นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 263

ร่างกายของสือฮว่าแข็งทื่อทันทีและมีความเศร้าโศกกระจายออกจากหน้าอก

"เสียงดังสนั่น"

เธอได้ยินคนดึงผ้าคลุม แต่เสียงของยวี่ป๋ายเยี่ยนก็ดังขึ้น "มูด แน่นอนว่าสิ่งที่ฉันเตรียมต้องเป็นของที่อาหมิงชอบ คุณอย่าไปนเปิดมัน เก็บไว้ให้เป็นความตื่นเต้น"

เด็กหญิงตัวน้อยพูดอย่างเย็นชา "คงไม่ใช่ผู้หญิงที่หามาจากไหนใช่ไหม？ จะโดนพ่อจัดการเป็นชิ้นๆเอา"

เรื่องนี้พูดถึงความโศกเศร้าของยวี่ป๋ายเยี่ยน ในตอนแรกยวี่ป๋ายเยี่ยนได้หาหญิงสาวสวยคนหนึ่งมา เดิมต้องการให้อาหมิงเพื่อลืมที่ว่างของสือฮว่าและปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้อยู่เคียงข้างอาหมิง ไม่คาดคิดว่าอาหมิงที่ลืมสือฮว่าแล้วจะกลายเป็นโหดเหี้ยมและกระหายเลือดมากขึ้นกว่าเดิม

เขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและผลักเด็กหญิงตัวเล็กๆออกไป "มูด เมื่อก่อนคุณไม่ชอบมางานเลี้ยงแบบนี้มาก่อนหรือ？งั้นก็รีบกลับไปเถอะ"

สือฮว่าเดิมต้องการฟังการเคลื่อนไหวภายนอกต่อ แต่ภายนอกก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามมันก็เงียบหายไปเพียงครู่เดียวและมีใครบางคนที่เดินเข้ามา พร้อมกล่าวชมเชย

"อาหมิง"

มีเสียงของผู้หญิงที่มีสัมผัสแห่งความอ่อนโยนนั้นดังขึ้น

สือฮว่าตัวแข็งทื่อและดวงตาก็เบิกกว้าง เสียงนี้...

นี่คือผู้หญิงที่ฮ่อฉวนสือช่วยชีวิตในวันนั้น เธอก็รู้จักฮ่อหมิง? และเรียกอย่างสนิทสนมขนาดนี้?

"คุณเคยเห็นฮ่อฉวนสือแล้ว？"

เสียงของฮ่อหมิงเย็นชา จนทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะหนาวสั่นเมื่อได้ยิน และขนลุกไปทั่วร่าง

"เคยเจอแล้ว วันนั้นเขาช่วยฉันไว้"

เดิมทีสือฮว่าต้องการฟังต่อ แต่จู่ๆเสียงข้างนอกก็ดังขึ้นเล็กน้อย มีคนส่งคำอวยพรวันเกิดให้ฮ่อหมิงอย่างต่อเนื่อง แต่การตอบเขาของนั้นก็เย็นชาเหลือเกิน

มือของสือฮว่าถูกมัดไว้ ดังนั้นจึงห้อยตัวสูงจนรู้สึกไม่สบายตัว และดูเหมือนว่าหน้าของเธอจะถูกสวมหน้ากากเอาไว้

"อาหมิง ฉันเตรียมของขวัญวันเกิดให้คุณแล้ว"

สือฮว่ากำลังคิดหาวิธีถอดหน้ากากออก ก็ได้ยินเสียงของยวี่ป๋ายเยี่ยน จากนั้นแสงสีขาวก็ส่องประกายต่อหน้าต่อตาเธอ

เธอก้มศีรษะลงโดยจิตหน้าสำนึก และตาลายมากแสงที่ส่องมาจากภายนอก

หลังจากอาการวิงเวียนศีรษะผ่านไป เธอถึงมองเห็นสถานการณ์ภายนอกได้ชัดเจน

ห้องโถงที่งดงามและเต็มไปด้วยถ้วยแก้วและไวน์ชั้นดี

เธอถูกขังไว้ในกรงที่สวยงามมาก เหมือนกับกรงนกคีรีบูน

ยวี่ป๋ายเยี่ยนกำลังถือไวน์ขาวและปากก็โค้งงอ "อาหมิง สิ่งที่จะมอบให้วันนี้ เป็นนกคีรีบูนตัวหนึ่ง และมันเป็นนกคีรีบูนที่บินมาด้วยตัวเอง ชอบไหม？"

หญิงสาวสวยยืนอยู่ข้างฮ่อหมิง รูปลักษณ์ของเธอดูอ่อนโยนและสง่างาม ความสวยแบบนี้ไม่ว่าจะถูกวางไว้ที่ใดก็เป็นการมีอยู่ในชั้นยอด

คนรอบข้างเริ่มกระซิบทันที

"ยวี่ป๋ายเยี่ยนนี่ไร้สาระจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ประธานไม่ชอบที่สุดนั้นคือผู้หญิง!"

"นั้นน่ะสิ คนที่แล้วดูเหมือนวันที่สองก็ตายไปแล้วนะ"

สือฮว่าไม่พูดอะไรและมองไปรอบ ๆ และก้มศีรษะลง

ยวี่ป๋ายเยี่ยนวางกุญแจไว้ในมือของฮ่อหมิงและกระซิบที่หูของเขา: "นี่คือนกคีรีบูนตัวจริง เป็นตัวโปรดของคุณ"

มือของฮ่อหมิงที่ถือถ้วยนั้นบีบแน่นและคิ้วก็ส่งผ่านความรู้สึกเศร้าอย่างรวดเร็ว

ยวี่ป๋ายเยี่ยนยกสองมือขึ้นอย่างรวดเร็ว "ฉันไม่ได้มัดมา เธอบินมาเอง"

ฮ่อหมิงหยิบกุญแจมาและเดินไปที่กรงสีทอง

เขาเห็นร่องรอยและรอยอื่นๆบนคอของสือฮว่าอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันพิมพ์อยู่บนผิวขาว และสายตาที่มองคนนั้นก็ปรากฏชัด

คนรอบข้างก็เห็นเช่นกัน และคิ้วก็มีความเย้ยหยัน

"จะหาก็หาคนที่สะอาดหน่อย แต่กลับไปหาผู้หญิงง่ายที่คนอื่นไม่เอามา"

"ยวี่ป๋ายเยี่ยนคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับประธาน ทำเรื่องซี้ซั้วขึ้นเรื่อยๆจริงๆ"