นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 651

และเฟิงไป่โจวไม่ยอมอ่อนให้แม้แต่น้อย สู้กับฮ่อหยุนเฉิงซึ่งๆ หน้า ทันใดนั้นทรัพยากรทางธุรกิจก็ถูกทั้งสองบริษัทถูกแย่งกันจนหมด นักธุรกิจสองคนต่อสู้ห้ำหั่นกัน แค่ชั่วพริบตาเดียวก็เข้าสู่ความยากลำบากราวกับตกนรกทั้งเป็น

ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ทั้งสองยังไม่รู้แพ้รู้ชนะ และฮ่อหยุนเฉิงที่กำลังนั่งอยู่ภายในห้องทำงานเครียดคิ้วขมวดคิดวางแผนอยู่

ทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องทำงาน

ฮ่อหยุนเฉิงนึกว่าเป็นเลขาเข้ามารายงานควบคืบหน้ำ เลยส่งเสียงอนุญาตให้เข้ามา พอเงยหน้าขึ้นก็คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเฉินเจียว

ฮ่อหยุนเฉิงยิ่งแสดงสีหน้าเคร่งไม่พอใจ มองดูคนตรงหน้าแต่งหน้ามาอย่างสวย พร้อมกับสวมชุดเดรสสีเหลืองอ่อน บนหัวก็ติดที่คาดผมสีเรียบ ดูสไตล์การแต่งตัวคล้ายกับซูฉิง

ฮ่อหยุนเฉิงที่อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้วก็ยิ่งอารมณ์ไม่ดียิ่งขึ้น ที่เห็นเฉินเจียวตั้งใจแต่งตัวอย่างนี้ที่เลียนแบบการแต่งตัวของซูฉิงเข้ามา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ซูฉิง

"เธอมาทำอะไร"

นึกถึงเรื่องครั้งก่อนที่ในห้องทำงาน ฮ่อหยุนเฉิงก็มองเฉินเจียวอย่างระมัดระวังแล้ว

"ได้ข่าวว่าเกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลฮ่อกรุ๊ป ฉันก็เลยมาดูสักหน่อย"

ตอนที่เฉินเจียวมาเยี่ยมคุณปู่ฮ่อ บังเอิญได้ยินคนคุยกันเรื่องนี้ดังนั้นเธอเลยตั้งใจแต่งตัวออกมา

นึกถึงครั้งที่แล้วที่ทำเรื่องขายหน้าไว้ ครั้งนี้เฉินเจียวเลยตั้งเตรียมตัวมาให้ดี เธอตั้งใจเลียนแบบการแต่งตัวของซูฉิงและท่าทางการเดินของเธอ เพื่อจะทำให้ฮ่อหยุนเฉิงประทับใจ

"เธอมาดูแล้วจะมีประโยชน์อะไร"

ฮ่อหยุนเฉิงยิ่งอารมณ์ไม่ดีกว่าเดิม หลายวันมานี้เขาเอาแต่คิดเรื่องของเฟิงไป่โจวตลอด แม้แต่เรื่องพนักงานระดับสูงยังจัดการได้ยาก แล้วเฉินเจียวที่เป็นคนนอกจะรู้อะไรด้วย

"ฉัน ฉันรู้ว่าฉันสามารถช่วยคุณได้"

เฉินเจียวทำท่ายักคิ้วขึ้นอย่างมั่นใจ วันนี้เธอทำหน้าตาน่าสงสารอย่างโจ่งแจ้ง ถ้าหาดคนอื่นเห็นคงจะใจอ่อนไปแล้ว

แต่ฮ่อหยุนเฉิงไม่ใช่คนอื่น ตั้งแต่เฉินเจียวเดินเข้ามา เขาไม่เหลวมองเธอแม้แต่น้อย

"ครั้งที่แล้วฉันผิดเอง ที่หุนหันคุณยังโกรธฉันอยู่หรอ"

เฉินเจียวกะพริบตาปริบๆ วันนี้เธอตั้งใจแต่งหน้ามาให้ดูสวยมีชีวิตชีวายิ่งดูน่าสนใจมาก

"ไม่ได้โกรธอะไร"

นอกจากซูฉิงแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย และยิ่งมาลวนลามเขาอย่างนี้ เขายิ่งไม่สนใจ

"งั้นก็ดี"

เสียงของเฉินเจียวยิ่งเบาลง น้ำเสียงอ่อนหวานเหมือนกับผุดออกมาจากบ่อน้ำ

"ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะ"

เฉินเจียวที่ยืนอยู่ข้างๆ ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกเหมือนถูกกดดัน เลยลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องทำงาน

แต่เฉินเจียวก็ยังไม่อม เดินตามฮ่อหยุนเฉิงออกมา:"คุณไม่ใช่บอกว่าไม่โกรธหรองั้นคุณจะหลบหน้าฉันทำไม"

"ฉันก็แค่ไม่อยากอยู่กับเธอ"

ฮ่อหยุนเฉิงตอบเฉินเจียวอย่างไม่ไว้หน้า แววตาเย็นเยือก หน้าเคร่งขรึมราวกับกำลังเตือนเธอว่าอย่าเข้าใกล้เขา

แต่เฉินเจียวยังไม่ยอมหยุด ยิ่งคนมารุมเยอะเท่าไหร่ เฉินเจียวก็ยิ่งเข้ามารุ่มร่ามกับฮ่อหยุนเฉิงมากเท่านั้น

"ทำไม ฉันเป็นถึงคุณหนูของตระกูลเฉิน แม้แต่คุณปู่ของคุณก็ยังรักเอ็นดูฉัน หรือว่าฉันจะเป็นคนที่อยู่เคียงข้างคุณไม่ได้เชียวหรอ"

เฉินเจียวที่พยายามบีบน้ำตาให้ไหลออกมา เบ้าตาที่แดงก่ำ ยิ่งทำให้คนอื่นรู้สึกสงสาร

"เธออย่าทำอย่างนี้นะ"

ยิ่งคนอื่นมองมาเยอะเท่าไหร่ ฮ่อหยุนเฉิงยิ่งรู้สึกแปลกใจ แล้วก็โบกมือไปมาให้เฉินเจียวหลบไป