ท่าทางเขาตอนนี้ เธอก็ไม่กล้าไปยั่วโมโหเลยลดทิฐิมากแล้ว
ฮ่อฉวนสือกอดเธอและสะกิดเธอเบาๆ "ยังรู้วิธีกลับมาเหรอ?"
เดิมทีเขาโกรธมาก แต่ขณะที่เธอเข้ามากอดเขา ตอนเรียกว่าคุณสามีเบาๆ ก็เหมือนว่าไม่มีอะไรต้องโกระ ตราบใดที่เธอยังอยู่ข้างๆก็พอ
แปลกจริงๆ หลังจากที่รู้ว่าเขาเริ่มสนใจเรื่องสือฮว่าแล้ว หลักการอะไรก็ไม่สำคัญอีกต่อไป
เขากอดเธอทั้งเกี่ยวเอวเธอ สายตามองที่ริมฝีปากของเธอ
เขายื่นมือออกและลูบไล้ริมฝีปากอีกคน "ครั้งหน้าไปจูบใครไม่ได้อีกแล้วนะ"
"ฉันเปล่า"
ฮ่อฉวนสือหัวเราะ ใช้แรงที่มือกดเธอลงเล็กน้อย "ไม่มีก็ไม่มี"
เขาเกลี่ยริมฝีปากเธออยู่สักพัก ใบหน้าอ่อนแรง แล้วกอดเธอก่อนผลอยหลับไป
สือฮว่าแสบปลายจมูกเล็กน้อย เพราะเธอรู้ว่าร่างกายของฮ่อฉวนสือเหมือนแย่ลงไปมาก ตั้งแต่เวลาที่ผ่านมา เขาแสดงความเหนื่อยล้าเป็นครั้งคราวและบ่อยครั้งที่เขาเบลอ
ทำไมเขาเป็นแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
น้ำตาของเธอไหลลงมาไม่ขาดสาย สองมือโอบเอวเขาแน่น "คุณจะตายเหรอ?"
ขนตาของฮ่อฉวนสือสั่นไหว "อย่าพูดเรื่องไร้สาระ"
"แต่ฉันรู้สึกเหมือนคุณกำลังจะหายตัวไป คุณสามี งานแต่งงานสองปีของเรายังไม่ถึงเลยนะ"
ฮ่อฉวนสือลืมตาและเห็นดวงตาที่สดใสของเธอ หัวใจก็อ่อนยวบ "ไม่ตายหรอก"
"ฉันไม่ได้วางยาพิษนั่นจริงๆนะ คุณต้องเชื่อฉัน"
"มันไม่สำคัญแล้ว ฮว่าเอ๋อร์ ให้ฉันนอนอีกหน่อยเถอะ"
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ผลอยหลับไป
สือฮว่าลูบไหล่ของเขาและกอดเอวไม่ยอมปล่อย
เมื่อฮ่อฉวนสือตื่นขึ้น ก็รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว เขาก้มมองก็เห็นผู้หญิงที่หลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของเขาก็ขยับมือที่ปวด
ใครเป็นคนป่วยกันแน่? ผู้หญิงคนนี้ล่ะก็จริงๆเลย
"สือฮว่า?"
เขาตบหน้าเธอเบาๆก็เห็นเธอลืมตาขึ้น
ดวงตาของสือฮว่าพร่ามัวสักพักก่อนชัดเจนขึ้น
ท่าทีของฮ่อฉวนสือดีกว่าตอนก่อนเข้านอนมาก เธอก็ดีใจ "คุณสามี คุณไม่เป็นไรแล้วเหรอ?
ฮ่อฉวนสืออุ้มเธอขึ้นแล้ววางเธอลงบนเตียง จับศีรษะของเธอและกดจูบเธออย่างอ่อนโยน
สือฮว่าหลบจูบเขาก่อนจะตรวจสอบร่างกายของเขา "คุณไม่เป็นไรจริงๆแล้วใชไหม?"
