นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 466

สุดท้ายเธอก็หันไปเหลือบมองฮ่อหยุนเฉิงก่อนจะทำสายตาล้อเลียน "ก็ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของนายล่ะนะ —ไม่งั้นฉันก็ไม่ตกลงด้วยหรอก"

ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียงไม่พอใจ และกะจะทำอีกคนตกใจ จู่ๆ โจเซฟก็บุกเข้ามาและหลินเหยียนเฟิงเองก็รีบตามเข้ามาด้วย พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิงก็รีบพูดขึ้น "ขอโทษครับท่านประธาน คุณหญิง เขา...จู่ๆ เขาก็วิ่งเข้ามาบอกว่ามาหาคุณซู ผมห้ามเขาแล้วก็ห้ามไม่ได้เลยครับ"

เมื่อซูฉิงเห็นโจเซฟก็รู้สึกปวดหัวทันที โดยไม่รู้ตัว เป็นชายหนุ่มอายุ 21 หรือ 22 ปี แม้ว่าเขาจะเป็นคนฝรั่งเศส แต่ก็กระตือรือร้นเกินไปแล้ว...

โจเซฟพ่นลมและจ้องตรงไปที่ซูฉิง เขาที่เห็นฮ่อหยุนเฉิงก็ยังประหลาดใจพร้อมทั้งเบิกตากว้าง

เป็นชายคนที่ขวางไม่ให้เขาได้ข้อมูลติดต่อในคืนนั้น

"นายนี่เอง! —นายคือคนที่โทรหาซูฉิงใช่ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงส่งเสียงไม่พอใจ ก่อนจะพยักหน้าให้หลินเหยียนเฟิง และโบกมือให้เขาไปทำงานของตัวเอง และเมื่อประตูห้องทำงานปิดลงอีกครั้ง เขาก็เงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มมั่นใจ และมองโจเซฟอย่างยั่วโมโห

"ใช่ ฉันเป็นแฟนของเธอ"

"แฟนเหรอ?" โจเซฟตอบอย่างรวดเร็ว และมองราวกับไม่ได้ใส่ใจ สายตาเขาจับจ้องไปที่ซูฉิงชั่วครู่ จากนั้นก็มองไปยังฮ่อหยุนเฉิงด้วยสายตามาดร้าย

"งั้นต่อจากนี้ไป ฉันจะสู้กับนายอย่างยุติธรรม ฉันเองก็ชอบเธอ ฉันจะจีบเธอด้วย"

ซูฉิงกุมขมับอย่างช่วยไม่ได้

ยั่วฮั่วหยุนเฉิงราชาจอมขี้หึง...เด็กคนนี้นี่ฟังภาษาคนไม่เข้าใจสินะ?

"จีบเธอ?"

ฮ่อหยุนเฉิงแค่นหัวเราะและมองโจเซฟอย่างเหยียดหยาม เขารู้สึกว่าเด็กนี่ชักจะมั่นใจเกินไปแล้ว เขาโอบตัวซูฉิงที่อยู่ข้างๆ ทันทีโดยไม่ให้อีกคนตั้งตัว

"นอกจากจะเป็นแฟนของเธอแล้ว อีกไม่นานฉันก็เป็นคู่หมั้นของเธอด้วย เรากำลังจะหมั้นกันในสัปดาห์หน้า คุณโจเซฟ ฉันคิดว่านายควรตระหนักถึงความจริงจะดีกว่านะ"

ซูฉิงเม้มริมฝีปาก เธอไม่พูดอะไร และไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีในตอนนี้

เมื่อเผชิญกับการยั่วยุ ฮ่อหยุนเฉิงที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก และโจเซฟก็ไม่ใส่ใจ ในโลกของเขา ตราบใดที่เขาพากเพียร ก็ไม่มีอะไรที่เขาจะไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาที่ชอบซูฉิงมาก

รักแรกพบอะไรทำนองนั้น

เขาแสวงหาความรักอิสระและแบบโรแมนติก นับประสาอะไรกับผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องลองดู

"ทำไมฉันต้องยอมรับความจริง? พวกคุณยังไม่แต่งงานกันไม่ใช่เหรอ? ตราบใดที่ยังไม่แต่งงาน ฉันก็ยังพอมีโอกาส ยังไม่ถึงนาทีสุดท้าย ใครจะไปรู้ซูฉิงอาจจะชอบฉันก็ได้นะ?"

คำตอบของโจเซฟดูมั่นใจมาก ฮ่อหยุนเฉิงที่ได้ยินก็อดหัวเราะไม่ได้

เด็กนี่มันมั่นใจเกินไปแล้ว

"งั้นก็คอยดู เอาล่ะ ถ้าคุณโจเซฟไม่มีอะไรแล้วก็โปรดออกไปให้เร็วด้วย ฉันจะไปทานอาหารเย็นกับคู่หมั้นของฉัน"

ฮ่อหยุนเฉิงออกคำสั่งไล่อย่างไร้ความปรานี จากนั้นก็ไม่มองโจเซฟอีกและเดินจับมือซูฉิงออกไป

เมื่อซูฉิงเดินออกจากบริษัท เธอก็ถอนหายใจ "ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเขาหมกมุ่นอยู่กับอะไรนักหนา..."

ฮ่อหยุนเฉิงจับมือเธอไว้ตลอด ได้ยินเสียงเธอถึงได้หันไปมองท่าทีอีกคน แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หัวเราะและส่ายหัว

ซูฉิงมองเขาด้วยความสงสัย ชายคนที่อยู่ในห้องทำงานเมื่อกี้ยังโมโหอยู่เลย ตอนนี้กลับยิ้มแล้ว? แถมยังยิ้มแปลกๆอีก

"นายเป็นอะไรไป" เธอถามอย่างสงสัย

ฮ่อหยุนเฉิงส่ายหัว "เปล่า เมื่อกี้แค่นึกถึงหน้าตาของโจเซฟแล้วรู้สึกว่ามันตลกน่ะ —แต่ก็ไม่ได้หัวเราะเยาะเขาหรอก แค่รู้สึกว่าเสน่ห์ของภรรยาฉันนี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ คนอื่นชอบเธอก็เป็นอันเข้าใจได้"

ซูฉิงจ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิงก่อนจะอดยิ้มออกมาไม่ได้ "แล้วเมื่อกี้นายจะโมโหมากขนาดนั้นทำไม ฉันนึกว่านายจะต่อยกับโจเซฟซะแล้ว"