นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 24

เมื่อเจียงหยิงถามนี้ แวบตาก็เหน็บแนม

สือฮว่าเงยหน้าขึ้นมองเธอและยิ้ม"ฉันคิดว่าผู้จัดการเจียงเข้าใจฉันผิด"

แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจของแผนกกฎหมาย แต่คนในแผนกกฎหมายก็จะไม่เข้าไปดูแลห้องเก็บเอกสารแน่นอนและยังจัดระเบียบข้อมูล?

"สือฮว่า คุณคิดมากเกินไป คุณเป็นผู้มาใหม่ ก่อหน้านี้ฉันไม่เคยเห็นคุณมาก่อน จะเข้าใจอะไรคุณผิด สิ่งที่ฉันมอบหมายให้คุณคือสิ่งที่คุณสามารถทำได้ภายในความสามารถของคุณ หลีกเลี่ยงถึงตอนนั้นแล้วสร้างปัญหาไปยังฝ่ายกฎหมาย"

สือฮว่าเลิกคิ้วคนนี้หมายความว่าเธออ่อนแอเหรอ?

เธออยู่ในวงการกฎหมายมานานและไม่เคยมีใครกล้าพูดแบบนั้นกับเธอ

"ผู้จัดการเจียง คุณพูดถูก นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พบกัน คุณอาจไม่รู้เกี่ยวกับความสามารถของฉันมากนัก ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะให้โอกาสฉันได้พิสูจน์"

"ไม่ต้องหรอก ไม่ว่าคุณจะมีความสามารถอะไร มันก็ไม่ส่งผลต่อการตัดสินของฉันที่มีต่อคุณ รับกุญแจไว้และกลับไปที่ตำแหน่งของตัวเอง"

สือฮว่าเม้มริมฝีปากและถอนหายใจ ไม่ว่ายังไง ห้องเก็บเอกสารของตี้เซิ่งจะต้องมีของดีมากมายอยู่ในนั้น ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะขัดแย้งกับเจียงหยิงใช้ โอกาสนี้เพื่อเข้าไปเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเอง

เธอหยิบกุญแจขึ้นมาและพยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันหลังเดินออกไป

เจียงหยิงหรี่ตาลงช้าๆและพูดอย่างเย็นชา: "ค่อนข้างสงบ"

เธอจะไม่ยอมให้ผู้หญิงที่เดินเข้ามาผ่านเส้นสายแล้วสร้างความยุ่งยาก เธอต้องมำให้ส่อฮว่ารู้ว่าฝ่ายกฎหมายไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่ได้ง่ายๆ

การจัดระเบียบข้อมูลไม่ใช่เรื่องยาก น่าจะไม่ใช้เวลามาก สือฮว่านั้นคิดอย่างนั้น

แต่เมื่อเธอเปิดห้องเก็บเอกสารเธอก็พบว่ามีหนังสือข้อมูลที่ยุ่งเหยิงอยู่เต็มไปหมดทั้งบนพื้นและชั้นวาง ห้องเก็บเอกสารมีขนาดประมาณ 100 ตารางเมตร ถ้าให้เธอจัดระเบียบคนเดียว ไม่ดื่มไม่กินทั้งคือก็อาจจะทำไม่เสร็จ

มีแสงวูบวาบในดวงตาของเธอและปวดหัวอย่างอธิบายไม่ถูก

โชคดีที่แม้ว่าเจียงหยิงจะมอบหมายงานนี้ให้เธอ แต่เธอก็ไม่ได้มาตรวจบ่อยครั้ง ดังนั้นเธอจึงยังมีโอกาสที่จะพักบ้าง

สองวันต่อมา เธอได้ยินว่าเป้าหมายของการฟ้องร้องของตี้เซิ่งในครั้งนี้คือบริษัท เกมในต่างชาติ

เจียงหยิงได้นำทีมออกเดินทางแล้ว ไฟท์บินในตอนเช้า และตอนนี้ก็น่าจะไปถึงแล้ว

"ปรากฎว่าเจ้าของในบริษัทเกมเล็กๆแห่งนั้นเป็นอดีตพนักงานของตี้เซิ่ง"

เมื่อดูข้อมูลเสร็จก็ถอนหายใจและประตูห้องเก็บเอกสารด้านหลังก็เปิดออก

ฮ่อฉวนสือยืนอยู่ที่ประตู ก็เกิดความประหลาดใจในสายตาของเขา เมื่อเขาเห็นเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างหน้าต่างซึ่งมีเอกสารมากมายอยู่ตรงหน้าเธอ

เขาขอให้สือหนานตรวจสอบสือฮว่ามาก่อน ความเชี่ยวชาญของสือฮว่านั้นสามารถอธิบายได้ว่าเป็นเรื่องยากที่จะเปรียบ เขาคิดว่าครั้งนี้น่าจะพาคนไปแล้ว แต่ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบเธอที่นี่

สือฮว่าหันศีรษะไปก็พบกับสายตาของเขาจึงรีบลุกขึ้นยืน

"ประธานฮ่อ"

ฮ่อฉวนสือพยักหน้า เขาแค่อยากจะมาหาเอกสารบางอย่าง เรื่องแบบนี้ปกติแล้วนั้นหนานสือจะเป็นคนทำ แต่เมื่อกี้นั้นหนานสือบังเอิญไม่อยู่พอดี

ถ้าเขาไม่มา เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าภรรยาของท่านประธานถูกลดตำแหน่งให้อยู่เฝ้าห้องเก็บเอกสารไปแล้ว

ความสามารถไม่เหมาะสม

คิ้วของฮ่อฉวนสือกระตุก ฝ่ายการเงินจัดสรรเงินจำนวนมากให้กับบัญชีของพนักงานใจแผนกกฎหมายทุกเดือน แต่ไม่ได้มีไว้หพวกเขามาดูแลห้องเก็บเอกสาร

"เจียงหยิงให้เธอมาที่นี่ เธอก็ไม่คิดจะบอกฉันหรือไง?"