ทำไมหลับไปตื่นเดียวถึงดีขึ้นขนาดนี้?
ฮ่อฉวนสือแทบรอไม่ไหวที่จะกดจูบและกัดที่คอของเธอเบาๆ "พรุ่งนี้ไปตี้เซิ่งกับฉัน ไม่ต้องอยู่บ้านตลอดหรอก"
"สรุปเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายคุณน่ะ?"
"อาการเดิมๆน่ะ"
ขณะที่เขาพูด ก็ทำสำเร็จแล้ว
สือฮว่าหน้าแดงแล้วโอบรอบคอเขา "คุณอย่าตายนะ"
ร่างกายของฮ่อฉวนสือแข็งทื่อ และค่อยๆหลุบสายตาลง "เธอหลัวฉันตายขนาดนั้นเลยเหรอ?"
เสียงของสือฮว่าเริ่มสั่นและโอบเขาแน่นขึ้นเรื่อยๆ "ฉันคิดว่าฉันไม่กลัว แต่วันนี้ฉันเปิดประตูมาเห็นคุณนั่งเงียบๆ บนเก้าอี้ เห็นแสงแดดส่องมาโดนคุณ จู่ๆฉันก็กลัว กลัวว่าฉันเรียกคุณแล้วคุณไม่ตอบ คุณสามี ฉันยอมรับว่าฉันเลือดเย็น เห็นแก่ตัว แต่ฉันเริ่มสนใจคุณจริงๆ คุณอยากได้ความรักของฉัน ฉันก็ให้ได้ คุณรออีกหน่อยได้ไหม?"
เธอตอนนี้ยีงไม่สามารถให้ความรักที่สมบูรณ์กับเขาได้ และยังไม่สามารถอุทิศตัวให้กับความสัมพันธ์นี้ทั้งใจได้
ที่กั้นระหว่างพวกเขาคือความซ่อนเร้น ความเจ็บปวด ไม่ก็อย่างอื่น มันไม่ง่ายที่อยู่ด้วยกันโดยไร้ข้อตำหนิ
แต่ตอนนี้เธอกลัวเขาตาย เธอเลยยอมลองดู แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไว้ในกองไฟ เธอก็ไม่อยากสนใจอีก
ถ้าจะจมจริงๆ งั้นก็สองคนพร้อมกันแล้วกัน
ฮ่อฉวนสือกอดเธอแน่น แววตาตื่นเต้นของเขาสว่างเป็นประกาย
ทั้งสองโยนทุกอย่างในอดีต ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วปล่อยใจไปกับความสุขของกันและกัน
สองทุ่ม ทุกอย่างก็จบลง
ดูเหมือนเขาจะดีขึ้นเรื่อยๆ อาบน้ำออกมาก็กอดเธอลงไปชั้นลง
สือฮว่ามองท่าทางของเขาก็ปล่อยใจไป
หลังจากทานอาหารง่ายๆเสร็จ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดดูภาพยนตร์ที่เพิ่งเข้าฉายไปเมื่อเร็วๆ นี้
เธอเห็นฮ่อฉวนสือนั่งอยู่บนโซฟา ก็รีบขึ้นไปชั้นบนเพื่อแต่งหน้าบางๆ และสวมเสื้อกันลมของผู้ชายแล้วลงมา
"คุณสามี เราไปดูหนังกันเถอะ"
ดวงตาที่ปิดลงเล็กน้อยของฮ่อฉวนสือสั่น เขาเงยหน้ามองเธอราวกับว่าตัวเองฟังผิด "เธอว่ายังไงนะ?"
