นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 402

เมื่อถังรั่วอิ่งได้ยินสิ่งนี้ เธอก็ไม่พอใจทันที ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

ช่วงนี้เธอพยายามคิดหาวิธีเข้าเผด็จศึกฮ่อหยุนเฉิง แต่ชายผู้นี้ก็ปฏิเสธเธอตลอด ให้เหตุผลว่างานยุ่งบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง

เมื่อเวลาผ่านไป เธอก็อดรู้สึกไม่ไว้เขาไม่ได้

ถังรั่วอิ่งเม้มปาก เงยหน้าขึ้นมองฮ่อหยุนเฉิง พยายามหาเหตุผลมาแย้ง แต่สิ่งที่ฮ่อหยุนเฉิงพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก เธอไม่มีเหตุผลที่เหมาะสมพอจะไปแย้งเขา

[ยังไงพรุ่งนี้เราจะหมั้นกันแล้ว...]

ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นในหัวของถังรั่วอิ่ง ความกังวลและอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อสักครู่ก็หายไปทันที

เพราะยังไงอีกเดี่๋ยวเธอก็จะได้ชื่อว่าเป็นคุณนายฮ่ออยู่แล้ว ช้าหน่อยจะเป็นอะไรไปล่ะ

เมื่อคิดได้อย่างนี้ ถังรั่วอิ่งก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แต่ในขณะที่จะออกไป เธอก็ยังคงลังเลอยู่เล็กน้อย แต่ก็ได้แค่มองย้อนกลับไปที่ฮ่อหยุนเฉิง และพูดช้าๆ อย่างอ้อยอิ่ง "ถ้าอย่างนั้นฉันกลับห้องก่อนนะ พี่เฉิงก็รีบเข้านอนนะคะ"

"โอเค"

ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า เมื่อประตูห้องปิดลง เขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขานวดหว่างคิ้วของเขาให้ผ่อนคลายลง

อันตรายมาก

เช้าวันรุ่งขึ้น ถังรั่วอิ่งออกมาจากห้อง ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดีมาก เธอฮัมเพลงไปด้วยขณะเตรียมอาหารเช้า

มีฝีเท้าตามหลังเธอมา ถังรั่วอิ่งจึงหยุด ยิ้มออกมา เมื่อเสียงฝีเท้าชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงหันศีรษะกลับไป เห็นผู้ชายใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง เห็นได้ชัดว่าฮ่อหยุนเฉิงกำลังจะไปทำงาน

ถังรั่วอิ่งตกตะลึง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหายไปทันที ไม่ใช่... ไม่ใช่ว่ากำลังจะหมั้นกันแล้วเหรอ?

เธอมองฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่เข้าใจ ถามออกไปอย่างลังเล "พี่เฉิง เรา... จัดพิธีหมั้นกันวันนีี้ไม่ใช่เหรอ? พี่คือยังไง?"

ฮ่อหยุนเฉิงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มองไปที่เสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ และหัวเราะออกมาเพื่อกลลบเกลื่อน และอธิบายกับถังรั่วอิ่ง "วันนี้ที่บริษัทมีประชุมน่ะ ฉันต้องไปทำงานที่บริษัท กลับมาช้าหน่อย"

ถังรั่วอิ่งวางอาหารเช้าที่เตรียมไว้ลงบนโต๊ะ มีความกังวลอยู่ในดวงตาของเธอ "ทำไมวันนี้พี่ยังต้องไปทำงานล่ะ..."

ใบหน้าของหญิงสาวแสดงความผิดหวังออกมาอย่างเห็นได้ชัด และเธอยังบ่นอีกด้วย

ฮ่อหยุนเฉิงทำอะไรไม่ถูก และเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ กอดถังรั่วอิ่งไว้ในอ้อมแขนของเขา ตบหลังเธอ และปลอบเธอเบา ๆ "เอาล่ะ มันเป็นเพียงการประชุมเล็กๆ เท่านั้น ใช้เวลาไม่นานหรอก และพิธีหมั้นก็เป็นตอนกลางคืน ตอนั้นฉันต้องไปถึงห้องจัดเลี้ยงตรงเวลาแน่นอน ฉันจะไม่ให้เธออยู่ที่นั่นคนเดียวหรอก"

สีหน้าของถังรั่วอิ่งผ่อนคลายลงเล็กน้อย เธอวางมือบนไหล่ของฮ่อหยุนเฉิง และยิ้มออกมา จากนั้นก็พยักหน้าเบา ๆ

"อือ ฉันจะรอพี่"

ตราบใดที่เธอสามารถหมั้นหมายและแต่งงานกับฮ่อหยุนเฉิงได้ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วเธอก็ไม่กลัว

หลังจากฮ่อหยุนเฉิงรับประทานอาหารเช้าและออกไปทำงาน ถังรั่วอิ่งก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ตอนนี้เธออารมณ์ดีมาก เมื่อเธอคิดว่าเธอจะได้เข้าพิธีหมั้นกับฮ่อหยุนเฉิงในคืนนี้ เธอก็รู้สึกตัวเบาขึ้นมาก