นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 556

ซูฉิงตกใจแล้วดิ้น:"หยุนเฉิง!"

ฮ่อหยุนเฉิงอุ้มซูฉิงกลับเข้าไปในห้องด้วยสีหน้านิ่ง จากนั้นก็โยนลงไปบนเตียง

ข้อศอกสัมผัสกับผ้าห่มนุ่ม ซูฉิงก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดีแล้ว เธอที่กำลังจะดีดตัวขึ้นก็ถูกฮ่อหยุนเฉิงกดตัวลงมา

เข่าของเขากดทับขาทั้งสองข้างของซูฉิงไว้ มือก็ดึงเนกไทของตัวเองออก แล้วโน้มตัวลงมาหาซูฉิง

ซูฉิงที่เห็นแววตาของฮ่อหยุนเฉิงผุดมาราวกับน้ำไหล ก็รู้ว่าที่เธอพูดเมื่อกี้มันเกินไป

"หยุนเฉิง......"ซูฉิงกะพริบตา พยายามดันตัวข้น แต่ฮ่อหยุนเฉิงใช้เพียงมือข้างเดียวกดข้อมือของเธอไว้บนเหนือหัว

ฮ่อหยุนเฉิงได้โยนเนกไทลงไปข้างเตียง เสื้อตัวใหญ่แหวกออกเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้ากับหน้าอกขาวแน่น เขาเข้ามาใกล้ซูฉิงแล้วพูดเสียงต่ำ

"งั้นเธอก็ต้องลองด้วยตัวเองแล้วละว่า หุ่นฉันดีมั้ย"

น้ำเสียงของฮ่อหยุนเฉิงดูอันตรายมาก ทำให้ซูฉิงรู้สึกใจสั่น

"คิดว่าแย่นัดนึง"ซูฉิงยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย สายตาที่มองฮ่อหยุนเมองอย่างพิจารณา

ซูฉิงเหลือบมองต่ำลง มืออีกข้างหนึ่งก็จับที่ปลายคางของฮ่อหยุนเฉิง"เดาดูงั้นหรอ"

"งั้นเธอจะต้องสวมด้วยมือของเธอเองแล้วละ...."แววตาของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความพิศวาส หลังจากคำพูดคุยกันเสียงเบาของทั้งสองก็ยิ่งทำให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยความรัก

ทว่าตอนที่ทั้งสองจูบแลกลิ้นกันอยู่นั้น โทรศัพท์ในถุงกางเกงของฮ่อหยุนเฉิงก็ดังขึ้น

เขาคิ้วขมวดด้วยความรู้สึกเซ็ง แต่ไม่คิดจะกดรับสาย เพราะตอนนี้เขามีเรื่องที่สำคัญกว่าที่จะต้องทำ

แต่ว่าซูฉิงกับมีสติอยู่ เธอที่เบี่ยงหน้าหลบจูบของฮ่อหยุนเฉิง "ถ้ามีเรื่องด่วนละ"

ฮ่อหยุนเฉิงแม้จะไม่ยอม แต่ซูฉิงพูดมาอย่าางนี้ ก็ทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์ออกมาแต่คิดไม่ถึงว่าเป็นคุณปู่ฮ่อที่โทรมา

ฮ่อยหุนเฉิงที่ปรับสีหน้าให้ดีแล้วถึงกดรับสาย:"คุณปู่ มีอะไรหรอครับ "

"เจ้านี่ทำไมถึงพึ่งรับโทรศัพท์ปู่ล่ะหึม? "คุณปู่ฮ่อเอ่ยถาม

ฮ่อหยุนเฉิงเหลือบมองซูฉิงที่อยู่ข้างๆ แล้วเอ่ยถามหน้าเรียบ:"กำลังทำเรื่องจริงจังอยู่ครับ"

ซูฉิงหน้าแดงระเรื่อ แล้วตบเข้าที่มือของฮ่อหยุนเฉิง แต่กลับถูกเขาดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอด

"หนูฉิงก็อยู่กับนายด้วยหรอ พอดีเลย พรุ่งนี้พวกนายมั้งสองคนกลับมาที่บ้านตระกูลฮ่อด้วยนะ"

"พรุ่งนี้เลยหรอครับ"ฮ่อหยุนเฉิงนิ่งคิดอยู่ชั่วครู่เหมือนว่าพรุ่งนี้มีธุระอะไรสำคัญ

"ใช่แล้ว พรุ่งนี้ไม่ใช่วันเกิดของปู่หรอ แกกล้าที่จะลืมปู่ คอยดูว่าปู่จะจัดการตีแกมั้ย!"

น้ำเสียงของคุณปู่ก็ดูโมโหขึ้นมา

แต่หน้าของฮ่อหยุนเฉิงยังคงนิ่ง:"วันเกิดของคุณปู่ไม่ใช่อีกสี่วันหรอครับ"

ฮ่อหยุนเฉิงคิดว่าน่าจะจำไม่ผิด

"กลับมาก่อนล่วงหน้าเถอะ อีกอย่างปู่ก็คิดถึงหนูฉิงแล้ว"

ที่จริงแล้วฮ่อหยุนเฉิงไม่ชอบกลับไปที่บ้านตระกูลฮ่อ เพราะคนที่นั่นนอกจากคุณปู่ฮ่อแล้ว ก็ไม่มีใครที่เขาชอบเลย

....................

ขณะเดียวกัน ในห้องโถงบ้านตระกูลฮ่อ ฮ่อเฉียนนั่งอยู่บนโซฟา เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วกันไปมองสวีหว่านเอ๋อร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ

"พี่หว่านเอ๋อร์ อีกไม่กี่วันก็จะถึงงานวันเกิดของคุณปู่ พี่หยุนเฉิงจะต้องกลับมาแน่ "ฮ่อเฉียนยิ้มพูด

สวีหว่านเอ๋อร์ที่ฉายแววตาเย็นชาออกมาแล้วเอ่ยเสี่ยงขรึม:"ใช่ จะต้องกลับมาแน่ และจะต้องพายัยแพศยาซูฉิงกลับมาด้วยแน่

พอนึกถึงงานเลี้ยงงานหมั้นของฮ่อหยุนเฉิงกับซูฉิง สวีหว่านเอ๋อร์ก็รู้สึกเหมือนถูกมีดทิ่มแทงที่หน้าอก

แม้แต่ใบหน้าที่ยิ้มระรื่นของซูฉิงก็ยังติดอยู่ในหัวของเธอ

พอคิดมาถึงตอนนี้ สวีหว่านเอ๋อร์กำมือแน่นแม้แต่เล็บที่ทิ่มแทงไปในเนื้อก็ยังไม่รู้สึก