นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 58

"ฉันก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ" สวีหว่านเอ๋อจงใจถอนหายใจ "ซูฉฺงอาศัยรูปลักที่ดูดีของตัวเอง ทำงานแบบปลอมๆ มาล่อลวงผู้ชาย พี่แอนนี่ต้องระวังนะ อย่าให้วันใดวันหนึ่งเขามาฉกเอาแฟนพี่ไฟ"

"ฉันไม่ยอมให้เธอทำสำเร็จหรอก!" แอนนี่จับแก้วกาแฟแน่น นัยน์ตาปรากฏแววชั่วร้าย

เนื่องจากเหตุที่ว่าขาได้รับบาดเจ็บ สองสามวันนี้ฮ่อหยุนเฉิงจึงไม่ยอมให้ซูฉิงไปบริษัท ซูฉิงจึงทำได้แค่นัดเวลากับช่างถ่ายภาพเท่านั้น

แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างมาตกกระทบบนเตียง

ซูฉิงขยี้ตา เพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า

เธออาบน้ำและลงมาข้างล่าง

กลิ่นหอมของอาหารเช้าโชยมาจากครัว

ซูฉิงสูดจมูก ดมแล้วคงเป็นอาหารรสเลิศแน่

"ลำบากแม่นมหวังแล้ว" ซูฉิงพูดขณะเดินเข้าไปในครัว

ทว่าในครัวกลับมีเงาร่างสูงใหญ่แทน

ฮ่อหยุนเฉิง?

ทำมาเขาถึงลงครัวด้วยตนเอง?

ฮ่อหยุนเฉิงใส่ชุดลำลองสำหรับอยู่บ้าน ใส่ผ้ากันเปื้อน กำลังยุ่งอยู่ในครัวอย่างเคร่งครัด

แสงแดดจากกระจกทอดผ่านร่างกาย ราวกับเพิ่มระดับความอบอุ่นให้เขา

คิ้วคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากน่าดึงดูด ทำให้คนละสายตาไปไม่ได้

เมื่อเทียบความรู้สึกกับเขาตอนทำงานแล้ว ตอนนี้ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาหน่อย ต่อให้สวมผ้ากันเปื้อนก็ยังคงหล่อเหลาราวกับไม่ใช่คนธรรมดา

ซูฉิงตกอยู่ในภวังค์อย่างช่วยม่ได้

"ตื่นแล้ว?" ฮ่อหยุนเฉิงได้ยินเสียง ก็หันกลับมามองซูฉิงและถามขึ้น

ซูฉิงด้สติกลับมา ถามอย่างสงสัยว่า" ทำไมนายมาอยู่ห้องครัวล่ะ?"

"แม่นมหวังมีธุระเลยลาวันนี้" ฮ่อหยุนเฉิงตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย

"แบบนี้นี่เอง" ซูฉิงผงกศีรษะ "นายทำอาหารเป็นด้วยหรือ?"

ริมฝีปากน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิงยกขึ้น "เธอลองชิมดูได้"

ต้องบอกเลยว่าฝีมือการทำอาหารของฮ่อหยุนเฉิงเยี่ยมยอดมาก

ซูฉิงนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว เมื่อชิมไข่เจียวที่ฮ่อหยุนเฉิงทำ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดชมออกมา "ไม่เลวจริงๆ"

นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าท่านประธานผู้สง่างามจะทำอาหารเองได้แถมยังมีฝีมือขนาดนี้

ซูฉิงมองฮ่อหยุนเฉิงด้วยสายตาแปลกไปอย่างไม่รู้ตัว

"ชอบก็กินมากๆ หน่อย" ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มบางๆ มือเรียวยาวหยิบตะเกียบมาคีบแซนวิชวางลงบนจานหน้าซูฉิง

เมื่อรับรู้ได้ถึงความใส่ใจจากชายตรงหน้า หัวใจของซูฉิงก็มีความอบอุ่นสายหนึ่งไหลผ่าน

ในความเป็นจริงนั้นฮั่วหยุนเฉิงไม่เลวเลย เขาทั้งสูงและหน้าตาดี มีอำนาจ บารมี ร่ำรวย ครองโลกธุรกิจ แค่พลิกฝ่ามือก็เรียกลมเรียกฝนได้แล้ว

ตราบใดที่เขาไม่โมโห ก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ

บางที...เธออาจจะคิดเกี่ยวกับความคิดเห็นของปู่ก็ได้?

ขณะที่ทั้งสองกำลังรับประทานอาหารเช้าอย่างอบอุ่น ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของฮั่วหยุนเฉิงก็ดังขึ้นมา ทำลายบรรยากาศที่อบอุ่นอันหาได้ยาก

นิ้วเรียวยาวกดปุ่มรับสาย ฮ่อหยุนเฉิงถามด้วยเสียงทุ้มว่า "มีเรื่องอะไร?"

เสียงของหลินเหยียนเฟิงดังมาจากปลายสายของโทรศัพท์ "ท่านประธาน เกี่ยวกับโคมไฟระย้าในสตูดิโอ เราพบคนงานที่รับผิดชอบในการซ่อมบำรุงแล้ว"

"อืม" ฮั่วหยุนเฉิงเปล่งเสียงพยางค์เดียวจากปลายจมูกของเขาอย่างแผ่วเบา

"ในตอนนั้น มีคนงานทั้งหมดสามคนกำลังดำเนินการตรวจสอบการซ่อมบำรุง และตอนนี้หนึ่งในนั้นได้ลาออกแล้ว" หลินเหยียนเฟิง ยังคงรายงานต่อไปด้วยความเคารพ "และจากคำบอกเล่าของคนงานอีกสองคน คนที่รับผิดชอบตรวจสอบโคมระย้าในขณะนั้นลาออกไปแล้ว"

"ไปสืบมา" ใบหน้าของเข้มขึ้น ริมฝีปากเม้มแน่น

วางสายลง ซูฉิงก็ถามอย่างไม่รอช้า "เป็นยังไง? เรื่องโคมไฟได้ข้อสรุปหรือยัง? รู้หรือยังว่าใครทำ?"

ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อย "ยังสืบอยู่"

โอเค...

คิดดูแล้วเบื้องหลังเรื่องนี้คงไม่ง่ายดายขนาดนั้น

กินมื้อเช้าเสร็จ ซูฉิงก็กลับไปที่ห้อง หยิบยาทา เตรียมป้ายลงบนแผลที่ขา ทันใดนั้นก็มีเสียงน่าดึงดูดดังมาจากเหนือศีรษะ

"มาฉันช่วย"