นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 458

แม่หลินเดินไปข้างหน้ายวี๋น่ากับหลินหนานและวางซุปที่ตุ๋นไว้บนโต๊ะ

ยวี๋น่าเม้มริมฝีปากแน่นพลางส่งยิ้มและพยักหน้า

ขณะที่เธอกำลังดื่มซุปอยู่นั้น กริ่งประตูก็ดังขึ้นจากข้างนอกคนใช้จึงเดินไปเปิดประตู และปรากฎร่างของซูฉิงที่เดินเข้ามาพร้อมกับอาหารเสริมมากมายพลางส่งยิ้มสดใสไปยังยวี๋น่าแเละเอ่ยขึ้นมาว่า "ฉันมาเยี่ยมเธอแล้ว ช่วงนี้เธอเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?" "

เมื่อเห็นว่าซูฉิงกำลังเดินเข้ามา หลินหนานก็รีบเข้าไปทักทายด้วยรอยยิ้ม มือหนาเอื้อมไปช่วยถืออาหารเสริมในมือของซูฉิงและนำมันไปเก็บไว้ในห้องครัว ซูฉิงนั่งลงข้างยวี๋น่าอย่างดีอกดีใจ เธอลอบมองดูท้องที่ปูดขึ้นเรื่อยๆของยวี๋น่า เธอแตะมือลงบนท้องของยวี๋น่าอย่างแผ่วเบาและส่งยิ้มเล็กๆให้เธอ "เด็กในครรภ์มีอายุสี่ถึงห้าเดือนแล้วใช่ไหม? หมอได้บอกเธอหรือยังว่าเป็นเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิง?"

เมื่อยวี๋น่าเห็นว่าซูฉิงนำอาหารเสริมมากมายมาให้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะแสดงท่าทางตำหนิออกมา "ทำไมเธอถึงนำของมามากมายขนาดนี้? ฉันไม่ใช่สมบัติที่เธอจะต้องหวงแหนนะ และตอนนี้ฉันก็สบายดีแล้วด้วย"

"ใช่ที่ไหนละ ตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องสิ่งที่ครอบครัวหลินต้องหวงแหนมากที่สุด หลังจากที่ลูกของเธอเกิดมาเธอจะต้องให้ฉันเป็นแม่ทูนหัว"

ซูฉิงยิ้มกว้าง ในตอนนี้ยวี๋น่าได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางกราจากตระกูลหลิน ในฐานะที่ซูฉิงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของยวี๋น่าเธอก็รู้สึกดีใจกับเพื่อนรักเป็นอย่างมาก

ยวี๋น่ายิ้มอย่างเขินอาย หลังจากที่เธอได้รับการช่วยเหลือให้ฟื้นขึ้นมาในตอนที่อยู่โรงพยาบาล เป็นเหตุให้ตอนนี้หลินหนานและแม่หลินปฏิบัติต่อเธอราวกับเธอเป็นไข่ในหิน แม้แต่เรื่องที่มีความเสี่ยงเพียงเล็กน้อยพวกเขาก็ไม่ยอมให้เธอลงมือทำจึงส่งผลให้ตอนนี้เธอมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเล็กน้อยจากเดิม และมีชีวิตชีวามากขึ้น

"แน่นอนอยู่แล้วแล้วเมื่อไหร่เธอกับคุณฮ่อจะมีลูกกันสักทีละ ถ้าถึงตอนนั้นเราจะได้ไปซื้อเสื้อผ้าให้ลูกด้วยกันไง"

ซูฉิงสะอึกกับคำพูดของเพื่อนสาวอยู่ครู่หนึ่ง เธอมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของยวี๋น่าและนิ่งคิดอยู่เพียงไม่นานจึงตัดสินใจพูดออกมาตามตรง เธอกับฮ่อหยุนเฉิงยังไม่ได้คิดถึงอนาคตของพวกเขาถึงขั้นนั้นเลย

แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดกับเขา เขาคงเริ่มเตรียมการทุกอย่างตั้งแต่เนิ่นๆแน่นอน

"ฉันคิดว่ามันยังเร็วไปสำหรับเรา แล้วเธอกับหลินหนานจะจัดงานแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะ เป็นไปไม่ได้หรอกใช่ไหมที่จะไม่จัด?"

ยวี๋น่าถอนหายใจ "ตอนนี้ท้องเกือบจะห้าเดือนแล้ว ให้มาใส่ชุดแต่งงานก็เกรงจะดูไม่ดี และอีกอย่างคุณหมอยังบอกอีกว่าลูกและฉันรอดมาได้อย่างปฎิหารย์ ถ้าฉันและลูกได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วต้องพักผ่อนให้มากๆและไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือทำงานหนักๆได้ ฉันจึงคุยกับหลินหนานว่าหลังจากคลอดลูกแล้ว พวกเราถึงจะจัดงานแต่งงานขึ้น"

"ใช่แล้ว" หลินหนานนำองุ่นที่ใส่จานพร้อมเสิร์ฟและนำมันมาวางไว้ตรงหน้าซูฉิงและยวี๋น่า "นาน่าเพิ่งผ่านช่วงแห่งความยากลำบากมา และสุขภาพของเธอก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วด้วย เราเลยคิดว่าตอนนี้ไม่ควรทำอะไรที่มันเอิกเกริก ซึ่งพ่อแม่ของพวกเราทั้งสองฝ่ายต่างก็เห็นด้วย"

"ฉันดีใจด้วยที่พวกเธอมีความสุขกันซะที" ซูฉิงเผยรอยยิ้มกว้างเมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ในตอนนี้ของยวี๋น่าและหลินหนาน เธอพยักหน้าด้วยความพึงพอใจราวกับว่าเธอกำลังยินดีกับลูกสาวที่กำลังจะแต่งงานและมีครอบครัว

ในเวลานี้เธอจะไม่พูดถึงอู๋เทียนเหออีก อะไรมันจะสำคัญไปกว่าการได้เห็นเพื่อนสนิทของเธอมีความสุขกันล่ะ？

"สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเธอตอนนี้คือดูแลร่างกายและลูกของเธอให้ดี อย่าเอาตัวเองไปเสี่ยงอันตรายกับเรื่องบ้าๆอะไรอีก เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกลัวแทบแย่เมื่อรู้ว่าเธอต้องเข้าห้องผ่าตัดในวันนั้น "

แม้ว่าซูฉิงจะนึกโกรธเรื่องในวันนั้น แต่ดวงตาของเธอก็จ้องมองไปยังอีกฝ่ายด้วยความกังวล เธอจับข้อมือของยวี๋น่าแน่น

ยวี๋น่าพยักหน้า "ฉันเข้าใจแล้ว ว่าแต่พิธีหมั้นระหว่างเธอกับคุณฮ่อจะจัดขึ้นในเดือนหน้า ตอนนี้การจัดเตรียมงานเป็นอย่างไรบ้าง？"