นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 537

การกระทำนี้ไม่ได้อยู่ในสคริปต์ ดังนั้นเมื่อหลิวเสี่ยวหนิงสร้างมันขึ้นมาเองอย่างกระทันหัน หลายคนก็ถึงกับตกตะลึง

หลิวเสี่ยวหนิงรู้ดีว่าเธอไม่ควรทำเช่นนี้ แต่เธอก็อาลัยอาวรณ์กับสายตาแบบนั้น แม้ว่าจะเป็นการแสดง แต่ตอนนี้เฉินจุนเหยียนก็รักเธอจริงๆ

ผู้กำกับไม่ได้หยุดคัท แต่หลิวเสี่ยวหนิงก็ลุกขึ้นยืนทันที เธอถอยหลังหนึ่งก้าวและกำมือแน่น

"ขอโทษด้วยค่ะผู้กำกับ" หลิวเสี่ยวหนิงส่ายหัว "ฉัน... ฉันยังเข้าไม่ถึงบทบาท"

เฉินจุนเหยียนมองไปที่หลิวเสี่ยวหนิงและขมวดคิ้วเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น?” ผู้กำกับพูดด้วยความไม่พอใจ วันนี้การถ่ายทำของเสี่ยวหนิงไม่ค่อยจะราบรื่นเลย

“คือว่า…” หลิวเสี่ยวหนิงหันไปมองเฉินจุนเหยียนสูดหายใจเข้าลึกๆ และโค้งคำนับให้ผู้กำกับ

“ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ ฉันถ่ายต่อไปไม่ได้แล้วคะ”

เมื่อพูดอย่างนั้น หลิวเสี่ยวหนิงก็หันหลังกลับ และเดินจากไป นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งกองถ่ายต้องตกใจ เมื่อนักแสดงขอหยุดกลางกอง

ผู้จัดการส่วนตัวของหลิวเสี่ยวหนิงรู้สึกตกใจอย่างมาก รีบวิ่งเข้ามาขอโทษผู้กำกับ และไล่ตามเธอไปอย่างรวดเร็ว

“เกิดอะไรขึ้น? เธอคิดจะทำอะไร!” ผู้กำกับพูดอย่างไม่พอใจ และความโกรธในใจของเขาสามารถเห็นได้จากการแสดงออกบนใบหน้าของเขา

“ตอนนี้นักแสดงไม่เป็นมืออาชีพแบบนี้ทุกคนแล้วหรือเปล่า? อยากทำอไรก็ทำงั้นเหรอ?”

เมื่อเห็นสิ่งนี้เฉินจุนเหยียนก็ยืนขึ้นและเดินไปทางที่หลิวเสี่ยวหนิงเดินออกไป

“หลิวเสี่ยวหนิง! เป็นอะไรไป?”

ตอนที่ผู้จักการตามทัน หลิวเสี่ยวหนิงก็กลับมาที่ห้องแต่งตัวและเริ่มถอดเครื่องประดับบนร่างกายของเธอแล้ว หากผู้จัดการมาไม่ทัน ว่าแม้แต่ชุดก็คงจะเปลี่ยนไปแล้ว

“ฉันไม่ต้องการที่จะถ่ายโฆษณานี้อีกต่อไปแล้วคะ” หลิวเสี่ยวหนิงส่ายหัวและพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหลิวเสี่ยวหนิงเป็นแบบนี้ ผู้จัดการก็ถึงกับตะลึง เธอยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเอื้อมมือไปคว้าข้อมือของหลิวเสี่ยวหนิง

“เกิดอะไรขึ้น? บอกฉันสิ”

ผู้จัดการดูแลหลิวเสี่ยวหนิงมาตั้งแต่เธอเดบิวต์ เธอรู้ดีว่าเธอมีบุคลิกแบบไหน แต่การแสดงออกตอนนี้การของหลิวเสี่ยวหนิงทำให้ผู้จัดการรู้สึกกลัวมาก

“มันเป็นปัญหาของฉันเองคะ” เสียงของหลิวเสี่ยวหนิงดูว่างเปล่า และเธอเองก็ไม่ต้องการอธิบายอะไรด้วย

“ใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่เขา...”

"อะไรนะ?"

คำพูดพึมพำของหลิวเสี่ยวหนิงเมื่อกี้ ทำให้ผู้จัดการได้ยินไม่ชัดเจน

“ฉันเหนื่อยมากแล้วคะ ฉันอยากกลับแล้ว พรุ่งนี้เราค่อยมาคุยกันเรื่องพวกนี้ได้ไหมคะ?” หลิวเสี่ยวหนิงส่ายหัวและดึงแขนออกจากมือของผู้จัดการ

“หลิวเสี่ยวหนิง! เธอเสียสติไปแล้วเหรอ เธอรู้หรือไม่ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่” ผู้จัดการเห็นท่าทางที่หดหู่ใจของหลิวเสี่ยวหนิง ความโกรธของเขาก็พุ่งขึ้นในอกของเขาทันที และน้ำเสียงของเขาก็เข้มขึ้นเล็กน้อย

"เธอคิดว่าตอนนี้เป็นเวลาที่จะมาเอาแต่ใจตัวเองได้งั้นเหรอ?"

“ทำไมฉันถึงจะตามใจตัวเองสักครั้งไม่ได้คะ?” หลิวเสี่ยวหนิงกล่าว เธอแค่ต้องการสร้างปัญหาที่ไม่สมเหตุสมผลให้มากขึ้นเรื่อยๆ เธอต้องการที่จะทำตามใจ และต้องการท้าทายทุกคน

หัวใจของเธอยุ่งเหยิงมากตอนนี้ และความยุ่งเหยิงก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากพอแล้ว

เธอเคยรักอาชีพนักแสดง แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถบอกได้ว่าอะไรคือการแสดง อะไรคือความจริงแล้ว

เมื่อก่อนหลิวเสี่ยวหนิงจะเห็นคนอื่นพูดเสมอว่าการล่มสลายของคนเราอยู่ในช่วงเวลาที่อธิบายไม่ได้ และเธอก็ยังเยาะเย้ยมันอยู่เลยในตอนนั้น แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับเธอจริงๆแล้ว

“ตอนนี้มันเป็นเวลาที่เธอควรเอาแต่ใจตัวเองงั้นหรือ? เธอยังต้องการทำงานในสายงานนี้ต่อไปหรือเปล่า?” ผู้จัดการไม่เข้าใจหลิวเสี่ยวหนิง และเธอก็รู้สึกโกรธเธอมากขึ้น

“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้…….”

หลิวเสี่ยวหนิงส่ายหัว แต่ท่าทางของเธอดูเจ็บปวดมาก เธอเอื้อมมือออกไปผลักผู้จัดการออกไป แต่เมื่อเธอยกเท้าขึ้นจะก้าวออกไป ก็มีใครบางคนขวางทางเธอไว้