นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 497

"มีอะไรหรอ"

จินจิ่นหรานที่เห็นหลิวเสี่ยวหนิงมีสีหน้าไม่ปกติ ก็เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง ขณะเดียวกันก็มองไปรอบๆ น่าจะไม่มีพวกนักข่าวตามมาหรอกนะ

"ไม่มีอะไร ชินแล้วล่ะ"หลิวเสี่ยวหนิงยิ้ม

แต่ความรู้สึกนั้นเหมือนถูกตาม กลับอยู่ในความคิดของเธอตลอด หลิวเสี่ยวหนิงเม้มปาก คิดในใจว่าบางทีตนอาจจะคิดไปเอง

เพราะที่นี่มียามคอยเฝ้าดีมาก และที่นี่มีการทำบัตรสมาชิก พวกนักข่าวน่าจะตามเข้าไปไม่ได้

แต่ว่าความรู้สึกหิวทำให้หลิวเสี่ยวหนิงไม่อยากจะคิดเรื่องนี้แล้ว ถ้าหากถูกเปิดเผยก็แค่ออกมาอธิบายก็จบแล้ว ถึงยังไงเธอกับจินจิ้นหรานก็บริสุทธิ์ใจ ก็ไม่ได้มีการเข้าใจผิดกัน

พอเข้าไปในร้านอาหาร หลิวเสี่ยวหนิงสนใจการตกแต่งของร้าน สมกับเป็นที่มีคนแนะนำมาไม่น้อย รู้สึกไม่เลวเลยๆ ทีเดียว

พนักงานได้พาทั้งสองไปที่ห้องอาหารที่จองไว้ กำแพงที่ผนังขนาดใหญ่เชื่อมต่อกับพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำด้านนอก และปลาสวยงามว่ายไปมาอย่างอิสระ

อีกฝั่งก็มองเห็นวิวยามค่ำคืน สภาพแวดล้อมอย่างนี้ทำให้หลิวเสี่ยวหนิงรู้สึกว่าตัวผ่อนคลายลงไปมาก

เธอเล่นกับปลาในน้ำ ก็เผยรอยยิ้มออกมา

"ดูสิว่าอยากกินอะไร " จินจิ่นหรานส่งเมนูไปตรงหน้า แล้วยิ้มพูด

"งั้นฉันไม่ได้เกรงใจแล้วนะ "หลิวเสี่ยวหนิงยิ้มกว่าออกมา แล้วพ่นลมหายใจออกมา:"ที่นี่สวยจริงๆ เลย"

"เธอชอบก็ดีแล้ว "จินจิ่นหรานตอบ

ทั้งสองที่คุยกันไปเรื่อยๆ บรรยากาศที่ไม่มีความประหม่า ทำให้ทั้งสองรู้สึกผ่อนคลายมาก

ที่จริงแล้วหลิวเสี่ยวหนิงชอบเวลาที่อยู่กับจินจิ่นหรานมาก จินจิ่นหรานเป็นสุภาพบุรุษ รู้จักรักษาระยะห่างเวลาอยู่กับเธอ ทำให้รู้สึกสนิทใจ หลิวเสี่ยวหนิงรู้สึกว่าพวกเขาเหมือนกับเพื่อนที่รู้จักกันมานานแล้ว แม้จะจ้องตากันก็ไม่ทำให้รู้สึกอะไร

บนโต๊ะอาหารที่ตอนนี้เต็มเป็นด้วยอาหารที่นำมาเสิร์ฟอย่างรวดเร็ว หลิวเสี่ยวหนิงมองอาหารที่ตกแต่งอย่างสวยงามบนโต๊ะอาหาร แม้จะหิวมาก แต่ก็ไม่กล้าที่จะเริ่มกิน

"ทำไมหรอ ไม่ชอบหรอ"

จินจิ่นหรานมองท่าทางของหลิวเสี่ยวหนิงก็อดที่จะถามไม่ได้ ที่จริงแล้วเขานั้นสั่งอาหารที่หลิวเสี่ยวหนิงชอบกิน แต่ตอนนี้เธอกินได้ไม่เท่าไหร่

พอได้ยินอย่างนั้นหลิวเสี่ยวหนิงงก็โบกมือปฏิเสธ เธอกระแอมลำคอ แล้วยิ้มพูด:"ไม่ใช่นะ เพียงแค่......"

จินจิ่นหรานมองเธอที่มีท่าทางร้อนตัว

"ที่ที่สวยงามอย่างนี้ ฉันคิดว่าฉันควรจะกินอย่างมีมารยาทนิดนึง "หลิวเสี่ยวหนิงเม้มปากพูด

ใครจะรู้ว่าจินจิ่นหรานจะระเบิดหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะดังเข้าหูหลิวเสี่ยวหนิง

"นายหัวเราะอะไร "หลิวเสี่ยวหนิงยู่ปากถาม

จินจิ่นหรานลูบหน้าตัวเอง แล้วมองหลิวเสี่ยวหนิงอย่างอ่อนโยน:"หัวเราะที่เธอน่ารักไง"

หลิวเสี่ยวหนิงที่ถือส้อมอยู่ก็หยุดชะงัก เงยหน้าขึ้นสบตากับจินจิ่นหราน

"ยังจะมัวอึ้งอยู่อีก ลองชิมอันนี้ดูสิ อร่อยมาก"จินจิ่นหรานเหมือนจะส่ายหน้าออกมาอย่างเอ็นดู แล้วคีบอาหารให้หลิวเสี่ยวหนิง

หลิวเสี่ยวหนิงที่อึ้งอยู่ก็ดึงสติกลับมา ชิมอาหารที่จินจิ่นหรานคีบให้ ตาวาวขึ้นพยักหน้าชม จนลืมแล้วว่าตัวเองจะพูดอะไร

"อิ่มมากเลย อาหารของร้านนี้ไม่เลวเลย "หลิวเสี่ยวหนิงพ่นลมหายใจออกมา