นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น นิยาย บท 66

ซูฉิงอึ้ง ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มารับโทรศัพท์ของฮ่อหยุนเฉิงได้ล่ะ

อีกทั้งน้ำเสียงยังคุ้นหูเหมือนกับ...........สวีหว่านเอ๋อร์ ?

แต่ว่า จะเป็นสวีหว่านเอ๋อร์ได้ยังไง

หรือว่า..............เป็นถังถัง??

ซูฉิงเก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วเอ่ยปากถามเสียงเบา"ฉันขอคุยกับฮ่อหยุนเฉิงหน่อย"

"ซูฉิงหรอ"สวีหว่านเอ๋อร์ยกยิ้มพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยุ "ฉันเองสวีหว่านเอ๋อร์ ตอนนี้หยุนเฉิงกำลังอาบน้ำอยู่ที่ห้องของฉัน"

เป็นสวีหว่านเอ๋อร์จริงๆ ด้วย? !

ซูฉิงหน้าเรียบขรึมลง

ดึกดื่นป่านนี้ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่กลับมาหรือว่าเขาอยู่ด้วยกันกับสวีหว่านเอ๋อร์งั้นหรอ

และยังอาบน้ำที่ห้องของหล่อนอีกงั้นหรอ

"ซูฉิงเธอมีธุระจะคุยกับหยุนเฉิงงั้นหรอ แต่ฉันเกรงว่าเขาจะไม่มีเวลามารับสายเธอน่ะสิ เพราะว่าหยุนเฉิงบอกกับฉันว่าคืนนี้จะอยู่กับฉันทั้งคืนจะทำให้เป็นคืนที่ล้มไม่ลงเลย เขายังบอกฉันอีกว่าผู้หญิงที่เขารักที่สุด........"

สวีหว่านเอ๋อร์ยังพูดไม่จบซูฉิงก็ชิงกดวางสายก่อน

สวีหว่านเอ๋อร์ที่ได้ยินเสียงดังตุ๊ดๆ มาจากปลายสายก็ยกยิ้มกระหยิ่ม

ซูฉิง พรุ่งนี้จะต้องเป็นวันตายของแก!

ก่อนที่จะได้เห็นแกตายไปต่อหน้าต่อตา สามารถที่จะแยกแกออกมาได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้สวีหว่านเอ๋อร์มีความสุข

ซูฉิงที่กดตัดวางสายไปแล้วก็รู้สึกอึดอัด ไปทั่วทั้งตัวทั่วทั้งรูขุมขน

ทำไมฮ่อหยุนเฉิงถึงได้อยู่ด้วยกันกับสวีหว่านเอ๋อร์ได้

ปกติเขามีท่าทีเย็นชาต่อสวีหว่านเอ๋อร์ไม่ใช่หรอ

แต่ว่าปกติเวลาอยู่หน้าคนอื่นเขามักมีท่าทีเย็นชากับเธอ แต่เพียงแค่เวลาไม่นานก็ทำกับเธอเหมือนกับพวกมีความสัมพันธ์กันจนถึงขั้นปล้นจูบกับเธอ?

งั้นตอนที่ไม่มีคน และสวีหว่านเอ๋อร์ก็มาเสนอตัวถึงที่ ฮ่อหยุนเฉิงก็ไม่ได้ปฏิเสธงั้นหรอ

ซูฉิงลูบผมเบาๆ ขึ้นไปนอนอย่างรู้สึกกัดกลุ้มใจ ในหัวมีแต่ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิง ทำยังไงก็ลบไม่ออก

เดิมทีเธอไม่ได้แคร์ฮ่อหยุนเฉิงแม้แต่น้อย แต่ว่าทำไมนึกถึงภาพที่เขาจะไปจูบกับสวีหว่านเอ๋อร์ ภายในใจก็รู้สึกไม่ดี

ซูฉิงที่นอนไม่หลับมาทั้งคืน จนถึงเช้าวันที่สองจนมาทำงานที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปพร้อมกับใต้ตาดำ

ฮ่อหยุนเฉิงยังไม่มา

ฮ่อหยุนเฉิงที่เป็นคนบ้างานไม่เคยมาสายแม้แต่ครั้งเดียว

แต่วันนี้............

แม้แต่หลิยเหยียนเหิงก็รู้สึกกังวลใจ เดิมทีฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนตรงเวลา วันนี้เขาจะต้องไปที่ทะเลสาบแห่งรักเพื่อที่จะไปดูการถ่ายโฆษณาคอลเลคชั่นน้ำแข็งกับไฟด้วยตัวเองนี่

แต่ตอนนี้ทุกคนล้วนมากันครบหมดแล้ว ขาดเพียงฮ่อหยุนเฉิงที่ยังไม่เห็นแม้แต่เงา และยังปิดเครื่องอีกด้วย

นี่มันไม่ปกติแล้ว

"ไม่ต้องรอเขาแล้ว พวกเราออกเดินทางกันเถอะ" ซูฉิหน้านิ่วคิ้วขมวดพูดด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม

ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงก็คงจะขลุกอยู่กับสวีหว่านเอ๋อร์แหละมั้ง

เขาไปหาความสุขใส่ตัวโดยที่ให้คนอื่นต้องมารอเขาอยู่ทางนี้งั้นหรอ

ช่างน่าขำจริงๆ

"แต่ว่า ประธานเป็นคนรักษาเวลามาก วันนี้เขาจะต้องไปด้วยแน่"หลินเหยีนเฟิงที่ติดตามฮ่อหยุนเฉิงมาตั้งนานแล้ว ฮ่อหยุนเฉิงเป็นคนที่เอาการเอางาน ไม่ว่างานไหนเขาก็ทำออกมาดีตั้งแต่ครั้งแรก

"ถ้าเขาจะไปก็ให้เขาไปเอง หรือว่าพวกเราตั้งหลายคนจะต้องมารอเขางั้นหรอ "ซูฉิงพูดเด็ดขาด

เธอก็มีความแข็งแกร่งขึ้นมาทันที จะไม่ยอมให้คนหลายคนมาเสียเวลาและยิ่งกว่านั้นใครจะรู้ได้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะมาตอนไหน

"ซูฉิงพูดถูก"เฉินจุนเหยียนเอ่ยปากเสียงเรียบ"ตอนบ่ายผมมีงานสัมภาษณ์ด้วย"

"งั้น.......ก็ได้ครับ"หลินเหยียนเฟิงได้ยินเฉินจุนเหยียนเอ่ยปากพูด และตอนนี้ก็ติดต่อฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้ด้วย คิดอยู่ชั่วครู่ แล้วก็ตัดสินใจเดินทางไปกับซูฉิงจนพวกเขาไปที่ทะเลสาบแห่งรัก