“ฮัลโหล”
หวางปินปินต่อสายอย่างรวดเร็ว “ประธานเฟิงเองหรือ มีอะไรงั้นเหรอครับ?”
รูปลักษณ์ที่ดูไม่สนใจของหวางปินปินทำให้เฟิงไป่โจวกลัวมากขึ้น
“ฉันคิดดูแล้ว ฉันคิดว่าประธานหวางเป็นหุ้นส่วนที่ไว้ใจคนหนึ่ง หรือไม่ประธานหวางลองหาทิศทางของความร่วมมือดีไหม?”
อีกด้านหนึ่ง หวางปินปินอยู่ในบริษัท เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ ฮ่อหยุนเฉิงก็เอาแขนกอดอกและตั้งตารอว่าเฟิงไป่โจวจะพูดอะไรต่อไป
“ประธานเฟิงเป็นคนสบายๆจริงๆ ฉันรอคำพูดนี้ของประธานเฟิงมานานแล้ว”
หวางปินปินยิ้ม แล้วแนะนำทรัพยากรของเขาให้กับเฟิงไป่โจว "ตอนนี้ทรัพยากรของบริษัทของฉันยังคงได้รับการสนับสนุน คุณสามารถมั่นใจได้ว่า ตราบใดที่ทรัพยากรยังหมุนเวียนอยู่ ฉันจะคืนเงิน 80% ให้คุณทันที คุณก็แค่จ่ายเพียงเงินทุน20% ของคุณเท่านั้น "
หวางปินปินบีบเขาทีละนิดๆ เมื่อเห็นเฟิงไป่โจวลังเล เขาก็เริ่มพูดถึงผลกำไร "ฉันมั่นใจว่าเงินทุนที่ได้รับจากโครงการนี้มีมากกว่านั้นมาก เราสามารถแบ่งคนละครึ่งได้ คุณคิดว่าเป็นไงบ้าง ?"
เมื่อเผชิญกับผลกำไรของหวางปินปิน เฟิงไป่โจวก็รู้สึกหวั่นไหวมากจริงๆ
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้า “โอเค ฉันตกลง”
หลังจากวางสายไป เฟิงไป่โจวก็โอนเงินไปยังชื่อของหวางปินปินและภายใต้การยุยงของหวางปินปินเขาได้ปล่อยเงินออกมากขึ้นเรื่อย ๆ
ไม่กี่วันต่อมา เฟิงไป่โจวได้รับโทรศัพท์อีกครั้งจากหวางปินปิน
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา หวางปินปินโทรหาเขาบ่อยๆ และทุกครั้งที่เขาบอกว่าเงินไม่สามารถหมุนได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากเฟิงไป่โจว
เฟิงไป่โจวเองก็ล้มป่วยและไปพบแพทย์ จากที่เขาเชื่อคำพูดของหวางปินปิน เงินของเขาก็ค่อยๆหมดไป
เมื่อมองไปที่โทรศัพท์ของหวางปินปินแล้ว เฟิงไป่โจวก็ครุ่นคิด
“ประธานเฟิง มีข่าวดี ในที่สุดโครงการนี้ก็ได้พัฒนาสำเร็จแล้ว และจะเปิดตัวเร็วๆ นี้”
คำพูดของหวางปินปินทำให้เฟิงไป่โจวมีความหวังอีกครั้ง
ตาของเขาเป็นประกายและลุกขึ้นทันที "จริงเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้ เราก็จะสามารถเผชิญหน้ากับฝูงชนได้สักที"
เฟิงไป่โจวจ่ายเงินไปแล้วในทุกวันนี้ และตอนนี้เมื่อโครงการได้รับการจดทะเบียนแล้ว ก็สามารถทำกำไรได้อีกด้วย
“ใช่ แต่…” หวางปินปินดูเขินอาย “มันต้องใช้เวลาสักระยะ กว่าที่โปรเจ็กต์นี้จะปรากฏ และเราจะต้องใจเงินเป็นเงินจำนวนมากที่จะสนับสนุนโครงการอยู่ตลอดเวลา”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เฟิงไป่โจวก็ตระหนักว่าเขากำลังจะต้องเอาเงินให้เขาอีกครั้งแล้ว
ตอนนี้เงินของเฟิงไป่โจวกำลังถูกผลานโดยหวางปินปินทีละนิด และหวางปินปินก็ยังคงขอร้องเขาอยู่เสมอๆ
"บริษัทของคุณไม่มีเงินทุนเหล่านี้ด้วยหรือ? ฉันจ่ายเงินเพื่อมันมาโดยตลอด และไม่เห็นว่าบริษัทของคุณจะลงทุนอะไรเลย"
เฟิงไป่โจวถามคำถาม และคำตอบที่อีกฝ่ายตอบมาก็คลุมเครือมาก
"โครงการนี้สร้างขึ้นโดยบริษัทของเรา แล้วเรารู้ดีว่าควรใช้อะไรตรงไหน"
เมื่อเห็นหวางปินปินกำลังหนีปัญหา เฟิงไป่โจวก็ตระหนักได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
“คุณบอกฉันที เงินหายไปที่ไหนหมด?”
เมื่อเห็นเฟิงไป่โจวตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน หวางปินปินก็ตะลึงและตอบว่า "โดยธรรมชาติแล้วจะใช้ในการก่อตั้งโครงการ"
“แล้วตอนนี้โครงการยังไม่เข้าสู่ตลาด งั้นเงินกองทุนเหล่านั้นยังมีอยู่ใช่ไหม?”
หวางปินปินตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและเข้าจึงใช้เรื่องของผลกำไรของโครงการขึ้นมาพูด "ถ้าประธานเฟิงต้องการเรียกกลับไปตอนนี้ เราจะหาคนอื่นมาเพื่อสร้างโครงการนี้แทนได้เท่านั้น ด้วยกำไรมหาศาลเช่นนี้ คุณเฟิงจะมาอิจฉาที่หลังไม่ได้นะ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น