นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 493

เมื่อเห็นลูกชายและลูกสะใภ้ตื่นแค่วันละสามครั้ง แม่หลินก็ไม่พอใจมาก เธอเอามือโอบหน้าอก ขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า "ตอนนี้กี่โมงแล้ว พวกเธอพึ่งจะตื่นกัน ฉันอุ่นอาหารเช้าหลายครั้งแล้วนะ"

ยวี๋น่าจับไหล่ของหลินหนานและรู้สึกกลัวเล็กน้อย เธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังหลินหนานไม่กล้าพูดอะไร

"แม่ เป็นเพราะเมื่อตอนเช้าผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย เลยให้น่าน่าอยู่ในห้องเป็นเพื่อน" หลินหนานพูดช้าๆ โอบยวี๋น่าไว้ข้างหลัง "อย่าโทษน่าน่าเลยครับ"

ลูกชายของเธอพูดอย่างนั้น แม่หลินจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ เธอทำได้เพียงขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า "โอเค ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ"

ยวี๋น่านั่งเงียบ ๆ ที่โต๊ะอาหารโดยไม่พูดอะไรสักคำ

แต่แม่หลินเอาแต่ดูเอ็มวีที่เฉินซินอ้ายและหลินหนานได้ถ่ายด้วยกัน "ลูก แม่คิดว่าลูกกับเฉินซินอ้ายดูเหมือนจะเข้ากันได้ดี และเข้ากับตัวละครในเอ็มวีนี้มากเลยนะ"

หลินหนานจับมือยวี๋น่าไว้ใต้โต๊ะและกระตุกให้เธอหยุดคิดไปไกลและเพิกเฉยต่อคำพูดของแม่หลิน

ทั้งสองฝั่งตรงข้ามละเลยไม่สนใจ แม่หลินไม่พบเสียงตอบกลับใดๆ จึงจากไปด้วยความโกรธ

ตลอดทั้งวัน หลินหนานอยู่กับยวี๋น่าตลอด จนถึงค่ำเขาจึงออกจากบ้าน เพื่อรีบไปเข้าฉาก

"วันนี้ถ่ายฉากกลางคืน ฉันน่าจะกลับดึกเลย เธอก็รีบพักผ่อนไวๆนะ ไม่ต้องรอฉัน" หลินหนานจูบหน้าผากของยวี๋น่า

"อืม" ยวี๋น่าตอบเบาๆ มองดูหลินหนานจากไป

ในฉากของการถ่ายทำเอ็มวี เฉินซินอ้ายดูสคริปต์ของวันนี้ด้วยความสุขที่ซ่อนเร้นอยู่ในใจ เธอต้องถ่ายตลอดกลางคืนจนถึงเที่ยงคืน จึงทำให้เธอมีโอกาสมากขึ้นที่จะได้ใกล้ชิดกับหลินหนาน

หลินหนานที่กำลังเดินทางไปสตูดิโอยังไม่รู้เรื่องนี้ เขานั่งในรถของพี่เลี้ยงและพลิกดูสคริปต์อย่างสบายใจ พิจารณาว่าคืนนี้ควรจะแสดงอย่างไร

"พี่หนานมาแล้ว" ทันทีที่หลินหนานมาถึง เฉินซินอ้ายก็รีบเข้าหาหลินหนานพร้อมสคริปต์ในมือ "พี่ หลินหนาน นี่กาแฟที่ฉันซื้อให้พี่ค่ะ"

หลินหนานพยักหน้าเล็กน้อยโดยยังคงรักษาระยะห่างจากเฉินซินอ้าย

การถ่ายทำเอ็มวีเริ่มตั้งแต่ช่วงหัวค่ำจนถึงช่วงดึก หลินหนานรู้สึกง่วงเล็กน้อย แต่เฉินซินอ้ายยังคงแอบมองหลินหนานจากหางตาของเธอ ให้ความสนใจกับปฏิกิริยาของเขาอยู่เสมอ

ไม่ใช่ว่าหลินหนานไม่รู้เกี่ยวกับการกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของเฉินซินอ้ายแต่เขาแค่แสร้งทำเป็นไม่เห็น

กลางคืนมืดลงเรื่อยๆ และจำนวนคนในกองถ่ายก็ค่อยๆ ลดลง

"พี่หนาน วันนี้คุณต้องเหนื่อนมากเลยนะ" ผู้กำกับกล่าวเป็นนัยว่าการถ่ายทำของหลินหนานในวันนี้สิ้นสุดลงแล้ว

"ครับ" หลินหนานพยักหน้าเบา ๆ สวมเสื้อสูทและเตรียมจะจากไป

เขากังวลเกี่ยวกับยวี๋น่าอยู่ในใจและสงสัยว่ายวี๋น่าหลับไปหรือยัง

เมื่อเห็นว่าหลินหนานกำลังจะจากไปเฉินซินอ้ายก็มีแผนในใจทันที เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย และเมื่อเธอบอกลาหลินหนาน เธอก็แสร้งทำเป็นวิงเวียนศีรษะ "พี่หลินหนาน ฉัน เวียนหัวจังเลย..."

ก่อนที่คำพูดจะจบลง เฉินซินอ้ายก็เขย่าร่างกายของเธอและล้มลงกับพื้น

คนในกองถ่าย ตกใจเมื่อเห็นเช่นนี้ "นี่... ซินอ้าย ซินอ้าย... เป็นอะไรหรือเปล่า ตื่นสิ..."

หลินหนานไม่สามารถบอกได้ว่าเฉินซินอ้ายกำลังแสร้งทำหรือไม่ แต่เขากังวลไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เฉินซินอ้ายกับเขาก็เติบโตขึ้นมาด้วยกันและทั้งสองครอบครัวก็เป็นมิตรที่ดีต่อกัน

ในแง่ของความรักหรือเหตุผล หลินหนานก็ไม่สามารถปล่อยให้เฉินซินอ้ายเป็นลมที่นี่ได้

"พี่หลินหนาน…" เฉินซินอ้ายตื่นขึ้นมาอย่างอ่อนแอและกอดหลินหนาน "ฉันอยากกลับบ้าน…"

ไม่มีใครรู้ว่าบ้านของเฉินซินอ้ายอยู่ที่ไหน และพวกเขาทั้งหมดมองไปที่หลินหนาน

"ผู้กำกับครับ ผมจะพาเธอกลับบ้านเอง" หลินหนานพูดช้าๆ เนื่องจากเป็นเพื่อนบ้านของเขาเป็นเวลาหลายปี เขาจึงส่งเฉินซินอ้ายกลับบ้าน เขาคิดว่าจะส่งเธอกลับบ้านแล้วจากไป ไม่รีรออะไร

เฉินซินอ้ายผู้ซึ่งประสบความสำเร็จในแผนของเธอ มีความยินดีในความรัก และเธอแสร้งทำเป็นอ่อนแอและพิงหลินหนาน