นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 456

"ขอบคุณ"

ซูฉิงพูดขึ้นอย่างสุภาพ ตอนนี้เธออยู่ต่อหน้าคุณปู่และเธอก็ไม่ต้องการที่จะขัดแย้งกับฮ่อเฉียนมากเกินไป แม่ฮ่อทำเหมือนกับมองไม่เห็นพวกเธอและเอ่ยพูดคุยกับท่านผู้เฒ่าฮ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น แม้ว่าคุณปู่ฮ่อจะไม่มีอะไรที่จะพูดกับอีกฝ่ายแต่แม่ฮ่อก็ยังทำราวกับว่าเขารับรู้อะไรเลย

ฮ่อหยุนเฉิงให้ความสนใจกับแม่ฮ่อเพราะกลัวว่าเธอกับฮ่อเฉียนจะคิดลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อทำร้ายท่านผู้เฒ่าฮ่อ

พวกเขาทั้งหมดนั่งรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันในบ้านหลังเก่า ฮ่อเฉียนไม่ได้พูดอะไรเลยในระหว่างมื้ออาหาร แม้ว่าเธอจะเงยหน้าขึ้นมา แต่สายตาเธอก็มองจิกไปที่ซูฉิงเป็นหลัก แต่ฮ่อหยุนเฉิงและท่านผู้เฒ่าฮ่อต่างพากันตักอาหารใส่ในจานของซูฉิง การกระทำของคุณปู่และหลานชายที่กระทำกับทั้งสองคนบนโต๊ะที่เหลือราวกับอีกฝ่ายนั้นไม่ใช่คนในครอบครัวตระกูลฮ่อเลย

ริมสระน้ำ

ซูฉิงยืนอยู่ข้างสระว่ายน้ำ สายลมพัดผมของเธอ เธอต้องการจะออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้างเผื่อว่าเธอจะได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ ให้เธอกลับไปออกแบบเสื้อผ้าต่อได้ ฮ่อเฉียนผลักเปิดประตูระเบียงและเห็นซูฉิงยืนอยู่ริมสระน้ำ ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นมาที่มุมปากทันที รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย็นชาและอิจฉาริษยา

"ปล่อยให้ตกน้ำตายไปได้ซะก็ดี"

ฮ่อเฉียนเดินไปยืนข้างๆซูฉิงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นและพูดกับเธอว่า "ว้าว แชมป์การแข่งขันออกแบบมาแอบยืนชมวิวทิวทัศน์อยู่ที่นี่เพียงลำพัง"

"ใช่" ซูฉิงเพียงแค่เหลือบมองเธอเบา ๆ ไขว้มือและเหยียดแขนทั้งสองข้างของเธอออก "ดูทิวทัศน์สวยๆเผื่อว่าจะได้แรงบันดาลใจใหม่ๆ ว่าแต่คุณล่ะมาตรงนี้ทำไม หรือคุณนึกอยากจะว่ายน้ำ?"

ฮ่อเฉียนหัวเราะออกมาเบาๆ "ฉันไม่ได้สบายเหมือนเธอหรอกนะ แต่ฉันอยาก... ช่วยให้เธอได้ว่ายน้ำต่างหาก!"

เมื่อฮ่อเฉียนพูดประโยคนั้นออกมา เธอก็ขยับไปด้านข้างของซูฉิงและใช้มือของเธอเอื้อมไปด้านหลังของซูฉิงและพยายามจะออกแรงผลักหญิงสาวตรงหน้า ดวงตาของฮ่อเหยียนเผยแววยินดีอย่างยิ่งเมื่อคิดจะทำตามแผน

ซูฉิง ไปตายซะ!

ใครจะรู้ว่าเมื่อเธอกำลังจะยื่นมือออกไป จู่ ๆ ซูฉิงก็ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว

ซูฉิงสังเกตเห็นการกระทำลับๆล่อๆของฮ่อเฉียนแล้ว ดังนั้นเธอจึงแอบคิดระวังตัวเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พอตัว ซูฉิงแอบคิดว่าด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างรุนแรงของผู้หญิงคนนี้ จู่ๆ เธอจะมายืนและพูดคุยอยู่ข้างเธอแบบนี้คงมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีเป็นแน่

ฮ่อเฉียนตกใจ แต่เธอก็ไม่สามารถตั้งหลักอะไรได้แล้ว ดังนั้นเธอจึงเป็นฝ่ายที่ตกลงไปในสระว่ายน้ำแทน

"ว้าว-"

ในสระว่ายน้ำนั้นปลิงจำนวนเยอะมาก อย่างไรก็ตามฮ่อเฉียนทำได้เพียงแค่หลับตาและพยายามกระเสือกกระสนให้พ้นผิวน้ำเท่านั้น

เธอว่ายน้ำไม่เป็น และน้ำก็ลึกพอที่จะทำให้คนจมน้ำได้

"ช่วย...ช่วย ด้วย..."

ทุกครั้งที่ฮ่อเฉียนโผล่หัวขึ้นมาเธอก็พยายามร้องขอความช่วยเหลือจากซูฉิง เธอสำลักน้ำหลายต่อหลายครั้งแต่ยังไม่ละความพยายาม

ซูฉิงยืนอยู่บนฝั่งอย่างเฉยเมย เธอนับเวลาอยู่ในใจ เมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของฮ่อเฉียนเธอก็รู้สึกว่ามันคงจะได้เวลาและสาสมกับสิ่งที่อีกฝ่ายคิดจะทำกับเธอ ดังนั้นเธอจึงกระโดดลงไปช่วยและดึงฮ่อเฉียนไปที่ขอบสระ เอื้อมมือออกไปและลากเธอขึ้นมาบนฝั่ง