นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 22

ดวงตาของสือฮว่าเป็นประกาย ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจว่าทำไมผู้คนถึงมีพลังในการไล่ตาม ตอนแรกที่หนิงอยู่ตรงหน้าเธอนั้นทำตัวมีอำนาจเพียงใด แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับตระกูลที่มีอำนาจมากกว่า เธอก็เอาแต่ก้มหน้า

หลังจากที่หนิงหยูากล่าวคำขอโทษเสร็จ เธอก็รอคำตอบของสือฮว่า อย่างไรก็ตามถึงเธอนั้นจะก้มหน้าอยู่นาน สือฮว่าก็ไม่พูดอะไรสักคำ

เธอรู้สึกว่าเกียรติของตนกำลังถูกเหยียบย่ำ เธอแต่งงานเข้ามาในตระกูลถังนานหลายปีและตระกูลหนิงก็ประจบประแจงเธอ ทั้งข้างนอกก็ประจบเธอ เธอไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน

สือฮว่า ...

เธอเคี้ยวสองคำนี้ในปากซ้ำๆ โดยอยากจะเคี้ยวมันและกลืนมันลงไปในท้อง

สือฮว่าจับเวลา ในขณะที่ทรมานหนิงหยู่ และไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเธอนั้นไม่ยอมง่ายๆ

"คุณหนิง ฉันรับคำขอโทษของคุณ"

แต่ฉันจะไม่ให้อภัยคุณ

เธอเพิ่มประโยคนี้ในใจและหันไปมองหนิงหวางหยู่ที่ยังคุกเข่าอยู่

ตัวของหนิงหวางชิงนั้นหดตัวลงและไม่กล้าสบตาเธอ

สือฮว่าไม่อยากว่าอะไรเธอ เพราะอีกสักพักหนิงหยู่จะไม่ปล่อยเธอไว้แน่นอน

เมื่อเรื่องต่างๆดำเนินมาจนถึงตอนนี้ก็สิ้นสุดลงแล้ว ชายชราถังขอให้พนักงานเสิร์ฟเรียกแขกที่อยู่รอบๆนั้นออกไป จากนั้นก็เชิญชายชราฮ่อขึ้นไปชั้นบนโดยลำพัง โดยบอกว่าจะชดใช้เป็นการส่วนตัว

การจัดการของชายชราถังในคืนนี้ก็ถือได้ว่ามีให้เกียรติกับชายชราฮ่อเป็นอย่างมาก ดังนั้นชายชราฮ่อจึงไม่ปฏิเสธ

ชายชราทั้งสองก็เดินขึ้นไปชั้นบนในพริบตา สือฮวาาไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป จึงไปหาที่ซ่อนตัวที่ระเบียง

น่าเสียดายที่ทุกคนรู้จักตัวตนของเธอแล้วหลังจากเกิดเรื่องเมื่อกี้ขึ้น ในตอนนี้ก็มีคนหลายคนที่เข้ามาทักทายเธอ

สือฮว่าไม่เก่งในการจัดการกับเรื่องนี้และเกลียดที่ตัวเองนั้นซ่อนตัวไม่ดี

หลังจากนั้นไม่นาน สิงเหมี่ยวก็พาสือโม่มา

"พี่ พี่อยู่ที่นี่นี่เอง ฉันตามหาพี่ตั้งนาน"

น้ำเสียงของสือโม่เปลี่ยนเป็นสนิทอย่างมาก โดยที่อยากให้ทุกคนรู้ว่าสือฮว่านั้นเป็นพี่สาวของเธอ

มุมปากของสือฮว่ากระตุกอย่างเยาะเย้ย เมื่อกี้สองแม่ลูกนี้ก็ซ่อนตัวอยู่ในฝูงชนที่ดูเหตุการณ์ด้วยเช่นกัน อาจจะมีความสุขที่ได้เห็นเธอถูกรังแกอย่างอนาถ