สือฮว่าถึงกับผงะ โดยคิดว่าแม้ว่าพวกเขาจะเคยมีประสบการณ์บางอย่างร่วมกันมาแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงระดับที่สนิทกัน

ฮ่อฉวนสือเดินเข้ามาและพบว่าสือฮว่าจัดที่นี้ไว้อย่างดี ทุกอย่างเรียบร้อยและเป็นระเบียบและมุมหน้าต่างก็กลายเป็นชั้นสำหรับการอ่านหนังสือ

เขาหยิบสำเนาเอกสารมาหนึ่งฉบับ นั่งลงตรงหน้าเธอและเปิดมันดู

สือฮว่าก็นั่งลงตามและอ่านหนังสือพร้อมกับประธานของตี้เซิ่ง โดยไม่กล้าคิดเรื่องนี้มาก่อนด้วยซ้ำ

"เมื่อตอนที่ฉันไม่รู้จักตัวตนของคุณก็แปลกใจเล็กน้อย"

เธอพูดด้วยใบหน้าที่สงบ

มือของฮ่อฉวนสือที่กำลังจับเอกสารนั้นหยุดชะงัก เธอรู้แล้ว?

เขาคงจะไม่ ... ตกหลุมรักเธอใช่ไหม?

เธอรู้สึกสยองและเสียใจทันที ก่อนหน้านี้ที่เธอพักที่บ้านของเขานั้นทั้งหมดมันเป็นอุบัติเหตุ คนๆนี้คิดมากเกินไปหรือเปล่า คิดว่าเธอน่าสนใจเขา? ตอนนี้จึงเริ่มสารภาพความรู้สึกกับเธอ?

เธอไอกระแอม "ประธานฮ่อ ฉันคิดว่าคุณอาจเข้าใจผิดว่าฉันชอบคุณ ฉันไม่ได้ชอบคุณและในตอนนั้นมันก็ไม่เหมาะสมที่จะเป็นแบบนี้"

ดวงตาของ ฮ่อฉวนสือหรี่ลงและปลายนิ้วของเขาหยุดนิ่ง "ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบผม คุณมีคนในใจ ดังนั้นผมจึงไม่ได้บังคับให้คุณเรียกผมว่าสามี"

ดวงตาของ สือฮว่าเบิกกว้างทันทีและชายคนนี้ก็ไร้ยางอายที่สุด!

เธอนั้นแต่งงานแล้ว เขายังอยากให้เธอเรียกเขาว่าสามี? !

คนนี้กำลังเรียนแบบฮ่อสือหนาน อยากให้เธอเล่นละครแนวรักใต้ดินหรือ?

เธอยืนขึ้นพร้อมกับ "เหอะ" ใบหน้าของเธอแข็ง "ประธานฮ่อ ตอนนี้ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ ถ้าคุณต้องการพักผ่อนที่นี่ล่ะก็ เชิญตามสบาย"

ดีที่เธอเคยนับถือผู้ชายที่อยู่เบื้องหลังตี้เซิ่ง แต่กลับกลายเป็นว่าไม่ต่างจากคนไร้ยางอาย เป็นสัตว์ที่มีร่างกายแค่ท่อนล่างเท่านั้น

ฮ่อฉวนสือลดสายตาลง นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าใส่สีหน้าต่อหน้าเขา

"สือฮว่า คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังคุยกับใคร？"

ริมฝีปากบางของเขาเปล่งคำพูดที่ไม่คลื่นใดๆ และดวงตาสีเข้มของเขาก็มองมาที่เธออย่างนั้น

สือฮว่ากำลังจะหัวเราะด้วยความโกรธ "แล้วฉันควรฟังประธานฮ่อและเรียกคุณว่าฉวนสือหรือสามีงั้นเหรอ？ประธานฮ่อ ฉัน พูดตามตรง ตอนนี้ฉันไม่ควรทำให้คุณขุ่นเคือง เพราะฉันเป็นพนักงานของตี้เซิ่ง คำสั่งของคุณ ฉันอาจไม่สามารถพลิกผันได้ในชีวิตนี้ แต่คุณปู่ฮ่อดีกับฉันมาก ฉันไม่สามารถทำเรื่องที่ผิดลับหลังคนแก่ได้ ถ้าคุณยืนยันในคำขอที่ไม่มีเหตุผล ฉันก็คงพุดได้กับคุณคำเดียวว่าขอโทษ "

ฮ่อฉวนสือลุกขึ้นยืน เขาโกรธมาก แค่ให้เธอเรียกว่าฉวนสือก็ไม่ยอม?

มีผู้หญิงไม่รู้เทาไหร่เข้าแถวที่อยากเรียกชื่อนี้ เธอกลับรังเกียจ ไม่ใช่แค่รังเกียจ แต่ดุจากท่าทางเธอแล้วดูเหมือนจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเธอ

ผู้หญิงคนนั้นเอาแต่พูดว่านั่นเป็นเพราะชายชรา แต่เธอไม่เต็มใจที่จะแสดงร่วมกับเขาเพื่อให้ชายชรามีความสุข

ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยน้ำค้างที่เย็นและกรามก็แน่นตึง