"ฉันเชิญคุณไปดูหนัง เราแต่งงานกันมาตั้งนานยังไม่เคยไปเดตจริงๆจังๆเลย เพราะงั้นคืนนี้เราไปเดตกัน"
เธอสวมเสื้อผ้าของเขาและกดจูบที่ริมฝีปากของเขา
ฉินหยู่ที่เห็นทุกอย่างในสายตา ใบหน้าก็ฉายแววไม่พอใจ "คุณสือคะ ร่างกายท่านประธานตอนนี้ยังไม่เหมาะสำหรับการออกไปข้างนอกนะคะ"
"ฉันคิดว่าเขาดีขึ้นมากแล้ว"
สือฮว่าก้มมองฮ่อฉวนสืสอและยกยิ้มมุมปาก "บางทีการออกไปดูหนัง อาการป่วยของคุณอาจจะหายเป็นปกติก็ได้นะ"
ใบหน้าฉินหยู่เย้ยหยัน สือฮว่าคิดว่าเธอเป็นอะไร? ยาอายุวัฒนะเหรอ? ให้คุณค่าตัวเองมากเกินไปแล้วมั้ง
แต่ในขณะที่เธอกำลังคิด ฮ่อฉวนสือก็ลุกขึ้นและสวมเสื้อคลุมของเขา
"ท่านประธาน ร่างกายของท่าน..."
"ไม่เป็นอะไร"
เสียงของฮ่อฉวนสือราบเรียบแล้วจับเอวของสือฮว่า "ดูหนังอะไรเหรอ?"
สือฮว่าหัวเราะเบาๆพลางจับมือเขา "ไปเดี๋ยวก็รู้เอง"
มือของฉินหยู่ที่อยู่ข้างๆกำแน่นและไม่ได้ห้าม ใจยิ่งไม่พอใจสือฮว่ามากขึ้น
ร่างกายของท่านประธานเริ่มแย่ลงเรื่อยๆ และไม่สามารถทะเลาะกับเธอได้ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับไม่รู้ตัว ต่ำจริงๆ!
สือฮว่าจับมือฮ่อฉวนสือและขอให้หนานสือไปส่งพวกเขาที่ย่านใจกลางเมือง ไปส่งพวกเขา ให้อยู่กันในโลกของพวกเขา
แม้ว่าปีใหม่จะผ่านไป แต่บนถนนยังเหลือบรรยากาศ การตกแต่งภายนอกห้างสรรพสินค้ายังคงยิ่งใหญ่
พวกเขาเหมือนคู่รักธรรมดาทั่วไปที่เดินจับมือกันตามถนน
ความอบอุ่นสั้นๆ นี้ทำให้สือฮว่ารู้สึกอยากร้องไห้
ระหว่างพวกเขามีฉากอบอุ่นน้อยมาก
อันที่จริง การดูหนังเป็นเรื่องรอง เธอแค่ไม่สบายใจกับท่าทางตอนนี้ของฮ่อฉวนสือ
ไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาของเธอหรือเปล่า เหมือนว่าตราบใดที่เธอปฏิบัติกับฮ่อฉวนสือดีขึ้นมา อาการของเขาก็จะดีขึ้นมาก
"คุณรอตรงนี้นะ ฉันจะไปเอาตั๋ว"
เธอเงยหน้าขึ้นพูดกับฮ่อฉวนสือและเดินไปที่เครื่องขายตั๋วอัตโนมัติที่อยู่ไม่ไกล
ฮ่อฉวนสือไม่เคยดูหนังในโรงภาพยนตร์มาก่อน เลยไม่รู้ขั้นตอนที่นี่ ดังนั้นเลยเอนตัวพิงราวบันไดด้านข้างอย่างเงียบๆ
เพียงแต่ออร่าของเขาไม่สามารถละสายตาไปได้เลย ในเวลาเพียงไม่กี่นาที เด็กผู้หญิงหลายคนรอบๆต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป
บางคนถึงกับเข้ามาหาอย่างกล้าหาญเพื่อขอเบอร์เขา
ทันทีที่สือฮว่ากลับมาพร้อมกับตั๋วสองใบ ก็เห็นฮ่อฉวนสือรายล้อมไปด้วยผู้หญิงหลายคน
เธอขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ ปล่อยไอเย็นออกมาจากตัว แต่เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงพวกนั้นไม่สังเกตเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้