ตอนนี้ขึ้นมาใกล้ชิดก็เป็นเพียงเพราะทัศนคติของชายชราที่มีต่อเธอ

ดวงตาของสิงเหมี่ยวก็เปลี่ยนไป ที่แท้ครั้งก่อนนั้นเด็กคนนี้ไม่ได้โกหกเธอ เธอติดต่อกับชายชราจริงๆและชายชราก็ยังให้ความสำคัญกับเธอมาก

ชเธอมีความรู้สึกสับสนในใจอยู่พักหนึ่ง โดยคิดว่าเด็กผู้หญิงราคาถูกคนนี้จะถูกรังแกอย่างอนาถที่บ้านตระกูลฮ่อ แต่ไม่คิดว่าเธอจะได้อยู่เรือลำเดียวกับชายชรา

"เมื่อกี้นี้ฮ่อสือหนานออกตัวแทนเธอ ดูเหมือนว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ตอนนี้เธอก็พาโม่โม่ไปทำความรู้จักกับพวกเขาสิ"

สิงเหมี่ยวต้องการให้ลูกสาวตัวเองแต่งงานกับครอบครัวตระกูลฮ่อและแทบรอไม่ไหวที่อยากจะให้สือโม่และฮ่อสือหนานนั้นมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

สือฮว่าเลิกคิ้ว คืนนี้เป็นครั้งแรกที่เธอและ ฮ่อสือหนานนั้นเจอกัน แต่ถึงแม้ว่าจะพูดออกไป สิงเหมี่ยวก็คงจะไม่เชื่อ

เธอมองไปที่ตำแหน่งของฮ่อสือหนานและเดินไปที่นั้นจริงๆ

สือโม่ที่อยู่ในสายตาของสิงเหมี่ยวนั้นก็รีบตามไป

หน้าของสือโม่นั้นแดงก่ำ เธอเคยเห็น ฮ่อสือหนานในหนังสือพิมพ์มาก่อน ซึ่งก็ดูดีมาก มีหน้าตาที่ค่อนข้างเจ้าเล่ห์ ผมยาวและลอนเล็กน้อย

ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้ฮ่อสือหนานนั้นไว้ผมยาวมาก่อน แต่เพราะหน้าตานั้นดูเป็นผู้หญิงเกินไป จึงถูกคิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงอยู่เสมอ ดังนั้นเขาเลยโกรธและตัดผมยาวของเขาทิ้ง

ฮ่อสือหนานกำลังเต๊าะสาวอย่างสบายใจ เมื่อเห็นส่อฮว่าเดินทาจากมุมตาของเขา เขาจึงยกมือขึ้นเพื่อส่งผู้หญิงเหล่านี้ออกไป เมื่อเทียบกับผู้หญิงบำเรอเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่าสือฮว่านั้นเป็นผู้หญิงที่เขาสนใจมากกว่า

สือฮว่าหยุดนิ่งอยู่ที่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ก้าวและชี้ไปที่ด้านข้างของตัวเอง "สือโม่บอกว่าอยากรู้จักคุณ"

เธอไม่ได้พูดว่าเป็นน้องสาวเขา แต่กลับพูดชื่อนามสกุลของเธออย่างห้วนๆ

ฮ่อสือหนานไม่ใช่คนโง่ แค่มองแวบเดียวก็รู้ได้อย่างรวดเร็วว่าพวกเขาเป็นพี่น้องปลอบๆ

ใบหน้าของสือโม่นั้นเปลี่ยนเป็นสีเข้มทันทีและเขาก็ยื่นมือออกไป "สวัสดีค่ะ คุณชายฮ่อ ฉันเป็นน้องสาวของสือฮว่า ฉันชื่อสือโม่"

ฮ่อสือหนานไม่ได้ยื่นมือออกไป ดวงตาของเขามองผ่านไปจากใบหน้าของเธอเบาๆ

"พวกคุณไม่ใช่พี่น้องแท้ๆใช่ไหม?"

