นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 425

"ฉิงฉิง ปู่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับถังรั่วอิงมาบ้างแล้ว" คุณปู่ฮ่อนั่งลงบนโซฟาและลูบเคราสีขาวของเขาอย่างเบามือ "โชคดีที่หนูได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของถังรั่วอิงแล้ว ไม่เช่นนั้นหยุนเฉิงก็ยังคงตาบอดหลงเชื่อผู้หญิงคนนั้นไปเรื่อยๆ หยุนเฉิงนั้นเป็นคนที่เคารพและยึดือในการเรื่องของการตอบแทนบุญคุณ เขาจำได้เสมอถึงความใจดีของถังถังในตอนนั้น"

"คุณปู่พูดลามไปเรื่องนั้นทำไม?" ปากของฮ่อหยุนเฉิงกระตุกขึ้นมาเพียงเล็กน้อย

คุณปู่ช่วยอย่าเปิดเผยความลับที่น่าอับอายในวัยเด็กของเขาไปมากกว่านี้ได้ไหม?

หลังจากคุณปู่ฮ่อได้หยุดพูดลงจึงถึงคราวเขาพูดแก้ต่าง "จริงๆ แล้ว ผมรู้นานแล้วว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ถังรั่วอิง มิฉะนั้นผมกับซูฉิงจะเล่นละครตบตาผู้หญิงคนนั้นไปทำไม?"

ซูฉิงกลอกตามองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง "นายอย่ามาพูดจาซี้ซัวะนะ!"

"ในเมื่อตอนนี้เรื่องของถังรั่วอิงก็ได้ทำการแก้ไขลงแล้ว พวกเธอสองคนวางแผนจะแต่งงานกันเมื่อไหร่? ฉันก็แก่ลงทุกวัน ฉันรอที่จะกอดหลานชายตัวน้อยของฉันอยู่นะ " ท่านผู้เฒ่าฮ่อยกริมฝีปากขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มใจดี

"เราวางแผนที่จะหมั้นกันในเดือนหน้า" ซูฉิงนั่งลงข้างๆท่านปู่ฮ่อและเป็นฝ่ายพูดออกมา

"ต้องวานคุณปู่ให้ช่วยเลือกวันที่ดีสำหรับงานหมั้นของเรา" ฮ่อหยุนเฉิงนั่งลงข้างๆ ซูฉิง และพูดกับท่านผู่เฒ่าฮ่ออย่างเร่งรีบ

เขารอวันที่จะได้แต่งงานกับซูฉิงมานานแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางของหลานชายหลานสองสองคน ท่านผู้เฒ่าฮ่อเองก็ตั้งหน้าตั้งต่อรอวันนี้เช่นกัน วันที่เขาจะได้ซูฉิงเข้ามาเป็นหลานสะใภ้ของตระกูลฮ่อ ในตอนนี้ถังรั่วอิงก็ได้รับการตอบแทนตามสมควรแล้ว ซึ่งสิ่งที่ชายชราทำได้ดีที่สุดในเวลานี้คือการตั้งหน้าตั้งตารออุ้มลูกที่เกิดจากฮ่อหยุนเฉิงและซูฉิง

สำหรับวันเวลาที่สมควรเขาได้จัดหาและเตรียมพร้อมมานานแล้ว

ท่านผู้เฒ่าฮ่อพูดอย่างร่าเริงว่า "เรื่องนี้ยังจะต้องให้แกมาออกปากขอฉันเหรอ ฉันเลือกวันที่เหมาะสมและสมควรที่สุดไว้แล้ว ซึ่งเป็นวันที่ห้าในเดือนหน้า ยังมีเวลาให้เตรียมตัวอีกมากไม่ต้องห่วง"

"วันที่ห้าของเดือนหน้า..."

ซูฉิงอยู่ในตกอยู่ในความคิดชั่วขณะหนึ่ง อีกไม่กี่วันเธอก็จะไปประกวดการออกแบบแฟชั่น ถ้างานแต่งงานจะถูกจัดขึ้นในเดือนหน้า เธอไม่สามารถคาดการณ์ได้จริงๆว่าจะกลับมาทันเวลานั้นหรือไม่

เมื่อเห็นหน้าตาเป็นกังวลของซูฉิงท่านผู้เฒ่าฮ่ออดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม "เกิดอะไรขึ้น ฉิงฉิง หนูไม่ว่างหรือกำลังมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"

ซูฉิงนึกทบทวนอยู่ครู่หนึ่งและคิดถึงเวลาที่จะเข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบ หากงานผ่านไปด้วยดีก็คงมาส่งผลถึงวันกลับ

จากนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจ เธอส่ายหัวเบา ๆ และพูดกับท่านผู้เฒ่าฮ่อด้วยรอยยิ้มว่า "คุณปู่คะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกค่ะ แค่หนูจะไปปารีสในอีกไม่กี่วันเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันออกแบบแฟชั่น หนูกำลังคำนวนเวลาว่าจะสามารถกลับมาทันตามวันเวลาที่คุณปู่กำหนดไว้ไหม จากตามที่คิดก็คงจะทันอยู่ค่ะ "

รอยยิ้มของคุณปู่ฮ่อเปล่งประกายขึ้นและพยักหน้าตอบทันที "เอาล่ะ งั้นก็ตกลงตามนี้ ปู่จะช่วยดูเรื่องโรงแรมในการจัดงานให้ อ่า...ฉิงฉิง ช่วงนี้หนูคงกำลังยุ่งมาก หนูควรพักผ่อนให้เยอะๆ เมื่อหนูต้องไปทำงานไกลก็อย่าทำให้ตัวเองเหนื่อยมากนะลูก"

"หนูเข้าใจแล้วค่ะ… คุณปู่ไม่ต้องกังวลนะคะ" ซูฉิงยิ้มกว้าง หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น

อาจเป็นเพราะพระเจ้าติดหนี้บางสิ่งบางอย่างกับเธอไว้ และตอนนี้พระเจ้าก็คงกำลังชดใช้สิ่งนี้มาแทนที่ให้เธอ อย่างน้อยก็มีฮ่อหยุนเฉิงและคุณปู่ฮ่ออยู่ข้างๆเธอและคอยห่วงใยเธอไม่ห่าง

เธอถือว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่โชคดีมากๆแล้ว

อยู่ดีๆฮ่อหยุนเฉิงก็ตบมือลงบนโซฟาและพูดกับท่านผู้เฒ่าฮ่ออย่างไม่พอใจเล็กน้อย "คุณปู่ ผมจะไปกับซูฉิง ปู่ไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ผมจะต้องพาเธอกลับมาแต่งงานแบบปลอดภัยแน่นอน "

"แกนี่มัน—" ท่านผู้เฒ่าฮ่อชี้ไปที่ฮ่อหยุนเฉิงพลางพูดติดตลกและตักเตือนเขา "ไปกับฉิงฉิงก็อย่าลืมดูแลเธอให้ดี หรือถ้าซูฉิงกลับมาและฉันเห็นว่าเธอผอมลงล่ะก็ ฉันจะตีแกให้ตายเลยคอยดู"