นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 633

ฮ่อหยุนเฉิงคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ และหลังจากที่คิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขายังวางแผนที่จะโทรหาเหยียนถังหลินโดยไม่มีเหตุผลอื่น พวกเขาเองก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้ว

โทรศัพท์ดังขึ้นสองสามครั้งและจากนั้นมันก็ถูกหยิบขึ้นมา

“ไม่เจอกันนานเลยนะ ทำไมจู่ๆถึงสนใจโทรหาฉันได้ล่ะ” เสียงของเหยียนถังหลินดังมาจากปลายสาย

“ทำไม? นายน้อยเหยียนมีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว ดังนั้นฉันจึงจะโทรหาในฐานะเพื่อนเก่าไม่ได้เลยหรือ?” ฮ่อหยุนเฉิงพูดกึ่งติดตลกและจริงจัง อย่างไรก็ตาม เขาเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีแล้ว . . .

เหยียนถังหลินตะลึงครู่หนึ่ง “ไม่หรอก ว่ามา จะกินอะไรที่ไหน?”

ทันทีที่เหยียนถังหลินได้ยินการเริ่มต้นของฮ่อหยุนเฉิง เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะพูดอะไร

“ที่เดิม นายรู้ดี” ฮ่อหยุนเฉิงวางสายหลังจากที่เขาพูดจบ

เหยียนถังหลินตกตะลึงครู่หนึ่งและรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา เมืองแปลก ๆ และคุ้นเคยนี้ ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่ไม่ธรรมดาแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงขับรถไปที่ทางเข้าของ บลู ดราก้อนฟลาย บาร์ ที่ทางเข้าดูคึกคักมากและมีกลุ่มคนอยู่ทุกหนทุกแห่ง ฮ่อหยุนเฉิงมอกดูอยู่สักพักและไปหาที่จอดรถ

หลังจากที่จอดรถแล้ว ก่อนที่เขาจะโทรหาเหยียนถังหลินเพื่อถามว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เหยียนถังหลินก็ส่งข้อความหาเขาและบอกว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องอาหารห้องไหนก่อนแล้ว

ฮ่อหยุนเฉิงเข้าไปในบาร์และมาที่ห้องอาหารที่พวกเขามักจะจองไว้เสมอ

ฮ่อหยุนเฉิงนั่งบนโซฟาข้างเหยียนถังหลิน และวางมือบนไหล่ของเหยียนถังหลิน

“กลับมาทั้งที ทำไมถึงไม่ติดต่อพวกเรามาล่ะ?”

เหยียนถังหลินได้พบกับพวกเขาก่อนที่จะไปต่างประเทศ แต่เมื่อเขาไปต่างประเทศก็ไม่ค่อยมีข่าวอะไรเกี่ยวกับเขามากนัก

พอกลับมา ก็ไม่ติดต่ออะไรกับพวกเขาเลยแม้แต่น้อย และก้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน

เหยียนถังหลินยักคิ้ว "ฉันเพิ่งกลับมา และเรื่องต่างๆก็ยังไม่ได้เคลียอะไรให้เสร็จสับเลย"

เหยียนถังหลินรินไวน์หนึ่งแก้วให้ฮ่อหยุนเฉิง และฮ่อหยุนเฉิงก็หันไปถามเขาเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา "นายเป็นอย่างไรช่วงนี้?"

“ก็เรื่อยๆ แบบนั้นแหละ” เหยียนถังหลินกล่าว

เหยียนถังหลินยื่นไวน์ให้ฮ่อหยุนเฉิง "ไม่เจอกันนาน มาชนแก้วกันหน่อย"

ฮ่อหยุนเฉิงปฏิเสธไม่ได้ เขาจึงหยิบแก้วไวน์มาแล้วจิบไปนิดหนึ่ง

จริงอยู่ที่เหยียนถังหลินดื่มเก่ง แต่เขาเห็นว่าฮ่อหยุนเฉิงดื่มไปเพียงสองจิบ เขาก็ไม่ได้ชักชวนให้เขาดื่ม

ขณะที่ทั้งสองสนทนากันเกี่ยวกับชีวิตล่าสุดของพวกเขา และทันใดนั้นประตูก็ถูกเปิดออก

หัวหน้าคนงานก็เข้ามาพร้อมกับผู้หญิงหลายคน

ฮ่อหยุนเฉิงขมวดคิ้วและมองไปที่เหยียนถังหลิน"นี่มันหมายความว่าอย่างไร?"

เขาไม่เชื่อว่าจะไม่มีใครสั่งให้หัวหน้าพาสาวเหล่านี้เข้ามา

เหยียนถังหลินเป็คนเรียกคนเหล่านี้มาจริงๆ เขารู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะไม่มาสาย ดังนั้นเขาจึงสั่งให้หัวหน้าคนงานพาผู้หญิงหลายคนมาหลังจากเวลา 8:20 น.

“ไอ้ย๊า อย่าโกรธสิ”

เหยียนถังหลินตบไหล่ฮ่อหยุนเฉิงราวกับว่าเข้าใจ "ฟังสถานการณ์ช่วงนี้ของนายแล้ว เราอยู่ที่บาร์แล้ว ทำไมไม่ผ่อนคลายหน่อยละ"

ฮ่อหยุนเฉิงสะบัดมือออกและพูดด้วยหน้าที่น่าเกลียด “แม้ว่าฉันจะต้องการผ่อนคลาย ฉันก็จะไม่ใช้วิธีนี้”

เหยียนถังหลินกลอกตาและเยาะเย้ย "แสร้งจริงๆ "

เหยียนถังหลินส่งสัญญาณไปที่หัวหน้าคนงาน แล้วเขาก็ยิ้มอยู่ตรงนั้นและแนะนำชื่อหกสาวให้พวกเขา

ในเวลานี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็รู้สึกทันทีว่าเหยียนถังหลินมาผมเขา ที่จริงแล้วมันต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆ

เหยียนถังหลินยิ้มและมองไปที่สาว ๆ สองสามคน หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดรายงานชื่อของพวกเขา พวกเขาก็มองไปที่ฮ่อหยุนเฉิงและพบว่าหน้าของเขาน่าเกลียดมาก