แม้ว่าเขาจะถามแบบนี้ แต่น้ำเสียงของเขาก็มุ่งมั่นมาก

ใบหน้าของสือโม่นั้นมืดลงกว่าเดิมอย่างน่าอาย "พ่อคนเดียวกันแต่คนละแม่"

"อืม งั้นแม่ของพี่สะใภ้ต้องเป็นครสวยใหญ่มากแน่ๆ "

การเยาะเย้ยของฮ่อสือหนานนั้นเปิดเผยโดยสิ้นเชิงและเป็นการทำร้ายความมั่นใจของอีกฃ่าย

เบ้าตาของสือโม่นั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที เธอกัดริมฝีปากโดยไม่ตอบและเธอไม่สามารถตอบคำเหล่านี้ได้ นี่เป็นการที่คนอื่นบอกว่าเธอนั้นขี้เหร่

ฮ่อสือหนานมีชื่อเสียงในเรื่องปากแรง ในช่วงแรกดาราดังหญิงคนหนึ่งแสดงความรักอย่างบ้าคลั่งและถามเขาว่าทำไมถึงปฏิเสธที่จะมองตัวเองจริงจังบ้าง

คำตอบของฮ่อสือหนานนั้นน่าสนใจมากโดยบอกว่ามันโหดร้ายที่จะมองคนไม่สวย

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยเห็นดาราหญิงคนนั้นในแวดวงบันเทิงอีกเลย

อย่างไรก็ตามสือโม่นั้นยังเด็ก สิ่งที่เด็กสาวสนใจมากที่สุดคือหน้าตา ในตอนนี้พวกเขาถูกเยาะเย้ยอย่างชัดเจนแล้วจะทนได้อย่างไร จึงหาข้ออ้างแล้วไปอยู่ข้างสิงเหมี่ยวทันที ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อไปมันจะยิ่งน่าอายไปมากกว่านี้

ฮ่อสือหนานถือแก้วไวน์แดงไว้ในมือ ก้มศีรษะลงดมด้วยการเคลื่อนไหวที่ดูสง่า

แต่ในสายตาของสือฮว่า การเคลื่อนไหวที่สง่างามเพียงใดก็ไม่สามารถปกปิดกลิ่นสกปรกบนร่างกายของเขาได้

"น้องของพี่สะใภ้ยังเด็กเกินไป ต่อไปถ้าจะแนะนำก็ต้องแนะนำไอเท็มที่ดีกว่านี้สิ"

เธอกำลังด่าเขาว่าลามกและยังด่าแบบขั้นสูง

เมื่อเห็นสือฮว่าเดินจากไปไกล มุมปากของฮ่อสือหนาาก็โค้งอ เธอช่างน่าสนใจจริงๆ

สือฮว่าที่เพิ่งเดินออกไปไม่ไกลนัก ก็เห็นสิงเหมี่ยวรอเธอด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"ฉันให้แกแนะนำโม่โม่ให้ฮ่อสือหนานรู้จักกันมัน แกก็ดีจริงๆ ไปตีสนิทกับเขาซะเอง สือฮว่า แกสมเป็นลูกสาวของหลิ่วชิงเฉี่ยนนะที่มีวิธีที่ดีในการดึงดูดผู้ชาย แกรู้ไหมว่าท่าทางของแกที่มองฮ่อสือฮว่าเมื่อกี้นี้ มันเหมือนกับผู้หญิงสำส่อน"

สิงเหมี่ยวเห็นปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองในสายตา เมื่อฮ่อสือหนานอยู่ใกล้กับสือฮว่า เขาก็ดูมีความสุขมาก

ผู้หญิงคนนี้คิดว่าคนป่วยอย่างฮ่อฉวนสือนั้นไม่มีประโยชน์ จึงต้องเอาตัวเองไปพ่วงฮ่อสือหนาน?

