นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 101

กำลังอยู่ในภวังค์ก็มีเสียงเรียกเข้า เป็นหนานสือนั่นเอง

เธอรีบกดรับสาย แต่กลับได้ยินเสียงซ่า ซ่า เหมือนสัญญาณไม่ดี

"หนานสือ?"

แต่นอกจากเสียงนั้นแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงอื่นตอบกลับมาเลย

หัวใจสือฮว่าหยุดเต้นไปทันทีแล้วรีบโทรหาฮ่อซือหนานอย่างไม่ลังเล

ขณะนี้ฮ่อซือหนานที่เพิ่งตื่น ผู้หญิงในอ้อมแขนก็พลิกตัวไปมาอย่างมีเสน่ห์

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็ขมวดคิ้วแล้วผลักผู้หญิงคนนั้นออกไป "แต่งตัวแล้วออกไปได้"

หญิงสาวไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจใดๆ และเก็บเช็คที่อยู่ข้างๆใส่กระเป๋า

"ยา"

ฮ่อซือหนานพูดเสียงเรียบด้วยสายตาอบอุ่น

หญิงสาวตัวแข็งทื่อแล้วรีบกินยาเม็ดสีขาวที่อยู่ข้างๆเช็คนั่นทันที

ฮ่อซือหนานที่มองดูเธอกลืนเข้าไปก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่มีคุณสมบัติพอที่จะให้กำเนิดลูกเขาได้ ก็แค่เล่นๆเท่านั้น ถ้าเผลอไปมีลูกขึ้นมาคงไม่ดีแน่

เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูเขาก็เม้มปากแล้วกดรับสาย

"พี่สะใภ้ แปลกจริงๆนะเนี่ยที่พี่โทรหาฉัน"

"ฮ่อฉวนสืออยู่ที่ไหน? เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นที่บ้านใหญ่กันแน่ ฮ่อซือหนาน ถ้าคุณรู้ก็บอกฉันมาเถอะ เขาไม่ได้กลับมาฉันเป็นห่วงน่ะ"

ฮ่อซือหนานหรี่ตาลงช้าๆ ร่องรอยเล็บของผู้หญิงบนหน้าอกของเขาทำให้น่ามอง

"พี่สะใภ้ พี่ห่วงพี่ฉันขนาดนี้ หรือเขาไม่ได้บอกพี่กันว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้ไปบ้านใหญ่?"

"หมายความว่ายังไง?"

"สงสัยพี่จะไม่รู้จริงๆ เมื่อคืนนี้มู่หวั่นโจวถูกลักพาตัวไป พี่ฉันก็เลยรีบไปช่วย พี่ก็รู้มู่หวั่นโจวอยู่ตำแหน่งไหนในใจของเขา เกรงว่าคงจะอยู่ในโรงพยาบาลปลอบคนสวยอยู่ล่ะมั้งนะ"

สือฮว่าลดสายตาลง สติคอยเตือนว่าอย่าไปเชื่อคำพูดของฮ่อซือหนาน ไม่รู้ว่าคนๆนี้เป็นศัตรูหรือมิตร และใครจะไปรู้ว่าจงใจยั่วยุความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฮ่อฉวนสือหรือเปล่า

ฮ่อซือหนานรู้ว่าเธอกำลังคิดไม่ตก ดวงตาของเขาก็โค้งงอ "พี่สะใภ้ เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความลับอะไร พี่ไม่ดูข่าวก็รู้แล้วว่าพี่ฉันเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่อผู้หญิงที่รัก แต่พี่กลับอยู่ในบ้านเป็นห่วงเขา ความรู้สึกนี่น้า ทรมานจริงๆ"

สือฮว่าขี้เกียจที่จะฟังคำพูดถากถางของเขาต่อ หลังจากวางสาย เธอก็เปิดดูข่าว หัวข้อแรกคือข่าวที่มู่หวั่นโจวถูกลักพาตัวจนได้รับบาดเจ็บ

มู่หวั่นโจวเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงที่สุดในจิงตู เธอได้รับบาดเจ็บก็เลยกลายเป็นข่าวดัง

