นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 427

"จริงหรอ "ซูฉิงที่ถามออกมาจากใจ เธอชอบบ้านหลังนี้มากจริงๆ พอเห็นแววตาของฮ่อหยุนเฉิงแล้วเธอก็เดินอ้าแขนเข้าไปกอดฮ่อหยุนเฉิง

"ขอบคุณนายนะ คิดถึงแต่ฉันตลอดเลย"

คำพูดที่เสียงดังราวกระซิบ แต่กลับเป็นความรู้สึกซึ้งใจและขอบคุณออกมาจากใจ

ฮ่อหยุนเฉิงก็รับเอาผู้หญิงตรงหน้าเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด เกยคางบนหัวของซูฉิงแล้วพูดเสียงเบา:"เธอชอบ ขอเพียงแค่เธอชอบอะไร ฉันก็จะหามาให้เธอ"

"อ้อ เธอยังจำสวนสนุกเมื่อครั้งก่อนที่เราเคยไปได้มั้ย ตอนนี้มันยังอยู่นะ และใหญ่กว่าเดิมด้วย เธออยากจะไปดูมั้ย"

ฮ่อหยุนเฉิงเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็ผละออกจากตัวซูฉิงแล้วยิ้มพูดกับเธอ

ซูฉิงอึ้งตะลึง และเหมือนจะคิดอะไรขึ้นมาได้ แววตาก็เผยความแปลกใจออกมากกว่าเดิม "อ้อ......ฉันคิดออกแล้ว! ที่แท้สวนสนุกนั่นก็ยังเปิดอยู่ งั้นพวกเรารีบไปกันเถอะ!"

ฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิงก็ออกไปจากวิลล่า ขับรถตรงไปสวนสนุก ตอนนี้ที่ปารีสก็เป็นช่วงเวลาพลบค่ำ พอมาถึงสวนสนุกก็ใกล้จะปิดแล้ว

"ต้องขอโทษพวกคุณทั้งสองด้วย สวนสนุกใกล้จะปิดแล้ว ถ้าจะมาเที่ยวกับภรรยาของคุณละก็ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ"ชายอายุประมาณสามสิบสี่สิบปีเห็นพวกเขาได้มา ก็เดินเข้ามาให้แล้วก็ยิ้มพูดอย่างขออภัย

"พวกเรา?"พอได้ยินอย่างนั้นทั้งสองก็สบตากัน แล้วก็หัวเราะออกมา ฮ่อหยุนเฉิงกระแอมลำคอแล้วก็ตั้งใจถาม"คุณรู้ได้ยังไงว่าเราเป็นคู่รักกัน"

"พวกคุณเหมาะสมกันขนาดนี้จะไม่ใช่ได้ยังไง"

พนักงานยักไหล่แล้วมองพวกเขา แววตาเต็มไปด้วยตักเตือและหวังดี คนฝรั่งเศสมีมนุษยสัมพันธ์ดีและโรแมนติกอยู่แล้ว เขาพูดอย่างนี้ซูฉิงก็ทำเพียงแค่

--ปล่อยมือออกจากมือของฮ่อหยุนเฉิง แล้วก็เปลี่ยนเป็นคล้องแขนแทน เพื่อให้ดูใกล้ชิดสนิทมากขึ้นกว่าเดิม

"ขอบคุณนะคะ เดือนหน้าพวกเราก็จะหมั้นกันแล้ว แฟนของฉันเขามาทำงานเป็นเพื่อนฉัน อ้อ เราเคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง รู้ว่าที่สวนสนุกมีชิงช้าสวรรค์เปิดให้เข้าไปนั่ง ไม่รู้ว่ายังพอมีเวลานานมั้ยคะ"

"เอ่อ น่าจะอีกหนึ่งชั่วโมงครับ ถ้าหากพวกคุณอยากจะนั่งชิงช้าสวรรค์ ก็เดินเล่นแถวนี้ก่อน แถวนี้มีสถานที่ให้คู่รักได้เดินเล่นกันเยอะมาก อีกสักพักค่อยกลับมาอีก"

"ได้ครับ ขอบคุณมากครับ"

ฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิงเอ่ยลาพนักงานอย่างสุภาพ พวกเขาตั้งใจมาเที่ยวอีกครั้ง แม้ตอนแรกจะเป็นภาพที่เคยเห็นมาแล้ว แต่ตอนนี้พอมาเจออีกครั้งก็ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกใหม่

หลังจากที่ซูฉิงเดินจนเหนื่อยแล้ว ทั้งสองก็เข้าไปกินอาหารในร้านแถวๆ นั้น จนถึงเวลาเปิดชิงช้าสวรรค์ ฮ่อหยุนเฉิงถึงได้พอซูฉิงกลับมาอีกครั้ง

หลังจากที่พวกเขาได้เข้าไปในชิงช้าสวรรค์แล้ว ซูฉิงทำหน้าเหมือนกับเด็กซึ่งแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก มองเห็นอะไรก็ตื่นเต้นไปหมด ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มตลอด ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นว่าชิงช้าสวรรว์เริ่มทำงานแล้วก็ฉุดให้ซูฉิงนั่งลง

ชิงช้าสวรรค์ก็ค่อยๆ หมุดไปเรื่อยๆ จนตู้กระเช้าของฮ่อหยุนเฉิงมาอยู่กลางอากาส ทันใดนั้นบนท้องฟ้าก็มีพลุดึงจุดสนใจของเธอ และเธอก็รู้สึกเซอร์ไพรส์และรู้สึกว่ามันสวยงามมาก

"พลุสวยมากเลย--"

ฮ่อหยุนเฉิงที่จ้องหน้าของซูฉิงตลอด ยกยิ้มออกมา แล้วพูดเบาๆ ว่า:"พลุข้างนอกสวยมาก แต่เธอสวยยิ่งกว่า"

"หืม? นายพูดอะไร "ซูฉิงที่ฟังไม่ชัด เธอแค่ได้ยินเสียงฮ่อหยุนเฉิง หันกลับไปมองด้วยความสงสัย และยังไม่ทันได้ถามต่อ ทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็จับหน้าของเธอแล้วก้มลงมาจูบ

ตอนนี้ ตู้กระเช้าของพวกเขาก็หมุนมาอยู่จุดสูงสุดของชิงช้าสวรรค์แล้ว

จูบครั้งนี้ไม่เหมือนกับจูบครั้งไหนๆ ทั้งสองค่อยๆ จูบกัน แต่กลับเร่าร้อน จนหูของซูฉิงแดง ทั้งสองจูบกันอยู่นานถึงได้ผละตัวออกจากกัน ฮ่อหยุนเฉิงจ้องหน้าซูฉิงนิ่ง พร้อมกับจับมือของซูฉิง