ดวงตาของสือฮว่าอ่อนเปลี้ยและมีรอยยิ้มประชดที่มุมปากของเขา

"คุณสิง ถึงแม้ผู้หญิงจะเกลียดผู้หญิงร่าน แต่ถ้ามีโอกาสได้เล่นบทร่านก็ไม่มีใครไม่อยากลอง ตอนนี้คุณด่าฉัน ไม่มีอะไรมากไปกว่าการรู้ว่าคุณไม่มีโอกาสนี้แลลูกสาวของคุณก็ไม่เช่นกัน "

สิงเหมี่ยวโกรธจนหน้าแดงก่ำ หน้าอกก็สั่นอย่างรุนแรงพลางกัดฟันแล้วพูดว่า "แกอย่าลืมว่าย่าของแกยังอยู่ในมือฉัน คิดว่ากับดีกับคุณท่านแล้ว ย่าของแกจะไม่เป็นไรเหรอ?"

สือฮว่าแบะปาก เธอรู้จักสิงเหมี่ยวดี ผู้หญิงคนนี้ไม่บีบคั่นคุณค่าของเธอและคงจะไม่ทำอะไรกับยายของเธอ

"ตอนนี้ฉันยังมีประโยชน์กับคุณอยู่ สือโม่อยากมีหน้าตาในบ้านตระกูลฮ่อคงต้องพึ่งฉันเท่านั้น คุณก็เห็นท่าทีของชายชราที่มีต่อฉัน ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับย่า คุณคิดว่าชายชราจะแสดงความโกรธนี้แทนฉันไหม? ก็เหมือนกับที่จัดการกับหนิงหยู่ และหนิงหวางชิงเมื่อกี้นี้"

สิงเหมี่ยวเข้าใจเรื่องนี้ จึงไม่กล้าที่จะลงมือ

เธอเห็นความโกรธของชายชราฮ่อเมื่อสักครู่ หากวันหนึ่งเขาจัดการกับครอบครัวของสือ ครอบครัวสือนั้นจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะดิ้นรน

ตอนนี้เธอและสือฮว่าอยู่ในความสัมพันธ์ที่สมดุลกัน

"สือฮว่า ฉันไม่กล้าที่จะทำผลีผลามและเธอควรให้ความสงบสุขกับฉันดีกว่า เราจะได้รับในสิ่งที่ต้องการ"

เป็นเวลานาน เธอถึงเอ่ยประโยคดังกล่าวที่ประนีประนอมออกไป

ดวงตาของสือฮว่าเป็นประกายและพยักหน้าช้าๆ

เธอไม่สามารถบีบให้คนกังวลได้ ชีวิตของสิงเหมี่ยวที่บ้านของสือนั้นไม่สะดวกสบายอย่างที่คิด ถ้าเธอบีบให้คนอื่นวิตกกังวลจริงๆ กลัวว่าจะตายกันทั้งสองฝ่ายและถึงตอนนั้นคุณยายจะตกอยู่ในอันตราย

ทั้งสองนั้นแยกย้ายกันอย่างไม่พอใจและจนงานจบเลี้ยง เธอถึงได้พบกับชายชราฮ่อ ในห้องโถง

สีหน้าของชายชราไม่ดีนักและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

"เมื่อฉันมาฉันได้โทรหาฉวนสือ ไม่คิดเด็กนั้นจะผิดนัดของฉัน เสี่ยวฮว่า เธอไม่ต้องห่วง เมื่อฉันว่างจะต้องโทรหาเธอมาที่บ้านหลังเก่า ถึงตอนนั้นฉันจะจัดการมันให้ถึงที่สุด มันจะได้รู้ความสำคัญบ้าง! "

สือฮว่ารู้สึกประหลาดใจ ฮ่อฉวนสือไม่ได้รับการรักษาอยู่ต่างประเทศหรือ? แต่ฟังจากความหมายของชายชราแล้ว ดูเหมือนว่าเขากลับประเทศแล้ว?

"คุณปู่ฮ่อคะ สามีของฉันกลับประเทศแล้วเหรอคะ กลับมาพร้อมกับคุณปู่หรือเปล่า?"

ชายชราเห็นสีหน้าที่ประหลาดใจของเธอและหลังจากจึงรู้ว่าทำไมเธอจึงถามเช่นนั้น เลือดก็พุ่งสูงขึ้นและไอขึ้นมาในทันที