นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 594

ตอนนี้เช่นเดียวกับซูฉิงมีเพียงฮ่อหยุนเฉิงเท่านั้น ที่ในใจเขาไม่เคยคิดว่าเรื่องดังกล่าวจะเกิดขึ้นกับเขา

แต่ที่จริงแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงรู้อยู่ในใจแล้วว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ประธานกวนจะทำคนเดียวได้อย่างแน่นอน ส่วนใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้...

ริมฝีปากของฮ่อหยุนเฉิงขดแสดงถึงการเยาะเย้ย

หลังจากออกจากห้องน้ำฮ่อหยุนเฉิงก็เห็นซูฉิงนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ระเบียง ลมหนาวม้วนพัดผ่านผมยาวของเธอ ฮ่อหยุนเฉิงเดินไปและเอื้อมมือออกไปและกอดเธอโดยตรง

อย่างไรก็ตาม ซูฉิงตบแขนของฮ่อหยุนเฉิงและมองขึ้นและลงที่เขา ดวงตาเช่นนี้ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงอึดอัดเล็กน้อย คิ้วของเขาทรุดลง และเขาพูดอย่างเข้มงวด "สะอาดแล้ว"

ในน้ำเสียงของเธอมีความคับข้องใจ นี่เป็นปฏิกิริยาที่ซูฉิงไม่เคยเห็นมาก่อน

มันค่อนข้างแปลกอยู่ครู่หนึ่ง ซูฉิงกอดอก หันศีรษะไปที่ฮ่อหยุนเฉิง และพูดอย่างจริงจัง

“นายต้องนอนที่ห้องหนังสือจนกว่าเรื่องจะถูกสอบสวนจนกระจ่าง”

เห็นเพียงใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงที่มืดมนลงทันที

ซูฉิงยิ้มเบา ๆ ในใจ แต่ใบหน้าของเธอยังคงนิ่ง เธอไม่สนใจการจ้องมองของฮ่อหยุนเฉิงและพยายามเดินไปรอบ ๆ เขาและตรงไปเข้านอน แต่ฮ่อหยุนเฉิงเหยียดแขนยาวของเขาและอุ้มซูฉิงขึ้น

“นายกำลังทำอะไร! หยุนเฉิง!” ซูฉิงตกใจและดิ้นบนไหล่ของเขา

ฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่วางซูฉิงลงบนเตียงโดยตรงแล้วเอนกายลงเพื่อกดเธอ

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับฉันและสวีหว่านเอ๋อร์” ดวงตาลึกของฮ่อหยุนเฉิงตกลงมาที่ใบหน้าของซูฉิง

การแสดงออกของซูฉิงเฉยเมยมาก เธอเหยียดแขน หุบปากและยิ้ม แล้วมองไปที่ฮ่อหยุนเฉิง: "ฉันเชื่อในตัวนาย ดังนั้นฉันรู้ว่านายกับเธอจะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันหลุดพ้นจากความรู้สึกไม่สบาย"

“ฉันรู้ว่ารูปถ่ายของสวีหว่านเอ๋อร์นี้ใช้เพื่อยั่วยุนายและฉัน แต่ฉันต้องยอมรับ จุดประสงค์ของเธอบรรลุแล้วจริงๆจริงๆ”

แม้แต่คนที่มีสติสัมปชัญญะอย่างซูฉิงก็ย่อมสูญเสียการควบคุมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และสวีหว่านเอ๋อร์ก็แตะจุดสำคัญของเธอเข้าให้แล้ว

ซูฉิงก็จะโกรธเช่นกัน เธอไม่สามารถสงบได้ตลอดเวลาหรอก เธอยังต้องการมีเวลาที่เธอจะไม่มีเหตุผล

และคนที่สามารถทนต่อปัญหาที่ไม่สมเหตุสมผลทั้งหมดของเธอก็คือฮ่อหยุนเฉิง

เมื่อมองตรงเข้าไปในดวงตาของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงดูเหมือนจะต้องการหาบางอย่างจากมัน แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยิ้มเบา ๆ

เขารู้อารมณ์ของซูฉิงโดยธรรมชาติ

ก้มศีรษะจูบหน้าผากของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงลุกขึ้นและพูดว่า "ราตรีสวัสดิ์"

ซูฉิงกลอกตาและลุกขึ้นนั่ง เขามองไปที่หลังฮ่อหยุนเฉิงและอดยิ้มไม่ได้

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าฮ่อหยุนเฉิงรุ้สึกนอนเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าคนในเมือง A รู้ว่าประธานฮ่อมีโมเม้นต์แบบนี้ พวกเขาคงต้องอ้าปากค้างแน่ๆ

ในเวลาเดียวกัน ในห้องทำงานของบริษัทเฟิงกรุ๊ป

เฟิงไป่โจวเปิดประตูและเดินเข้ามา ในห้องทำงานไม่ได้เปิดไฟ มีเพียงแสงไฟของเมืองนีออนเท่านั้นที่ฉายอยู่นอกหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน

เฟิงไป่โจวเดินไปที่โซฟาและนั่งลงโดยวางชุดสูทบนแขนของเขาอย่างไม่เป็นทางการ

"ดูเหมือนว่าการรักษาความปลอดภัยของบริษัทของเราต้องถูกแทนที่ด้วยคนกลุ่มใหม่"

เฟิงไป่โจวจุดบุหรี่และควันที่ระเหยทำให้ใบหน้าของเขาเบลอ

ในเวลานี้ เก้าอี้หันตรงหน้าก็หันกลับมา และคนที่นั่งบนนั้นคือเฟิงรั่วเหยียน

เนื่องจากแสงสว่างไม่มาก จึงเห็นใบหน้าของเขาเพียงครึ่งเดียว และสะท้อนด้วยรอยยิ้มประหลาดๆ