาให้ หลังจากทำการฆ่าเชื้อแล้ว ก็ฝังเข็มที่จุดชีพจรให้กับหลินหนาน

หลินหนานที่หลังจากทำการผ่าตัดแล้วยังไม่ฟื้น หลังจากที่ทำการฝังเข็มไปประมาณยี่สิบนาทีในที่สุดเขาก็ตอบสนองกลับมาบ้าง

ยวี๋น่าคอยนั่งอยู่ข้างๆ ตลอด มองหลินหนานด้วยความเป็นห่วง :ไม่รู้ว่าทำไม เธอกลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทนไม่ไหว เหมือนว่าเขาเป็นผู้ช่วยชีวิตคนสุดท้ายของเธอ

หลังจากที่เห็นว่านิ้วชี้ของหลินหนานขยับ ซูฉิงก็ถอนหายใจโล่ง แล้วยิ้มพูดกับยวี๋น่า :"ตอนนี้หลินหนานจะต้องกำลังพยายามอยู่ แม้บาดแผลของเขาจะสาหัส แต่เขานั้นอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อมาก เมื่อกี้ฉันก็ได้กระตุ้นความรู้สึกของเขาว่าเขาจะฟื้นขึ้นมามั้ย ขอแค่เขาผ่านคืนนี้ไปได้ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร ตอนนี้เขาน่าจะได้ยินที่พวกเราคุยกันอยู่นะ"

ซูฉิงเดินเข้าไปยืนข้างๆ ยวี๋น่า ลูบไหล่ของเธอแล้วพูดเสียงเบา :"แต่ว่าฉันคิดว่า ตอนนี้คนที่หลินหนานอยากเจอมากที่สุดก็คือเธอนะ เธอก็ให้กำลังใจเขาเยอะๆ นะ บางทีเขาอาจจะรีบตื่นขึ้นมาโดยเร็วก็ได้นะ"

ตอนนี้ยวี๋น่าที่ตาแดงก่ำจากการร้องไห้ก็พยักหน้า หลังจากที่ซูฉิงออกไปแล้ว เธอก็จับมือหลินหนานที่อยู่ข้างเตียงขึ้นมาจับไว้แน่น พูดเสียงแหบพร่า"หลินหนาน นายรีบฟื้นขึ้นมานะ......."

"ที่จริงแล้ว ที่จริงแล้วเรื่องที่นายชอบฉัน ฉันรับรู้มาตลอด นายก็เป็นคนดีคนหนึ่ง แต่ว่าฉัน.......ใจของฉันมีแต่อู๋เทียนเหอ และยังเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้นกับพวกเรา ฉันเลยไม่รู้จะยอมรับนายยังไง ยอมรับในการที่นายทำดีต่อฉัน ฉันก็คิดไม่ถึงว่านายจะเกิดอุบัติเหตุ ขอโทษ......."

"ถ้าหาก ถ้าหายฟื้นขึ้นมา ฉันก็จะอยู่กับนาย ฉันจะแต่งงานกับนาย นายฟื้นขึ้นมาเถอะนะ"