นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 564

ซูฉิงรู้สึกสงสัยเล็กน้อยที่ฮ่อหยุนเฉิงเสนอให้เล่นหินเสี่ยงโชคเพราะอาจารย์เฉิน

“อันที่จริง ผมเห็นการสนทนาของคุณ” ฮ่อหยุนเฉิงบอกความจริง แต่การแสดงออกของเขาดูบอบบางเล็กน้อย “ฉันนึกไม่ถึงว่าคุณจะรู้จักเขา”

ตอนแรกเมื่อฮ่อหยุนเฉิงเห็นการสนทนาของซูฉิง เขาไม่ได้คิดในทิศทางเหล่านั้น แต่ตอนนี้ที่ซูฉิงพูดออกมา เขาก็นึกถึงความเป็นไปได้นี้ทันที

ฮ่อหยุนเฉิงไม่คาดคิดจริงๆว่าซูฉิงจะรู้จักอาจารย์เฉิน

และอาจารย์เฉินที่พวกเขากำลังพูดถึงนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าบ้านปัจจุบันของตระกูลเฉิน ปู่ของเฉินเจียว ที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นหินเสี่ยงโชคอันดับหนึ่ง และเป็นคนที่นำตระกูลเฉินมาถึงจุดนี้

“เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มันวิเศษมากที่อาจารย์เฉินและฉันรู้จักกัน”

ซูฉิงนึกอยู่ครู่หนึ่ง มีรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูกบนริมฝีปากของเขา

ยังไงซะเขาก็เป็นปู่ที่ยอดเยี่ยมของเธอ เธอเคยเห็นอาจารย์เฉิน ตอนที่เธอจำได้ อาจารย์เฉินก็ขอให้เธอเลือกหินด้วย คราวนั้นซูฉิงหยิบขึ้นมาโดยบังเอิญ โชคดีที่เขาผ่าออกมาได้ของที่ไม่เลวเลย อาจารย์เฉินได้รับการเรียกร้องให้ยอมรับเธอเป็นลูกศิษย์ของเขา

หลังจากนั้นซูฉิงก็ถูกปู่ของเธอพาไปอาศัยอยู่ในชนบท ซูฉิงบังเอิญหยิบหยกชั้นดีที่งานแสดงสินค้าออนไลน์ของเฉิงบี เกือบจะทำให้อาจารย์เฉินตามหาเธอด้วยความโกรธ

คราวนี้เมื่อซูฉิงช่วยฮ่อหยุนเฉิงให้เล่นหินเสี่ยงโชค เธอถามอาจารย์เฉิงอย่างเงียบ ๆ ว่าจะเลือกหินอย่างไร แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะนำเฉินเจียวไปหนึ่งก้าว

เฉพาะเมื่ออาจารย์เฉินรู้ว่าซูฉิงกำลังเดิมพันกับเฉินเจียว เขาบอกกับเธอว่ามีสมบัติล้ำค่าอยู่ในหิน

ในตอนแรกซูฉิงรู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อยเมื่อเห็นหินที่ร่วงหล่นจากเถ้าถ่าน แต่อาจารย์เฉินกล่าวว่าเขาให้คนตรวจแล้ว ซูฉิงจึงเชื่อ

แต่การทิ้งสมบัติไว้ที่มุมห้อง ฉันเกรงว่ามีเพียงอาจารย์เฉินเท่านั้นที่ทำได้

“ดังนั้นหินก้อนนั้นจึงถูกเลือกโดยอาจารย์เฉิน?” ฮ่อหยุนเฉิงฟัง แต่เขายังงงงวยอยู่เล็กน้อย สุดท้ายแล้วเฉินเจียวก็เป็นหลานสาวของอาจารย์เฉิน แม้ว่าอาจารย์เฉินจะชอบซูฉิงก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำแบบนี้

“ใช่ อาจารย์เฉินจงใจให้ฉันชนะเฉิงเจียว” ซูฉิงกล่าวอย่างจริงจัง

“อาจารย์เฉินกล่าวว่า พรสวรรค์ของเฉินเจียวนั้นสูงมาก แต่ด้วยเหตุนี้ เธอจึงหยิ่งยโสเกินไป อาจารย์เฉินกังวลว่าสิ่งนี้จะทำลายเธอ ดังนั้นให้ฉันเตือนสักหน่อย”

ซูฉิงแค่มือสมัครเล่นที่เดิมพันกับเฉินเจียว แม้ว่าซูฉิงจะโชคดี แต่ก็จะทำให้ความเชื่อมั่นในตนเองของเฉินเจียวลดลง

ชัดเจนว่ามีสิ่งที่ดีกว่า สำหรับคนอย่างเธอที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะชนะ การแพ้มันอาจจะยากที่จะยอมรับ

เพียงแต่ว่าซูฉิงไม่มีความรู้สึกชอบเฉินเจียว

ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าของอาจารย์เฉิน เธอคงจะไร้ความปรานีต่อเฉินเจียวไปแล้ว

“คุณทำให้ผมเซอร์ไพรส์ได้เสมอเลยนะ” ฮ่อหยุนเฉิงมองลงไปที่ซูฉิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความคิดถึง

ซูฉิงเม้มริมฝีปากและยิ้ม แล้วเอาแขนโอบคอของฮ่อหยุนเฉิงให้ชิดขึ้นอีกเล็กน้อย: “ดังนั้น คุณต้องทำดีกับฉันให้มากขึ้น แบบนี้ฉันจะได้ไม่หนีไปกับคนอื่น”

คำพูดล้อเล่นเหล่านี้ที่พูดออกมา แต่กลับไม่ต้องการให้ดวงตาของฮ่อหยุนเฉิงขยับแม้แต่น้อย แขนที่โอบรอบเอวเพิ่มแรงขึ้นเล็กน้อย ดึงระยะห่างระหว่างคนทั้งสองคนน้อยลง

“คุณอยากหนีไปกับใครล่ะ”

ฮ่อหยุนเฉิงอยู่ใกล้กับหูของซูฉิง เสียงของเขานุ่มนวล แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่าเต็มไปด้วยภัยคุกคาม

ชูฉิงเอียงศีรษะและแตะริมฝีปากของฮ่อหยุนเฉิงด้วยปลายนิ้วเย็นเฉียบ แต่เมื่อเธอกำลังจะอ้าปากและยังไม่ได้พูดอะไร จูบของฮ่อหยุนเฉิงก็ประทับลงบนปากของเธอ

จูบนี้แสดงความเป็นเจ้าของเป็นอย่างมาก เกือบจะกลืนกินซูฉิงเข้าไปในตัวของเขา

ซูฉิงหรี่ตา ยื่นมือออกและผลักหน้าอกของฮ่อหยุนเฉิง

"อยู่ในรถนะ" แม้ว่าระหว่างเบาะหลังกับคนขับจะมีแผ่นกั้น ซูฉิงก็ยังคงอายเล็กน้อย

ฮ่อหยุนเฉิงชอบเธอมากขึ้นด้วยท่าทีที่มีเสน่ห์แบบนี้ของเธอ: "มันเป็นความผิดของคุณเอง"

เมื่อพูดอย่างนั้น ฮ่อหยุนเฉิงก็ซุกแก้มของเขาไว้ที่ต้นคอของซูฉิง ขาพึมพำด้วยความอาลัยอาวรณ์: "ฉันรักเธอ..."