นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 48

เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้ใครต่อใครหายใจไม่ออกขยับเข้าใกล้หน้าของเธอ และก็ขยับเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย... หัวใจของเธอก็เต้นแรงราวกับกวางกระโดด

"พี่คะ!" ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทำลายบรรยากาศที่คลุมเครือนี้

ซูฉิงรีบผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปและนั่งตัวตรง

ในใจแอบรู้สึกอึดอัด ทำไมหน้าเธอถึงร้อนจัง?

ทำไมเธอไม่ผลักฮ่อหยุนเฉิงออกไปตั้งแต่เมื่อกี้ล่ะ? หรือเราถูกความหล่อสะกดไว้งั้นเหรอ?

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าแขกที่ไม่คาดฝันคนนี้ก็คือฮ่อเฉียน

ซูฉิงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ฮ่อเฉียนมาอยู่ที่นี่คิดจะทำอะไรกันนะ?

ฮ่อเฉียนเหยียบรองเท้าส้นสูงของเธอ เดินเข้ามา จ้องไปที่ซูฉิงจากนั้นก็มองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง เธอพยายามระงับความหึงหวงของเธอ และถามเบาๆ "พี่คะ ฉันไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม?"

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่องรอยที่ร้อนแรงในดวงตาของเขาหายไปในทันที แทนที่ด้วยความเย็นชาตามปกติ

เขาเหลือบมองฮ่อเฉียนที่อยู่ทางด้านข้าง "เธอมาที่นี่ทำไม?"

"พี่คะ มือของพี่เป็นยังไงบ้าง? ฉันซื้อยามาให้คุณเป็นพิเศษ และได้ผลดีมาก" ฮ่อเฉียนพูด พร้อมหยิบยาออกจากกระเป๋าของเธอแล้วส่งให้ฮ่อหยุนเฉิง

"ไม่จำเป็น" ฮ่อหยุนเฉิงผลักฮ่อเฉียนออกไปอย่างใจเย็นและพูดเบา ๆ "ฉันมียาอยู่แล้ว"

เมื่อเห็นแววตาผิดหวังในแววตาของฮ่อเฉียน ซูฉิงจึงตัดสินใจแทงใจดำเธออีกครั้ง "หยุนเฉิงเขาจะใช้แค่ยาที่ฉันซื้อให้เท่านั้น ใช่ไหมคะคุณสามี?"

ฮ่อหยุนเฉียนปล่อยเสียงอืมออกมาเบา ๆ

สามี? ? ?

เรียกซะสนิดสนม ซูฉิง นังผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้!

ฮ่อเฉียนกัดฟันของเธออย่างลับๆ และบอกตัวเองว่าให้กลั้นใจไว้

"พี่ฉิง คุณยังโกรธฉันอยู่หรือเปล่า?" ฮ่อเฉียนหรี่ตาลงและจงใจมองอย่างน่าสงสาร

"คุณคงเข้าใจฉันผิด เมื่อวานเป็นคุณป้าของฉันที่จะมาหาคุณที่บริษัทให้ได้ ฉันไม่สามารถเกลี้ยกล่อมเขาได้ ไม่ว่าฉันจะพยายามเกลี้ยกล่อมมากแค่ไหน คุณป้าเขาก็ก็กังวลจนเลอะเทอะไป และลูกพี่ลูกน้องของฉันได้รับบาดเจ็บช่วยคุณด้วย นี่เป็นเรื่องที่เข้าใจได้สำหรับคุณป้าของฉันที่จะโกรธ พี่ฉิงอย่าโกรธไปเลยนะ"

เมื่อเห็นว่าฮ่อเฉียนมาแบบใสสะอาด ริมฝีปากของซูฉิงก็ยกขึ้นอย่างประชดประชัน เธอเปิดปากด้วยการเยาะเย้ยและพูดอย่างเฉียบขาดว่า "จริงเหรอ? ดูเหมือนว่าเมื่อวานเธอจะเป็นคนบอกอาการบาดเจ็บของฮ่อหยุนเฉิงให้คุณป้ารู้ใช่ไหม?"

"ฉันเปล่านะคะ..." ฮ่อเฉียนกัดริมฝีปากของเธอและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูกฮ่อหยุนเฉิงขัดจังหวะ

"พอเถอะ ฮ่อเฉียน รีบกลับไปโรงเรียนซะ ต่อไปถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องมาที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปอีก " เสียงของฮ่อหยุนเฉิงดูเฉยเมยเล็กน้อย และเขาก็หยาบคายออกคำสั่งให้ไล่เธอออกไปด้วย

หัวใจของฮ่อเฉียนทรุดลงทันที และเธอก็พูดอย่างไม่เต็มใจว่า "พี่คะ ฉันมาที่นี่เพราะตั้งใจจะเอายามาให้พี่นะคะ"

"เมื่อกี้เขาไม่ได้บอกไปแล้วเหรอ? อาการบาดเจ็บของลูกพี่ลูกน้องของเธอเธอไม่จำเป็นต้องห่วงหรอก เขาให้เธอจดจ่ออยู่กับการศึกษาของเธอ และหยุดคิดอะไรซับซ้อนซะ" ซูฉิงกล่าว รอยยิ้มและดวงตาของเธอฉายออกมาอย่างไร้ความปราณี

ต่อหน้าฮ่อหยุนเฉิง ฮ่อเฉียนฝืนที่จะขึ้นไปฉีกปากของซูฉิง และเสียงของเธอก็เศร้ามาก "พี่คะ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนนะคะ ยานี่พี่เก็บไว้เถอะคะ บางทีอาจจะมีประโยชน์ในอนาคตก็ได้"

ฮ่อเฉียนวางยาลงบนโต๊ะแล้วหันหลังเดินออกไป

ซูฉิงเหลือบมองยาที่อยู่บนโต๊ะ "นี่เป็นยาที่ลูกพี่ลูกน้องของนายเอามาให้เป็นพิเศษ ทำไมนายไม่เก็บมันไว้ล่ะ?"

"ไม่ได้ใช้หรอก" น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงนั้นเบามาก

ภายใต้ดวงตาที่ประหลาดใจของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงได้โยนยานั้นลงในถังขยะ

"ทำไมคุณถึงทิ้งมันไปล่ะ?" ซูฉิงถามด้วยความประหลาดใจ

ฮ่อหยุนเฉิงมองลึกไปที่ซูฉิงและน้ำเสียงของเขาค่อนข้างขี้เล่น "เธอไม่ได้บอกเหรอว่าฉันจะใช้แค่ยาของเธอเท่านั้น?"

ซูฉิงพูดไม่ออกเล็กน้อย: "..."

เสียงนั้นดังมาจากด้านหลังของฮ่อเฉียน

ฮ่อเฉียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และจากนั้นอารมณ์ที่ซับซ้อนทุกประเภทก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวใจของเธอ

ฮ่อหยุนเฉิงทิ้งยาที่เธอตั้งใจเอามาให้เป็นพิเศษ!

ทั้งหมดนี้ถูกกระตุ้นโดยซูฉิง นังผู้หญิงสารเลวคนนั้น!

ไฟริษยาในหัวใจของฮ่อเฉียนกำลังลุกไหม้อย่างดุเดือด

เธอแทบรอไม่ไหวที่จะไล่ซูฉิงออกไป!

อย่างไรก็ตามฮ่อหยุนเฉิงกำลังปกป้องซูฉิงและแม้แต่ป้าของเขาก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้