ได้ยินมาว่าตอนนี้คนๆนั้นอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว เพราะได้รับการช่วยเหลือทันเวลาแล้วก็ไม่มีอะไรร้ายแรง

เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง เป็นหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย

"คุณสือครับ ท่านประธานได้รับบาดเจ็บ ช่วงนี้คงจะไม่กลับบ้าน คุณดูแลตัวเองดีๆนะครับ ถงเหยียนกับถงหางจะยังทำหน้าที่ปกป้องคุณต่อไปครับ"

สือฉว่าฮ้าปากจะถามเรื่องอาการบาดเจ็บของฮ่อฉวนสือแต่ก็นึกอะไรได้ เธอเลยแค่ส่งเสียงอืม เบาๆไปเท่านั้น รู้สึกที่ตัวเองคอยเป็นห่วงทั้งคืนเป็นเรื่องไร้สาระจริงๆ

โรงพยาบาล

มู่หวั่นโจวนอนอยู่หน้าเตียงของฮ่อฉวนสือ ดวงตาบวมจากการร้องไห้

"ขอโทษนะ ทั้งหมดเป็นเพราะฉันเอง ฉวนสือ คุณต้องฟื้นขึ้นมานะ ฮือ..."

ร่างกายหนานสือเองก็ได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน แต่ไม่ร้ายแรงเท่าฮ่อฉวนสือ

ฮ่อฉวนสือขณะนี้ยังคงอยู่ในอาการโคม่า แพทย์เพิ่งจะทำการช่วยเสร็จ

"คุณมู่ครับ ท่านประธานต้องการพักผ่อน คุณกลับไปที่ห้องคุณเถอะครับ"

มู่หวั่นโจวลุกขึ้นยืนอย่างไม่เต็มใจ อีกนิดก็เกือบล้มหัวทิ่ม แต่โชคดีที่เธอพยุงตัวไว้ได้ทันเวลา

เธอลูบหัวที่ยังคงรู้สึกมึนๆ "โอเค อีกเดี๋ยวฉันค่อยมาเยี่ยมเขา หนานสือ คุณบอกสือฮว่าหรือยัง? ฉวนสือได้รับบาดเจ็บสาหัสแบบนี้ ผู้หญิงคนนั้นไม่คิดจะมาเยี่ยมเขาเลยหรือไงกัน?"

หนานสือเม้มริมฝีปาก หากท่านประธานได้สติก็คงไม่ต้องการให้คุณสือเป็นห่วงแน่

อีกทั้งเขาก็ยังสับสนท่าทีของทั้งสองด้วย คุณสือเป็นคนเฉยเมย ไม่เคยแสดงท่าทีต่อท่านประธานมากขนาดนั้น เมื่อกี้เขาโทรไปแล้ว อีกฝ่ายก็ไม่ตอบสนองอะไร

มู่หวั่นโจวที่เห็นท่าทีของหนานสือก็รู้ว่าความสัมพันธ์ของฮ่อฉวนสือกับสือฮว่าไม่ค่อยดีนักก็กระตุกมุมปากเล็กน้อย

"เธอไม่มาก็ไม่ต้องมา ฉันอยู่โรงพยาบาลเสมอ"

เมื่อเธอจากไป หนานสือก็ขมวดคิ้ว

อีกด้านหนึ่ง รถของฮ่อซือหนานหยุดที่ประตูใหญ่ของเฉียนสุ่ยวาน ยามก็ไม่ได้ห้ามเขา เพราะยังไงเขาก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกับท่านประธาน

ฮ่อซือหนานผิวปากเดินเข้าไปในวิลล่าอย่างราบรื่นและกดกริ่งประตู

สือฮว่าที่ทานอาหารเสร็จแล้ว หัวใจก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเสียงออด

ฮ่อฉวนสือ? แต่เขาได้รับบาดเจ็บไม่ใช่เหรอ?

เธอลุกขึ้น หลังจากเปิดประตูก็คิดจะปิดมันลงทันที

"โอ้โห พี่สะใภ้ อย่าปิดสิ กลัวพี่จะคิดไม่ตกก็เลยมาปลอบพี่นะ?"