นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 226

หลังจากที่สือฮว่า ออกจากที่นี่เขาก็ไม่กล้าออกไปข้างนอกที่ไหนอีกและตรงกลับไปที่ เฉียนสุ่ยวาน

เธอยังคงตกใจเล็กน้อยจนกระทั่งลงจากรถ

เพียงไม่กี่ก้าวข้างหน้าโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นซึ่งเป็นหมายเลขในต่างประเทศ

เธอขมวดคิ้วและกดปุ่มรับสาย

"สวัสดีคุณชื่อสือฮว่าใช่ไหม?"

สือฮว่า ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเสียงนี้เธอเพิ่งได้ยินตอนที่เธออยู่ในรถ

นี่คือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในวิดีโอคอลกับหมิ่นซา

เธออ้าปากและตระหนักถึงว่าเธอไม่สามารถพูดอะไรได้

หญิงสาวก็เงียบเช่นกันและถามหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีว่า "คุณแต่งงานหรือยัง"

ในที่สุดสือฮว่า ก็พบเสียงของเธอ "ฉันแต่งงานแล้ว"

"จริงเหรอ สามีคุณชื่ออะไร"

เด็กผู้หญิงตัวเล็กมาก แต่คำพูดของเธอชัดเจนมากเธอเป็นเด็กผู้หญิงที่อายุเพียง 5 6ขวบ แต่เธอมีความเป็นผู้ใหญ่เหมือนผู้ใหญ่

"ฮ่อฉวนสือ"

ความเข้มแข็งของหญิงสาวในขณะที่ถือโทรศัพท์แน่นขึ้นในทันทีริมฝีปากของเธอกัดและเลือดออก "อย่าลบเบอร์โทรศัพท์ของฉันออกนะ ฉันจะติดต่อคุณบ่อยๆในอนาคต"

หลังจากพูดแบบนี้เธอก็วางสายโทรศัพท์

เมื่อ สือฮว่ามองไปที่โทรศัพท์เธอรู้สึกเย็นเล็กน้อยที่หลังของเธอและเธอไม่รู้ว่าความเย็นนี้มาจากไหน

หลังจากเข้าไปในห้องโถงแล้วเธอก็รีบนำชาอุ่น ๆ มาหนึ่งแก้วอยากจะขึ้นไปดู ฮ่อฉวนสือ

แต่ทันทีที่เธอออกมาจากห้องครัวเธอก็เห็น ฉินหยู่ที่ถือชาอุ่น ๆ

ฉินหยู่ ขมวดคิ้วและมองไปที่แก้วของเธอ "เนื่องจากคุณหนูสือเคยมีคดีมาก่อนต่อไปทุกสิ่งที่ท่านประธานจะกินให้ฉันเสริ์ฟเถอะ"

สือฮว่า สบตาเธอโดยไม่สนใจความคมชัดในดวงตาของเธอและกำลังจะขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับแก้ว

แม้ว่า ฉินหยู่ จะพูดคำพวกนั้นตั้งแต่เเรก แต่เธอก็จงใจที่ขึ้นไปเสริ์ฟ เธอก็ไม่พูดอีก

สือฮว่า มาที่ห้องของ ฮ่อฉวนสือและผลักเปิดประตู

ฮ่อฉวนสือกำลังอ่านเอกสารและลุกจากเตียงเขานั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างหน้าต่างในเวลานี้

สองสามวันนี้เป็นช่วงเวลาที่หิมะละลายและอากาศหนาวเย็นกว่าเวลาที่มีหิมะตก สือฮว่าเห็นว่าเขาสวมสื้อโค้ทสีเทาเพียงตัวเดียวและรีบเปิดเครื่องปรับอากาศให้สูงขึ้นสองสามองศา

ฮ่อฉวนสือ หันหน้าไปมองเธอและสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเธอดวงตาของเขาอ่อนลงมาก

"ดื่มนี้สักหน่อย มันดีต่อสุขภาพนะ"

สือฮว่า คิดว่าหลังจากประสบในครั้งนี้ ฮ่อฉวนสือ จะระวังสิ่งที่เธอเสริ์ฟให้กินแต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ระวังอะไรลดศีรษะลงและจิบ

สือฮว่าสนั่งบนเก้าอี้ข้างๆเขาและเห็นเขาค่อยๆดื่มชาอุ่น ๆ ปากขอกงเขาโค้งงอเขาหยิบแก้วเปล่าแลวลงไปชั้นล่างปิดประตูห้องให้ด้วย

หลังจากที่เธอจากไปฮ่อฉวนสือ มองไปที่สถานที่ที่เธอนั่งด้วยความงุนงง

บนเก้าอี้มีโทรศัพท์มือถือของสือฮว่า ซึ่งเพิ่งหลุดออกมาจากกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ

เขาหยิบมันป้อนรหัสวันเกิดของคุณยายสือฮว่า และปลดล็อคได้สำเร็จ

การกระทำของฮ่อฉวนสือ ไม่ได้เร่งรีบถ้าเขาไม่รู้เขาคิดว่าเขากำลังเรียกดูโทรศัพท์มือถือของตัวเองอยู่

เขาพลิกดูข้อความและไม่มีคนชู้อย่างสวี่ฉางอันและ ฮ่อซือหนานอยู่ ในนั้น

จากนั้นเขาก็หันไปที่บันทึกการโทรและเห็นหมายเลขนอกต่างประเทศได้อย่างรวดเร็ว

เขากดปุ่มโทรออกราวกับรับสายบางอย่าง

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอย่างกะทันหันที่ด้านนอกประตู ฮ่อฉวนสือ วางสายโทรศัพท์ลบบันทึกการโทรและวางโทรศัพท์กลับบนเก้าอี้

เกือบจะถึงเวลาที่เขาวางมัน สือฮว่าก็ผลักประตูและเดินเข้าไปเธอเห็นโทรศัพท์บนเก้าอี้แวบเดียวเธอก็โล่งใจ

"อยู่นี้เอง"

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นว่า ฮ่อฉวนสือ ยังคงมองดูเอกสารอยู่เธอจึงไม่รำคาญคราวนี้เธอจากไปจริงๆ

หลังจากประตูห้องปิดลง ฮ่อฉวนสือ ก็เอนหลังลงเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งเขาจะทำอะไรแบบนี้

โทรศัพท์มือถือของคู่รักเป็นเหวอันน่าหลงใหลที่ทำให้ผู้คนกระโดดลงไปในนั้น

เขาคุ้นเคยกับหมายเลขมากเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แต่เขาไม่ได้กดโทรออกเป็นเวลานาน

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็วางโทรศัพท์ยกมือขึ้นลูบคิ้ว

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าดูเหมือนว่าเขาจะลืมตอนนี้ไปแล้วและทั้งสองก็เข้ากันได้ดีมาก

อย่างไรก็ตามผู้ที่พยายามซ่อนสิ่งต่างๆอย่างสิ้นหวังไม่ได้หายไป แต่สะสมไว้เล็กน้อยและในที่สุดก็แตกออกอย่างสมบูรณ์